گلادیاتورهای قرن 21

جنگ روسیه و اوکراین و پس از آن، درگیری نظامی حماس و اسرائیل در غزه، گمانه‌زنی درباره توانمندی ارتش‌های جهان را بیشتر کرده و باورهای عمومی را به هم ریخته است. بسیاری از افراد و حتی نخبگان نظامی و اجرایی، ارتش‌های روسیه و اسرائیل را از جمله ارتش‌های قدرتمند جهان قلمداد می‌کردند. اما مقاومت اوکراین در مقابل حملات همه‌جانبه روسیه و همچنین ناتوانی ارتش اسرائیل در تشخیص رویکردهای نظامی حماس در جنگ غزه، باورهای عمومی را تغییر داده است. بخشی از این باورهای عمومی، به واسطه به‌کارگیری فناوری‌های مدرن در ایجاد استراتژی‌های نظامی و متعاقب آن، تولید جنگ‌افزارهای پیشرفته و بخشی دیگر، به دلیل نوع استفاده از تکنولوژی‌های نوین در جنگ‌های رخ‌داده طی سال‌های گذشته ایجاد شده بود. اما به نظر می‌رسد ارتش‌های جهان بیش از آنچه مشخص باشد، از فناوری در توسعه مدل‌ها و جنگ‌افزارهای نظامی خود استفاده کرده‌اند. ارتش‌های جهان به خوبی متوجه شده‌اند در دنیای امروز که حجم تحولات سریعی را تجربه می‌کند، استفاده از نوآوری، عاملی حیاتی در تعیین قدرت و اثربخشی آنها به‌شمار می‌رود. با پیشرفت‌های مداوم در تکنولوژی و تغییر ماهیت جنگ، ارتش‌ها در سراسر جهان مجبور به انطباق و پذیرش نوآوری برای حفظ قدرت و برتری خود شده‌اند. از جمله عوامل اساسی استفاده ارتش‌ها از نوآوری می‌توان به توسعه و استفاده از سلاح‌ها و تجهیزات پیشرفته اشاره کرد. فتح، حفظ و توسعه میدان‌های جنگی به شدت به فناوری وابسته شده‌اند و ارتش‌هایی که می‌توانند آخرین نوآوری‌ها را در زرادخانه‌های خود بگنجانند، برتری قابل توجهی نسبت به دشمنان خود پیدا می‌کنند. این راهکاری است که ارتش‌های قدرتمند جهان به کار گرفته‌اند تا در مقابل دشمنان خود به برتری دست یابند.

نوآوری‌های نظامی؛ چند گام به پیش

از کشورهای ایالات‌متحده آمریکا، روسیه و چین، به عنوان پیشگامان ایجاد تحول و استفاده از نوآوری در ارتش‌های جهان نام برده می‌شود. جدا از اینکه روسیه در اوکراین به نتایج قابل توجه دست یافته باشد یا خیر، یکی از قدرتمندترین ارتش‌های جهان را در اختیار دارد که توانسته نوآوری‌های عجیب و غریبی را نیز در توانمندی‌های خود ایجاد کند. چین و روسیه در یک اقدام متقابل و هماهنگ، توسعه سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته مانند موشک‌های مافوق صوت، هواپیماهای رادارگریز و قابلیت‌های جنگ سایبری را در اولویت برنامه‌های نظامی خود قرار داده‌اند. این نوآوری‌ها نه‌تنها قدرت ارتش‌های این دو کشور را افزایش داده، بلکه به عنوان یک عامل بازدارنده در برابر دشمنان احتمالی، از بروز جنگ به هر دلیلی جلوگیری می‌کند. در واقع، کشورهایی مانند چین و روسیه با ایجاد توانمندی‌های گسترده نظامی، این هشدار را برای دشمنان خود صادر کرده‌اند که در صورت بروز رویارویی‌های نظامی، خسارات بسیاری دامن‌گیرشان خواهد شد. از سوی دیگر، ارتش ایالات‌متحده آمریکا نیز سرمایه‌گذاری زیادی در توسعه و استقرار وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) برای اهداف نظارتی و شناسایی انجام داده است. این پهپادها روش جمع‌آوری اطلاعات و داده‌ها در میدان‌های جنگی را متحول کرده‌اند و اطلاعات لحظه‌ای را در اختیار فرماندهان قرار می‌دهند تا