دولت بداقبال

دولتی که قرار بود برای کشور صلح و آرامش بیاورد و اقتصاد را از تله تحریم‌ها رهایی بخشد، در دورانی کمتر از یک‌سال‌ونیم ابتدا جنگ تحمیلی خارجی را تحمل کرد و حالا هم در چاه تحریم‌های مبتنی‌بر قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد گرفتار شده است.

مسعود پزشکیان یک سال و چند ماه قبل درگیر مناظرات انتخاباتی بود و آنجا تاکید داشت که آمده است تا تحریم‌ها را رفع کند. او می‌گفت در سیاست خارجی شعارهای دهان‌پرکن که جیب مردم را خالی کند، مردم را از قافله توسعه عقب بیندازد و آنها را گرفتار تامین دارو و صنایع ملی را گرفتار تامین مواد اولیه و فناوری کند، نخواهد داد. هوادارانش نیز شعار می‌دادند که به پزشکیان رای دهید تا جنگ نشود. حالا اینکه جنگ شد به کنار، تحریم‌ها هم با قدرت برگشته و به احتمال بالا شرایط اقتصادی کشور رو به بدتر شدن خواهد رفت. این در حالی است که رشد اقتصادی منفی شده و تورم نیز در حال اوج‌گیری است.

پزشکیان احتمالاً یکی از بدشانس‌ترین دولتمردان است؛ زمانی روی کار آمد که انتظارش را نداشت، به دلیل فشارهای داخلی نتوانست دولت مقتدر و کاربلدی تشکیل دهد و از ترس گروه‌های منتقد با شعار وفاق راه را برای ورود افرادی از گروه‌های مخالفش به دولت باز کرد که عملاً در راهی خلاف مسیر دولت قدم برمی‌دارند. جنگی که کسی منتظرش نبود رخ داد و تحریم‌هایی که یک‌دهه تعلیق شده بود، فعال شد. او رئیس‌جمهور خوش‌شانسی نیست اما هنوز این فرصت را دارد که بتواند خودش را در قامت یک منجی نشان دهد.