پنج زن

در تاریخ بشریت اقتصاددانان اندکی نام‎آشنا شده‎اند؛ در قرن گذشته جان میناردکینز و میلتون فریدمن و امروزه توماس پیکتی خودش را میان اقتصاددانان مشهور جا کرده است. اما امروز پنج اقتصاد‎دان زن هستند که توجه ما را به خودشان جلب کرده‎اند. آنها با زیر سوال بردن معنای همه چیز از «ارزش» و «بدهی» گرفته تا «رشد» و «تولید ناخالص داخلی» حوزه خود، اقتصاد را متحول کرده‎اند. استر دوفلو، استفانی کلتون، ماریانا مازوکاتو، کارلوتا پرز و کیت راورث در یک چیز متحد هستند‎؛  بسیاری از روش‎هایی که اقتصاد در زمینه‎های مختلف ارائه کرده است برای آنها باورپذیر نیست و این روش‌ها را به چالش کشیده‌اند.

استر دوفلو

استر دوفلو، اقتصاددان فرانسوی-آمریکایی در ۲۵ اکتبر ۱۹۷۲ در پاریس متولد شد. مادرش ویولن دوفلو متخصص اطفال و پدرش مایکل دوفلو استاد ریاضیات است. در دوران کودکی استر، مادرش اغلب در پروژه‎های بشردوستانه پزشکی شرکت می‎کرد. استر دوفلو تحصیلات لیسانس خود را در دانشگاه ENS پاریس در رشته تاریخ که علاقه کودکی‎اش بود گذراند. در سال‎های تحصیلش در مقطع لیسانس، او مشغول فکر کردن درباره شغلی مرتبط با سیاست و دولت بود. دوفلو از سال 1993 ده ماه در مسکو زندگی کرد. او زبان فرانسه تدریس کرد و روی یک پایان‌نامه تاریخی کار کرد که توضیح می‎داد چگونه اتحاد جماهیر شوروی از سایت‎های ساختمانی بزرگ مانند کارخانه تراکتورسازی استالینگراد برای تبلیغات استفاده کرده است و الزامات تبلیغاتی چگونه شکل واقعی موضوعی را که درباره آن تبلیغ می‌کنیم تغییر داده است. او همچنین در مسکو دستیار پژوهشی یک اقتصاددان فرانسوی بود که به بانک مرکزی روسیه مشاوره می‎داد و همچنین با جفری ساکس، اقتصاددان آمریکایی که مشاور وزیر دارایی روسیه بود، همکاری می‎کرد. استر مدرک فوق‌لیسانس خود را در سال 1995 از DELTA که اکنون دانشکده اقتصاد پاریس است، به‌طور مشترک با دانشکده مطالعات پیشرفته در علوم اجتماعی (EHESS) از دانشگاه علوم و ادبیات پاریس و مدرک دکترای خود را در رشته اقتصاد از ام‌آی‌تی در سال 1999 دریافت کرد. دوفلو استاد اقتصاد توسعه و کاهش فقر در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) است. او یکی از بنیانگذاران و یکی از مدیران آزمایشگاه اقدام برای فقر عبداللطیف جمیل (J-PAL) است، که در سال 2003 تاسیس شد. از زمان تاسیس آزمایشگاه اقدام برای فقر تا‎کنون دوفلو بیش از 200 آزمایش توسعه تجربی انجام داده و متخصصانی را برای اجرای پژوهش‎های میدانی در حوزه آموزش تربیت کرده است. در آوریل 2011، دوفلو کتاب «اقتصاد فقیر» خود را با همکاری بنرجی منتشر کرد. این کتاب 15 سال تجربه آنها را در انجام کارآزمایی‎های کنترل تصادفی برای کاهش فقر مستند می‎کند. او پژوهشگر دفتر ملی تحقیقات اقتصادی (NBER)، یکی از اعضای هیات‌مدیره دفتر تحقیقات و تحلیل اقتصادی توسعه (BREAD) و مدیر برنامه اقتصاد توسعه مرکز تحقیقات سیاست اقتصادی است. پژوهش‎های دوفلو بر روی مسائل اقتصاد خرد در کشورهای در حال توسعه، از جمله رفتار خانوار، آموزش، دسترسی به منابع مالی، سلامت و ارزیابی سیاست متمرکز است. او همراه با آبهیجیت بنرجی، دین کارلان،  مایکل کرمر، جان آ. لیست و سندهیل مولاینایتان پروژه‎ای مهم در پیشبرد آزمایش‎های میدانی به انجام رسانده است. دوفلو جایزه نوبل 2019 در علوم اقتصادی را به‌طور مشترک با آبهیجیت بنرجی (همسر دوفلو) و مایکل کرمر «به دلیل رویکرد تجربی آنها برای کاهش فقر جهانی» از آن خود کرد.