تحلیلگران و کارشناسان جنگ با تحلیل داده‌ها، برتری‌های تاکتیکی خود را در مقابل دشمنان به دست آورند. روش دیگری که ارتش‌ها در آن از نوآوری استفاده می‌کنند، استفاده از هوش مصنوعی (AI) در عملیات‌های نظامی است. هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که با امکان تصمیم‌گیری سریع‌تر، خودکار کردن وظایف معمول و کاهش خطای انسانی، شیوه جنگ‌ها را تغییر دهد. نیروی دفاعی اسرائیل (IDF) یک سیستم هوش مصنوعی به نام «گنبد آهنین» ساخته و مورد بهره‌برداری قرار داده که قادر به رهگیری و انهدام موشک‌هایی است که به سمت مناطق مسکونی این رژیم شلیک می‌شود. در کنار این توانمندی‌ها، ارتش‌های جهان از نوآوری برای بهبود توانایی‌های ارتباطی و هماهنگی خود استفاده می‌کنند. استفاده از فناوری‌های ارتباطی پیشرفته مانند شبکه‌های ماهواره‌ای، سیستم‌های ارتباطی رمزگذاری‌شده و پلت‌فرم‌های اشتراک‌گذاری امن داده‌ها، ارتش‌ها را قادر می‌کند در زمان وقوع جنگ، حتی در دورافتاده‌ترین و پرتنش‌ترین شرایط سیاسی و جغرافیایی، متصل و هماهنگ بمانند. این موضوع، توانایی آنها را برای واکنش سریع و موثر به شرایط در حال تغییر میدان نبرد بسیار افزایش داده است. علاوه بر تسلیحات و تجهیزات، ارتش‌ها از نوآوری برای ارتقای قابلیت‌های آموزشی و شبیه‌سازی خود نیز استفاده می‌کنند. فناوری‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده به‌طور فزاینده‌ای در برنامه‌های آموزشی نظامی گنجانده شده‌اند و به سربازان اجازه می‌دهند سناریوهای واقعی را تجربه کنند و مهارت‌های خود را در یک محیط امن و کنترل‌شده توسعه دهند. این دستاورد، نه‌تنها آمادگی ارتش‌ها را برای نبرد واقعی بهبود می‌بخشد، بلکه خطر تلفات در طول تمرینات آموزشی را هم کاهش می‌دهد. نوآوری، یک نقش اساسی دیگر نیز در ارتقای قابلیت‌های پزشکی ارتش‌ها داشته است. توسعه فناوری‌های پیشرفته پزشکی مانند جراحی روباتیک، چاپ سه‌بعدی پروتزها و پزشکی از راه دور به ارتش‌های قدرتمند جهان این امکان را داده است که مراقبت‌های پزشکی بهتر و سریع‌تری را برای جنگجویان خود در میدان نبرد ارائه دهند. این تحول بنیادین در نوآوری، نه‌تنها جان افراد بی‌شماری را نجات داده، بلکه سربازان را قادر می‌کند به سرعت به وظیفه خود بازگردند و کارایی کلی ارتش را افزایش دهند. جدا از این پیشرفت‌های فناوری، ارتش‌ها از نوآوری در ساختار سازمانی و فرآیندهای تصمیم‌گیری خود نیز استفاده می‌کنند. اتخاذ ساختار فرماندهی انعطاف‌پذیرتر و چابک‌تر، ارتش‌ها را قادر می‌کند به سرعت به شرایط در حال تغییر واکنش نشان دهند و تصمیمات استراتژیک به موقعی بگیرند. این امر به ویژه در پیشبرد سناریوهای جنگ غیرمتعارف که طی آن دشمن ممکن است از تاکتیک‌ها و استراتژی‌های سنتی پیروی نکند، بسیار مهم بوده است. بهبود تدارکات و مدیریت زنجیره تامین، از دیگر مواردی است که ارتش‌ها را مجبور کرده، نوآوری‌های جدید را به خدمت بگیرند. استفاده از تجزیه و تحلیل داده‌های پیشرفته و مدل‌سازی پیش‌بینی، ارتش‌ها را قادر می‌کند نیازهای خود را پیش‌بینی کرده و برای چالش‌های احتمالی از قبل برنامه‌ریزی کنند. چنین اقدامی، نه‌تنها کارایی عملیات آنها را بهبود بخشیده بلکه هزینه‌ها را نیز کاهش داده و هدررفت منابع را به حداقل رسانده است.

