تنبیه آینده
چگونه به نگرانی جوانان باید پایان داد؟
صدف صمیمی: اعتراضات وارد ماه سوم شد. در ماه‌های اخیر بخش قابل توجهی از ارزشمندترین سرمایه‌های کشور به اشکال مختلف درگیر اعتراض‌های اجتماعی شده‌اند. بخشی از جوانان به وضع موجود اعتراض دارند، بخشی از آنها مدافع وضع موجود هستند و بخش بزرگی هم آینده را مبهم و نگران‌کننده می‌بینند. در چنین شرایطی که عده‌ای نگران تاثیر این وقایع بر آینده جوانان هستند، تیتری در رسانه‌ها با این عنوان منتشر می‌شود «طرح مجلس برای دانشجویان هنجارشکن». به گفته ایسنا، ماجرا از این قرار است: «برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرحی تهیه کرده‌اند که در آن مجازات‌هایی برای دانشجویان هنجارشکن از جمله ۱۰ سال ممنوع‌الخروجی و جریمه‌های نقدی پیش‌بینی شده است.» سوال آن است که آیا سیاستمداران بعد از گذشت این مدت و تماشای خشم و ناراحتی جوانان گوش و چشم بر مطالبات آنان بسته و به این نتیجه رسیده‌اند که باید به جای پاسخگویی، آنها را تنبیه کرد؟ آیا این تصمیم به مثابه تنبیه آینده نیست؟ از سوی دیگر همان‌طور که گفته شد بخشی از جوانان موافق وضع موجود هستند و خود را مقابل جوانان معترض می‌بینند. رصد اخبار دانشگاه‌ها در این مدت صف‌کشی این دو گروه مقابل یکدیگر را نمایان کرده است. حالا سوال دیگری پیش می‌آید؛ چنین تقابل‌هایی میان یک نسل که باید آینده کشور را باهم رقم بزنند چه پیامدهایی در پی خواهد داشت؟
میان این دو گروه، افرادی هم هستند که بر اساس وقایع، آمارها، تجربه زیسته و شرایط روز نسبت به آینده بدبین هستند. افزایش روزافزون آمار مهاجرت مهر تاییدی بر این نگرانی است. نرخ تورم، بی‌کاری، اشتغال، اعتیاد، امید به زندگی، وضعیت مسکن، آموزش، بهداشت و درمان و... فقط یکسری عدد و رقم نیستند، بلکه تاروپود قبایی هستند که فردا باید بر تن همین جوانان اندازه شود.
امروز آینده جوانان، پیش چشمشان بیش از همیشه نامعلوم است. برخی کارشناسان معتقدند تنها راه موجود برای پوشش خواسته‌های هر سه گروه آن است که دولت و سایر مسوولان شفاف و مستقیم با این قشر سخن بگویند و در قامت پاسخگویی در راستای تحقق مطالباتشان برآیند. بر اساس گزارش ملی «بررسی وضعیت جمعیت جوانان»، ایران در میان 207 کشور جهان از نظر تعداد جمعیت در رتبه 16 و از نظر وسعت در رتبه 17 واقع شده است. قرار گرفتن تراکم 35درصدی جمعیت -رقمی در حدود 64 درصد جمعیت کل کشور- در گستره سنی 15 تا 29 سال به عنوان جمعیت فعال دارای مزیت نسبی است، اما چنانچه از این فرصت و مزیت به درستی استفاده نشود به دلیل رشد فزاینده درخواست‌های جوانان، فرصت‌ها به تهدید تبدیل خواهد شد که گذار از آن با آسیب‌ها و خطرات بسیار توأم است. در این پرونده می‌خواهیم ببینیم وقایع اخیر چه اثری روی آینده مهم‌ترین سرمایه کشور یعنی جوانان می‌گذارد؟