استفانی کلتون

استفانی کلتون اقتصاددان آمریکایی در 10 اکتبر 1969 متولد شده است. کلتون دختر جرالد و مارلین بل است. او با پل کلتون ازدواج کرده و دو فرزند دارند. کلتون در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، ساکرامنتو، در رشته مالی و اقتصاد بازرگانی تحصیل کرد و مدرک لیسانسش را در سال 1995 گرفت؛ سپس بورسیه تحصیلی روتاری را برای تحصیل در رشته اقتصاد دانشگاه کمبریج دریافت کرد و موفق به دریافت مدرک کارشناسی ارشد در سال 1997 شد. او با کمک‎هزینه تحصیلی از کالج کریستس مدرک دکترای خود را با موضوع پایان‎نامه «سیاست عمومی و امور مالی دولت: یک تحلیل مقایسه‎ای تحت سیستم‎های پولی مختلف» گرفت. استفانی از طرفداران برجسته نظریه پولی مدرن است. او استاد دانشگاه استونی بروک و عضو ارشد مرکز تحلیل سیاست اقتصادی شوارتز در مدرسه جدید تحقیقات اجتماعی است. کلتون قبلاً استاد دانشگاه میسوری-کانزاس‎سیتی بود. او همچنین مشاور کمپین انتخاباتی برنی سندرز در سال 2016 بود و برای کمیته بودجه سنا که سندرز ریاست آن را بر عهده داشت با وی همکاری کرد. کلتون موسس و سردبیر وبلاگ نیواکونومیک پرسپکتیو است. نام استفانی در فهرست 50 نفر از «متفکران، فعالان و رویاپردازان پولیتیکو که سیاست آمریکا را در سال 2016 متحول کردند» جای گرفت. شرکت Fast بعداً نام کلتون را در فهرست خلاق‎ترین افراد در تجارت قرار داد. در پاییز 2019، او به هیات‌مدیره Matriarch PAC پیوست. کلتون استاد سیاست عمومی و اقتصاد در دانشگاه استونی بروک است و قبلاً رئیس بخش اقتصاد دانشگاه میسوری-کانزاس‎سیتی بود. او پژوهشگر مرکز UMKC برای اشتغال کامل و ثبات قیمت در موسسه اقتصادی Levy در شمال ایالت نیویورک نیز بوده است. در 25 می 2017، دانشگاه استونی بروک اعلام کرد که کلتون «به عنوان استاد در مرکز مطالعات نابرابری و عدالت اجتماعی آینده» به دانشگاه می‌پیوندد. او همزمان با همسرش به استونی بروک پیوست و در سال 2019، کلتون به عنوان استاد مدعو به دانشگاه آدلاید دعوت شد. کلتون به‌طور رسمی و همچنین در مطبوعات عمومی  مقاله‎های خود را منتشر می‎کند و در رسانه‎های جمعی ظاهر می‎شود. او مهمان مکرر تلویزیون و رادیو، از جمله برنامه MSNBC Up with Chris Hayes و NPR On Point بوده و نظرات خود را در قالب مقالاتی در لس‎آنجلس‎تایمز و نیویورک‎تایمز منتشر کرده است. او بارها اظهار کرده‎ که نحوه عملکرد آنها درباره کسری بودجه عمدتاً اشتباه است. همچنین مقاله‎ای مهم در این باره نوشت و گفت: «کنگره می‎تواند به هر آمریکایی یک پونی بدهد (اگر به اندازه کافی پونی پرورش دهد)» که در لس‎آنجلس‎تایمز به چاپ رسید.