ارتش‌هایی که نوآوری را فهمیده‌اند

ساختارهای نظامی، خشک و غیرقابل نفوذ هستند. اما در عین خشکی و انعطاف‌ناپذیری، متوجه شده‌اند که باید علم، دانش، فناوری و نوآوری را در اولویت فهرست تحولات خود قرار دهند. ارتش‌های جهان متوجه شده‌اند که با تکیه بر نوآوری می‌توانند شرایطی ایجاد کنند که علاوه بر حفظ چابکی، سطح جنگ‌آوری خود را نیز ارتقا دهند. یکی از اصلی‌ترین کشورهایی که بیشترین میزان استفاده را از فناوری‌های مدرن داشته، ارتش آمریکاست. این کشور سرمایه‌گذاری زیادی در توسعه سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته مانند پهپاد، موشک‌های مافوق صوت و قابلیت‌های سایبری انجام داده و با استفاده از سیستم‌هایی مانند مرکز هوش مصنوعی مشترک (JAIC) و پروژه Maven، هوش مصنوعی را در عملیات خود به کار گرفته است. ارتش این کشور از فناوری‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده نیز برای اهداف آموزشی و شبیه‌سازی استفاده کرده و تمرکز زیادی بر مدیریت تدارکات و زنجیره تامین دارد. ارتش آزادیبخش خلق چین (PLA)، دومین ارتشی است که پس از ارتش آمریکا، بیشترین میزان استفاده از نوآوری و تکنولوژی را به نام خود ثبت کرده و از آن نتیجه گرفته است. PLA در سال‌های اخیر پیشرفت‌های چشمگیری در فناوری نظامی خود داشته و سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته‌ای مانند موشک‌های مافوق صوت، هواپیماهای رادارگریز و سلاح‌های ضدماهواره را توسعه داده است. ارتش چین همچنین روی هوش مصنوعی سرمایه‌گذاری کرده و یک سیستم هوش مصنوعی متمرکز برای تصمیم‌گیری ایجاد کرده که در نوع خود منحصربه‌فرد است. علاوه بر این، توسعه قابلیت‌های سایبری را نیز در دستور کار قرار داده و از طریق برنامه فضایی خود، در فعالیت‌های نظامی حضور پررنگی دارد. روسیه هم در نوسازی ارتش خود با استفاده از فناوری‌های جدید گام‌های مهمی برداشته است. این کشور سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته‌ای مانند موشک‌های مافوق صوت، هواپیماهای رادارگریز و وسایل نقلیه زمینی بدون سرنشین را توسعه داده و با توسعه یک سیستم فرماندهی و کنترل مجهز به هوش مصنوعی، قابلیت‌های متنوعی را در عملیات‌ها و پتانسیل‌های نظامی خود تثبیت کرده است. روسیه از آن دست کشورهایی به‌شمار می‌رود که تمرکز زیادی بر جنگ سایبری دارد و حملات سایبری را در بالاترین سطح توان برای مقابله با دشمنان خود مورد استفاده قرار می‌دهد. فرانسه، از دیگر کشورهایی است که فناوری‌های جدید را برای ارتقای توان نظامی خود به کار می‌گیرد. این کشور سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته‌ای مانند جت جنگنده رافال و سامانه دفاع موشکی آستر را توسعه داده و از هوش مصنوعی برای تصمیم‌گیری استفاده می‌کند تا تمرکز خود را بر قابلیت‌های سایبری حفظ کند. فرانسه طی سال‌های اخیر در توسعه برنامه فضایی خود به منظور دستیابی به اهداف نظامی سرمایه‌گذاری ویژه‌ای انجام داده است. بریتانیا نیز از قافله عقب نمانده و با سرعت بیشتری