دوری از هوش

رشد فناوری سرعت بسیار زیادی گرفته و بی‌ترمز به پیش می‌رود. به نظر می‌رسد فاصله چندانی تا دنیایی که کاملاً بر مبنای هوش مصنوعی بنا شده باشد، نداریم. آمریکا و چین دو جبهه سرسخت توسعه فناوری هستند و اروپا نیز به‌دنبال آنها در حرکت است. هوش مصنوعی به قدری در محاسبات و داده‌پردازی و مدل‌سازی پیش رفته است که برخی دانشمندان علوم کامپیوتری را به این صرافت انداخته است که می‌توانند سازوکار بازار آزاد رقابتی در تخصیص بهینه منابع یا کشف قیمت با مکانیسم عرضه و تقاضا را هم با این ابزار قدرتمند رو به پیشرفت جایگزین کنند. ایده‌ای که البته از نظر اقتصاددانان ناممکن و نادرست است و هوش مصنوعی نمی‌تواند نتیجه‌ای را که بدون تحمیل اراده از انتخاب آزاد میلیون‌ها انسان حاصل می‌شود، به‌ دست دهد.

اما آیا هوش مصنوعی می‌تواند به ما در اتخاذ تصمیم‌های بهتر و سیاست‌گذاری درست برای افزایش بهره‌وری کمک کند؟ بدون تردید پاسخ مثبت است اما این ابزار براساس داده‌های ورودی‌اش عمل می‌کند و اگر قرار باشد کسانی که از این ابزار استفاده می‌کنند، نظریات و ایده‌های غلط خودشان را به آن وارد کنند، خروجی اصلاً نتیجه خوبی در بر نخواهد داشت. نکته مسلم این است که ما نباید از توسعه هوش مصنوعی عقب بمانیم و دور بیفتیم؛ هر عاملی که ما را از این فناوری دور نگه می‌دارد، چه تحریم خارجی باشد و چه تنگ‌نظری داخلی، در خدمت عقب‌ماندگی هر‌چه بیشتر ایران و ایرانی از دنیا و مافیها قدم برمی‌دارد.