ماریانا مازوکاتو

ماریانا فرانچسکا مازوکاتو متولد 16 ژوئن 1968 است. او اقتصاددانی با تابعیت سه‎گانه ایتالیایی-آمریکایی-بریتانیایی است. مازوکاتو استاد اقتصاد نوآوری و ارزش عمومی در دانشگاه کالج لندن، موسس و مدیر موسسه UCL برای نوآوری و هدف عمومی (IIPP) است. مازوکاتو در رم، ایتالیا از پدر و مادری به نام‎های ارنستو مازوکاتو، فیزیکدان، و الساندرا مازوکاتو به دنیا آمد. در سال 1972، پس از اینکه ارنستو در آزمایشگاه فیزیک پلاسما دانشگاه پرینستون مشغول به کار شد، خانواده به همراه سه فرزند خردسال خود، والنتینا، ماریانا و جاکوپو به پرینستون، نیوجرسی نقل مکان کردند. مازوکاتو بیشتر دوران کودکی و نوجوانی خود را قبل از مهاجرت به اروپا در ایالات متحده سپری کرد. در سال 1986، مازوکاتو از دبیرستان پرینستون فارغ‎التحصیل شد و در سال 1990، مدرک لیسانس خود را در رشته تاریخ و روابط بین‎الملل از دانشگاه تافتس دریافت کرد. در سال 1994، او همچنین مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته اقتصاد از مدرسه جدید تحقیقات اجتماعی گرفت و سپس در سال 1999 مقطع دکترای خود را در رشته اقتصاد در همان مدرسه نیز به پایان رساند. او بیشتر به خاطر پژوهش در زمینه پویایی تغییرات تکنولوژیک، نقش بخش دولتی در نوآوری و مفهوم ارزش در اقتصاد شناخته شده است. نظریه‎های او بر تبدیل ایده‌های اقتصادی به سیاست تاکید داشته است و خود او نقش‌های سیاسی در سطح بالا را بر عهده دارد. در حال حاضر، او رئیس شورای اقتصاد سلامت سازمان بهداشت جهانی، عضو شورای مشاوران اقتصادی دولت اسکاتلند، عضو شورای مشورتی اقتصادی رئیس‎جمهور آفریقای جنوبی و ایالات متحده است. مازوکاتو در مشاوره به دولت‎ها در زمینه سیاست‎های نوآوری و رشد فعال بوده است. بین سال‌های 2015 تا 2019، او عضو هیات مشاوره بین‌المللی سیترا، صندوق نوآوری فنلاند بود. در سال 2018، ماریانا رئیس مشترک کمیسیون نوآوری و استراتژی صنعتی بود که به دولت بریتانیا درباره استراتژی صنعتی مشاوره داد. از سال 2020، او عضو گروه متخصص نوآوری در وزارت تجارت، انرژی و استراتژی صنعتی بریتانیا و عضو پنل مشاوره بین‌المللی آژانس نوآوری سوئد بوده است. در سال 2020، نخست‌وزیر ایتالیا، جوزپه کونته، مازوکاتو را به عنوان مشاور ویژه در سیاست اقتصادی منصوب کرد و او را به عنوان نماینده ایتالیا در پنل G7 در مورد ریاضت اقتصادی انتخاب کرد که به رهبران در زمینه اجلاس سران G7 در سال 2021 در کورنوال، بریتانیا مشاوره می‎داد. در سال 2021، مازوکاتو به پاس کمک‎هایش در زمینه تئوری و سیاست اقتصادی،  بالاترین نشان غیرنظامی ایتالیا را از رئیس‎جمهور این کشور دریافت کرد. مازوکاتو در زمینه‌های اقتصاد نوآوری، تئوری ارزش و اقتصاد سیاسی آثار زیادی منتشر کرده و نویسنده کتاب‌های مختلفی از جمله: «دولت کارآفرین: اسطوره‌های عمومی در مقابل بخش خصوصی»، «ارزش همه چیز: ساخت و برداشت در اقتصاد جهانی» و «اقتصاد ماموریت: راهنمای مهتابی برای تغییر سرمایه‎داری» بوده است.

کارلوتا پرز

کارلوتا پرز پژوهشگر بریتانیایی-ونزوئلایی و متخصص فناوری و توسعه اجتماعی-اقتصادی در 20 سپتامبر 1939 زاده شد. پرز در مورد مفهوم تغییرات پارادایم فنی-اقتصادی و تئوری جهش‎های بزرگ تحقیق می‎کند. او در سال 2012  مدال نقره کندراتیف  از سوی بنیاد بین‌المللی N. D. Kondratieff و در سال 2021 دکترای افتخاری از دانشگاه اوترخت را دریافت کرد. 