نسبت به کشورهای دیگر، به سراغ فناوری‌های مدرن در ارتش خود رفته است. ارتش بریتانیا سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته‌ای مانند Eurofighter Typhoon و زیردریایی هسته‌ای کلاس Astute را توسعه داده است. شاید باورپذیر نباشد، اما ترکیه هم از جمله کشورهایی به‌شمار می‌رود که از نظر بیشترین سطح استفاده از فناوری‌های مدرن در ارتش خود، جزو یکی از 10 کشور برتر جهان قرار گرفته است. ارتش ترکیه سامانه‌های تسلیحاتی پیشرفته‌ای مانند هلی‌کوپتر تهاجمی T129 و تانک آلتای را توسعه داده است. این تانک را یک شرکت بخش خصوصی در ترکیه با نام اوتوکار ساخته و از توانمندی‌های یک شرکت کره‌ای برای توسعه توان نظامی آن بهره گرفته است. تانک آلتای از توپ استاندارد 120 میلی‌متری بدون خان استفاده می‌کند و تمام ویژگی‌های استاندارد تانک‌های اصلی میدان نبرد نسل سوم را در اختیار دارد. ترکیه، نیم‌نگاهی نیز به استفاده از هوش مصنوعی در فعالیت‌های نظامی خود دارد. این کشور که نام خود را به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در حوزه فناوری و هوش مصنوعی در سطح منطقه مطرح کرده، یکی از تمرکزهای خود در استفاده از این فناوری را، از جنبه‌های نظامی قرار داده است. این کشور در صنعت هواپیماهای بدون سرنشین و پهپادها به یک بازیگر اصلی تبدیل شده و به همین دلیل در صحنه‌های درگیری مختلف از جمله سوریه، جایگاه برتر را در اختیار دارد. با این حال، برای حفظ قدرت برتر، لازم دانسته که به صورت گسترده‌تری از هوش مصنوعی در استراتژی‌های نظامی استفاده کند.

آلمان؛ یک پوست‌اندازی کامل

آلمان سابقه طولانی در نوآوری نظامی دارد که به ارتش پادشاهی پروس در قرن نوزدهم بازمی‌گردد. ارتش پادشاهی پروس بین سال‌های 1701 تا 1919 میلادی به عنوان یکی از قدرتمندترین ارتش‌های نظامی در اروپا فعالیت می‌کرد. آلمان در سال‌های اخیر، گام‌های مهمی در نوسازی ارتش خود با استفاده از فناوری‌های جدید برداشته است. این امر به نیروهای مسلح آلمان این امکان را داده که هم از نظر قابلیت‌های دفاعی و هم از نظر عملیات تهاجمی قدرتمندتر و موثرتر شوند. یکی از راه‌های کلیدی که آلمان ارتش خود را قدرتمندتر کرده، توسعه سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته است. نیروهای مسلح آلمان روی توسعه و دستیابی به تجهیزات پیشرفته‌ای مانند تانک لئوپارد 2 و جت جنگنده یوروفایتر تایفون سرمایه‌گذاری کرده است. این سیستم‌های تسلیحاتی بسیار پیشرفته هستند و به ارتش آلمان برتری قابل توجهی در میدان نبرد می‌دهند. تانک لئوپارد ۲ یک توپ ۱۲۰ میلی‌متری لوله کوتاه و بدون خان است که این قابلیت را ایجاد کرده که درصد بیشتری از انرژی موجود در لوله را برای بالا بردن سرعت، نفوذ و برد گلوله صرف کند. این تانک، با قدرت شلیک، تحرک و حفاظت عالی، یکی از بهترین تانک‌های جهان محسوب می‌شود که برای همگام شدن با تاکتیک‌ها و فناوری‌های جنگی در حال تغییر، به‌طور مداوم ارتقا یافته و مدرن‌تر شده است. یوروفایتر تایفون (Eurofighter