سخت و سرنوشت‌ساز

سال 1404 که با امیدواری و خوش‌بینی نسبی به مذاکره با آمریکا، رفع تحریم و گشایش در روابط خارجی آغاز شده بود، در کمتر از سه ماه یک تجاوز نظامی سنگین 12روزه را تجربه کرد. اتفاقی که باعث شد امیدها نقش برآب شود و شاخص‌هایی که پیش از آن هم وضعیت نامطلوبی داشتند، با سرعت بیشتری رو به افول بروند. رشد اقتصادی دوباره منفی شد و تورم روند فزاینده‌اش را از سر گرفت. کسری بودجه، به گفته وزیر اقتصاد، به 800هزار میلیارد تومان رسیده و نرخ ارز و طلا جهش کرد. با فعال شدن مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های مربوط به شش قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد، انتظار می‌رود تجارت خارجی بیش از گذشته در تنگنا قرار گیرد و صادرات کالا و خدمات و تامین نیازهای اساسی سخت‌تر از پیش شود.

اقتصاد در شرایط نه جنگ، نه صلح مانده و چشم‌اندازش نااطمینانی و بی‌ثباتی است. نتیجه این روند توقف سرمایه‌گذاری است که آثار منفی‌اش روی رشد اقتصادی بیشتر مشخص خواهد شد. اقتصاد ایران راهی ندارد جز اینکه بتواند در همین سال یا نهایتاً سال آینده راهی برای خروج از این وضعیت پیدا کند و گرنه بعید است که بتوان جلو بدتر شدن شاخص‌ها و وخیم‌تر شدن بحران‌ها و ناترازی‌ها را گرفت. حالا مهم‌ترین مسئولیت نظام حکمرانی یافتن راهی برای ایجاد تغییر و تحول جدی در وضع موجود است، که سرنوشت مردم ایران را تعیین خواهد کرد.