کار او در دانشگاه مرکزی ونزوئلا آغاز شد؛ جایی که او در اواسط دهه 1970 بر روی علل ساختاری بحران انرژی مطالعه می‎کرد. پرز همچنین از سال 1980 تا 1983 به عنوان مدیر موسس فناوری در وزارت صنعت، اولین آژانس سرمایه‎گذاری خطرپذیر، فین‌تک را راه‎اندازی کرد. او مشاور بسیاری از شرکت‎های بزرگ دولتی و خصوصی در ونزوئلا، به ویژه INTEVEP، وابسته به تحقیق و توسعه PDVSA، شرکت ملی نفت بوده است. او مشاور بین‌المللی برای سازمان‌های چندجانبه مختلف از جمله OECD، کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد، یونسکو، سازمان توسعه صنعتی ملل متحد، برنامه توسعه سازمان ملل متحد، پیمان آند و بانک جهانی بوده است. در سال 2015 رئیس گروه تخصصی افق 2020 کمیسیون اروپا برای رشد سبز و مشاغل بود. کارلوتا پرز یک نئو‎شومپیتری است و کریستوفر فریمن مربی و همسرش از نزدیک با او همکاری داشت. مقالات او از اوایل دهه 1980 به درک فعلی از رابطه بین نوآوری‎های اساسی، تغییرات فنی و نهادی و توسعه اقتصادی کمک کرده است. پرز همچنین کتاب‎های ارزنده‎ای در زمینه اقتصاد نوشته است؛ کتاب انقلاب‌های تکنولوژیک و سرمایه مالی او در سال 2002 واکنش بسیار مثبتی از سوی دانشگاهیان و همچنین جوامع مالی و تجاری مبتنی بر فناوری داشته است.

کیت راورث

کیت راورث متولد 13 دسامبر 1970 اقتصاددان انگلیسی است که تئوری «اقتصاد دونات» او بسیار معروف است؛ یک الگوی اقتصادی که بین نیازهای ضروری انسان و مرزهای سیاره‌ای تعادل برقرار می‎کند. او دانشیار ارشد موسسه تغییرات محیطی دانشگاه آکسفورد و استاد عمل در دانشگاه علوم کاربردی آمستردام است. راورث در دانشگاه آکسفورد در رشته سیاست، فلسفه و اقتصاد به افتخارات بسیاری رسید و پس از آن مدرک کارشناسی ارشدش را در رشته اقتصاد توسعه گرفت. او دارای دکترای افتخاری از دانشکده بازرگانی لوزان است. راورث از سال 1994 تا 1997 به عنوان یکی از اعضای موسسه توسعه خارج از کشور برای ترویج توسعه شرکت‎های خرد در زنگبار خدمت کرد. از سال 1997 تا 2001 اقتصاددان و یکی از نویسندگان گزارش توسعه انسانی برنامه توسعه سازمان ملل بود که فصل‎هایی را در مورد فناوری‎های جدید، مصرف منابع و حقوق بشر نوشت. از سال 2002 تا 2013 او پژوهشگر ارشد آکسفام بود. در سال 2017، راورث کتاب «اقتصاد دونات: هفت راه برای فکر کردن مانند یک اقتصاددان قرن بیست و یکم» را منتشر کرد که در آن مفهوم اقتصاد دونات را برای اولین‎بار در مقاله خود در سال 2012 با عنوان فضای امن و عادلانه برای بشریت توضیح داده بود. راورث در این کتاب به جای تمرکز بر رشد اقتصاد، بر الگویی تمرکز می‎کند که در آن می‎توان اطمینان حاصل کرد که همه افراد روی زمین به نیازهای اساسی خود، مانند غذا و آموزش کافی دسترسی دارند، در حالی که محافظت از اکوسیستم، فرصت‎ زندگی خوب را برای نسل‎های آینده محدود نمی‎کند. او در سال 2021، عضو شورای اقتصاد سلامت سازمان بهداشت جهانی به ریاست ماریانا مازوکاتو شد.