Typhoon) نیز یک جت جنگنده چندمنظوره است که می‌تواند ماموریت‌های مختلفی از جمله نبرد هوا به هوا، حملات هوا به زمین و شناسایی را انجام دهد. سیستم‌های اویونیک و تسلیحات پیشرفته یوروفایتر، آن را به یک دارایی بزرگ برای نیروی هوایی آلمان تبدیل کرده است. آلمان علاوه بر توسعه سیستم‌های تسلیحاتی جدید، بر ارتقای تجهیزات موجود خود از طریق برنامه‌های نوسازی نیز تمرکز کرده است. ارتش این کشور، ناوگان هلی‌کوپترهای ترابری 

CH-53 را با موتورها و تجهیزات اویونیک جدید ارتقا داده و آنها را قدرتمندتر و کارآمدتر کرده است. نیروی دریایی آلمان همچنین ناوچه‌ها و زیردریایی‌های خود را مدرن کرده و آنها را به سنسورها و سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته مجهز کرده است. یکی دیگر از زمینه‌هایی که آلمان در آن پیشرفت‌های چشمگیری داشته، استفاده از هوش مصنوعی برای تصمیم‌گیری است. نیروهای مسلح آلمان یک مرکز مشترک هوش مصنوعی (JAIC) ایجاد کرده‌اند که به عنوان یک ستاد مرکزی برای توسعه و پیاده‌سازی فناوری‌های هوش مصنوعی در تمام شاخه‌های ارتش عمل می‌کند. JAIC از نزدیک با دانشگاه‌ها، موسسات تحقیقاتی و شرکت‌های خصوصی برای توسعه سیستم‌های هوش مصنوعی پیشرفته برای استفاده نظامی همکاری می‌کند. یکی از کاربردهای کلیدی هوش مصنوعی در ارتش آلمان، در زمینه لجستیک و مدیریت زنجیره تامین است. ارتش این کشور یک سیستم لجستیک مبتنی بر هوش مصنوعی توسعه داده که از تجزیه، تحلیل و پیش‌بینی برای بهینه‌سازی حرکت نیروها، تجهیزات و تدارکات استفاده می‌کند. این امر کارایی و اثربخشی عملیات لجستیک ارتش آلمان را به‌طور قابل توجهی بهبود بخشیده و به آن اجازه می‌دهد با سرعت بالا و به‌طور موثر به شرایط در حال تغییر میدان‌های جنگی واکنش نشان دهد. هوش مصنوعی همچنین برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده می‌شود که برای تصمیم‌گیری نظامی بسیار مهم است. ارتش آلمان یک سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی به نام «پلاسما» ایجاد کرده که می‌تواند حجم وسیعی از داده‌ها را از منابع مختلف از جمله رسانه‌های اجتماعی به دست آورد، پایش کند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد و در نهایت، اطلاعات لحظه‌ای را به فرماندهان ارائه کند. به تازگی ثابت شده است که این فناوری ارتش آلمان، یک ابزار ارزشمند در شناسایی تهدیدهای بالقوه و واکنش سریع به بحران‌ها و تهدیدهای نظامی است. حوزه دیگری که آلمان در آن از نوآوری برای ارتقای قابلیت‌های نظامی خود استفاده کرده، جنگ سایبری است. نیروهای مسلح آلمان یک سرویس سایبری و دامنه اطلاعاتی (CIDS) ایجاد کرده‌اند که مسوولیت دفاع از شبکه‌های نظامی و انجام عملیات سایبری تهاجمی را بر عهده دارد. CIDS برای توسعه ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی به منظور دفاع و حمله سایبری همکاری نزدیکی با JAIC (مرکز مشترک هوش مصنوعی ارتش آلمان) دارد که به ارتش آلمان مزیت قابل توجهی در این حوزه جنگی که به سرعت در حال تکامل است، اهدا می‌کند. آلمان همچنین در توسعه برنامه فضایی خود به منظور دستیابی به اهداف نظامی سرمایه‌گذاری کرده است. نیروهای مسلح آلمان دارای یک فرماندهی فضایی اختصاصی هستند که وظیفه نظارت و حفاظت از ماهواره‌های آلمانی و انجام عملیات‌های فضایی را بر عهده دارند. ارتش همچنین یک سیستم ارتباطی مبتنی بر ماهواره به نام SAR-Lupe ایجاد کرده که ارتباط امن و قابل اعتمادی را برای سربازان روی زمین فراهم می‌کند. آلمان، موقعیت‌های پزشکی در میدان‌های جنگی را نیز از یاد نبرده و حساب ویژه‌ای برای بهبود شرایط جنگی با استفاده از فناوری‌های پزشکی باز کرده است. ارتش این کشور، واحدهای پزشکی خود را به تجهیزات پیشرفته مانند بیمارستان‌های سیار و مراکز پیشرفته تروما مجهز کرده تا سربازان مجروح را سریع و موثر درمان کنند. این کشور همچنین در توسعه فناوری‌های جدید مانند پزشکی از راه دور و سیستم‌های نظارت از راه دور برای ارائه مراقبت‌های پزشکی به سربازان در محیط‌ها و میدان‌های جنگ دور از خاک خود نیز سرمایه‌گذاری انجام داده است.

هند؛ پیشرفت غیرقابل باور

هند دارای تاریخچه طولانی و غنی از قدرت نظامی است که به دوران باستان بازمی‌گردد. با این حال، در سال‌های اخیر، نیروهای مسلح هند دستخوش نوسازی و پیشرفت‌های فنی قابل توجهی شده‌اند که آنها را به یکی از قدرتمندترین و پیشرفته‌ترین ارتش‌های جهان تبدیل کرده است. این امر از طریق توسعه و پذیرش فناوری‌های مختلف جدید که توانایی‌ها و کارایی ارتش هند را افزایش داده، محقق شده است. یکی از راه‌های کلیدی که هند ارتش خود را قدرتمندتر کرده، توسعه سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته است. نیروهای مسلح هند روی توسعه و دستیابی به تجهیزات پیشرفته‌ای مانند جت جنگنده تجاس، تانک اصلی نبرد آرجون و موشک کروز براهاموس سرمایه‌گذاری کرده‌اند. این جنگ‌افزارهای جدید هند، بسیار پیشرفته هستند و به ارتش این کشور کمک می‌کنند تا برتری قابل توجهی در میدان‌های درگیری به دست آورد. جت جنگنده تجاس یک هواپیمای جنگنده چندمنظوره نسل چهارم محسوب می‌شود که به‌وسیله آژانس توسعه هوانوردی هند (ADA) طراحی و ساخته شده است. این هواپیما به سیستم‌های اویونیک و تسلیحات پیشرفته مجهز شده که آن را به یک دارایی بزرگ برای نیروی هوایی هند تبدیل می‌کند. تانک اصلی نبرد آرجون نیز یک تانک بسیار پیشرفته و بومی است که برای همگام شدن با تاکتیک‌ها و فناوری‌های جنگی در حال تغییر، به‌طور مداوم ارتقا یافته و مدرن‌تر شده است. این تانک به پیشرفته‌ترین سیستم‌های کنترل آتش، زره‌های پیشرفته و موتورهای قدرتمند مجهز شده که آن را به یکی از قوی‌ترین تانک‌های جهان تبدیل می‌کند. هند علاوه بر توسعه سیستم‌های تسلیحاتی جدید، بر ارتقای تجهیزات موجود خود از طریق برنامه‌های نوسازی نیز تمرکز کرده. ارتش هند ناوگان تانک‌های T-72 خود را با موتورهای جدید، سیستم‌های کنترل آتش و زره‌های واکنشی ارتقا داده و آنها را قدرتمندتر و کارآمدتر کرده است. نیروی دریایی هند همچنین ناوگان کشتی‌های جنگی و زیردریایی‌های خود را مدرن کرده و آنها را به حسگرها و سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته مجهز کرده است. زمینه دیگری که هند در آن پیشرفت‌های چشمگیری داشته، استفاده از هوش مصنوعی برای کاربردهای نظامی است. نیروهای مسلح هند یک مرکز هوش مصنوعی دفاعی ایجاد کرده‌اند که به عنوان ستادی برای توسعه و پیاده‌سازی فناوری‌های هوش مصنوعی در تمام شاخه‌های ارتش عمل می‌کند. این ستاد از نزدیک با دانشگاه‌ها، موسسات تحقیقاتی و شرکت‌های خصوصی برای توسعه سیستم‌های هوش مصنوعی پیشرفته برای استفاده نظامی همکاری می‌کند. ارتش هند یک سامانه حمل‌ونقل مبتنی بر هوش مصنوعی نیز ایجاد کرده که با تجزیه و تحلیل حرکت نیروها، نوعی بهینه‌سازی را برای حرکت‌های بعدی آنها پیشنهاد می‌دهد. این سامانه حمل‌ونقل، کارایی و اثربخشی عملیات لجستیک ارتش هند را به‌طور قابل توجهی بهبود بخشیده و به آن اجازه داده واکنش به تحولات را در سریع‌ترین زمان ممکن در دستور کار قرار دهد. ارتش هند یک سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی به نام Sankalp توسعه داده که می‌تواند حجم وسیعی از داده‌ها را از منابع مختلف، از جمله رسانه‌های اجتماعی، تجزیه و تحلیل کند تا اطلاعات لازم را به فرماندهان ارائه دهد. حوزه دیگری که هند از نوآوری برای ارتقای قابلیت‌های نظامی خود استفاده کرده، جنگ سایبری است. نیروهای مسلح هند یک مرکز فرماندهی سایبری ایجاد کرده که مسوولیت دفاع از شبکه‌های نظامی و انجام عملیات سایبری تهاجمی را بر عهده دارد. هند همچنین سرمایه‌گذاری ویژه‌ای بر توسعه برنامه فضایی خود با محوریت اهداف نظامی انجام داده که خروجی آن یک سامانه ارتباطی مبتنی بر ماهواره به نام GSAT-7 است و به وسیله آن، ارتباط امن و قابل اعتمادی را برای سربازان نیروهای زمینی ارتش هند فراهم می‌کند.

کره‌جنوبی؛ قدرتمند و آموزش‌دیده

کره‌جنوبی در سال‌های اخیر هم از نظر اقتصادی و هم از نظر نظامی به عنوان یک کشور قدرتمند مطرح شده است. این دگرگونی را می‌توان به عوامل مختلفی نسبت داد که مهم‌ترین آن، تمرکز شدید بر پیشرفت‌های تکنولوژیک و نوسازی ارتش به‌شمار می‌رود. این کشور از یک کشور جنگ‌زده به یک نیروی قدرتمند اقتصادی جهانی با صنایع پررونق و نیروی کار بسیار ماهر تبدیل شده و بر همین اساس، چنین پیشرفتی به کره‌جنوبی اجازه داده سرمایه‌گذاری‌های بسیاری روی ارتش خود انجام دهد. ارتش کره‌جنوبی تمرکز زیادی روی توسعه تسلیحات بومی خود انجام داده و نتایج مثبت زیادی نیز به دست آورده است. تانک K2 Black Panther و جت جنگنده KF-21 از جمله محصولات نظامی کره‌جنوبی به‌شمار می‌روند که با سرمایه‌گذاری و بهینه‌سازی فناوری داخلی به نتیجه رسیده و قدرتمند ظاهر شده است. این دو سلاح، بسیار پیشرفته هستند و ارتش کره‌جنوبی را در فاز تهاجمی قدرتمند می‌کنند. یکی از اصلی‌ترین دلایل پیشرفت و توسعه نظامی کره‌جنوبی، تهدیداتی بوده که از جانب کره‌شمالی وجود دارد و بر همین اساس، همسایه جنوبی، شرایط دفاع را برای خود در نظر گرفته است. تانک K2 Black Panther یک تانک جنگی نسل سوم به‌شمار می‌رود که به سامانه‌های کنترل آتش پیشرفته، زره ترکیبی و سیستم تعلیق پیشرفته تجهیز شده. از سوی دیگر، جت جنگنده KF-21 یک هواپیمای جنگنده چندمنظوره نسل پنجم محسوب می‌شود که به صورت بومی از سوی اداره برنامه اکتساب دفاعی کره‌جنوبی (DAPA) توسعه یافته است. این هواپیما به سیستم‌های اویونیک پیشرفته مجهز شده، رادارگریز است و می‌تواند انواع سلاح‌ها را حمل کند. چنین امکاناتی، این جت جنگنده را به یک دارایی بزرگ و قدرتمند برای نیروی هوایی کره‌جنوبی تبدیل می‌کند. ارتش این کشور علاوه بر توسعه سیستم‌های تسلیحاتی جدید، بر ارتقای تجهیزات موجود از طریق برنامه‌های نوسازی نیز تمرکز کرده است. کره‌جنوبی در این طرح اجرایی، ناوگان تانک‌های جنگی K1A1 را با سیستم‌های کنترل آتش بهبود‌یافته، زره‌های واکنشی و فناوری تصویربرداری حرارتی ارتقا داده است. نیروی دریایی کره‌جنوبی نیز ناوگان کشتی‌های جنگی خود را مدرن کرده و آنها را به حسگرها و سامانه‌های تسلیحاتی پیشرفته مجهز کرده است. حوزه دیگری که کره‌جنوبی از فناوری برای ارتقای توان نظامی خود استفاده کرده، جنگ سایبری است. این کشور یک فرماندهی سایبری ایجاد کرده که مسوولیت دفاع از شبکه‌های نظامی و انجام عملیات سایبری تهاجمی را بر عهده دارد. این فرماندهی از نزدیک با فرماندهی امنیت دفاعی (DSC) برای توسعه و پیاده‌سازی فناوری‌های پیشرفته دفاع سایبری، مانند سیستم‌های تشخیص نفوذ و پروتکل‌های امنیتی شبکه، همکاری می‌کند. کره‌جنوبی یک سامانه ارتباطی مبتنی بر ماهواره به نام «میلست» توسعه داده که ارتباط امن و قابل اعتمادی را برای نیروهای درگیر در میدان‌های جنگی فراهم می‌کند. در کنار همه این پیشرفت‌های مبتنی بر تکنولوژی، ارتش کره‌جنوبی تاکید زیادی بر آموزش سربازان و جنگاوران خود داشته است. این کشور آکادمی‌های نظامی و برنامه‌های آموزشی متعددی ایجاد کرده تا اطمینان حاصل کند سربازانش برای کنترل تاکتیک‌ها و فناوری‌های مدرن جنگ به خوبی آموزش دیده‌اند. این تمرکز بر آموزش، ارتش کره‌جنوبی را قادر می‌کند به‌طور موثر از سیستم‌ها و فناوری‌های تسلیحاتی پیشرفته خود استفاده کند.

معجزه‌ای به نام هوش مصنوعی

هوش مصنوعی نقش بسزایی در ارتقای توانمندی ارتش‌های جهان و قدرتمندتر کردن آنها داشته است. این فناوری جدید، به شبیه‌سازی فرآیندهای هوش انسانی به‌وسیله ماشین‌ها از جمله یادگیری، استدلال و خوداصلاحی اشاره دارد. هوش مصنوعی در زمینه نظامی به منظور توسعه سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته، بهبود فرآیندهای تصمیم‌گیری و افزایش کارایی عملیاتی کلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از جنبه‌هایی که هوش مصنوعی موفق شده توانایی‌های ارتش‌ها را افزایش دهد، توسعه سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته است. هوش مصنوعی توسعه سلاح‌های اتوماتیک را امکان‌پذیر کرده و ارتش‌ها در پرتو این فناوری می‌توانند بدون کنترل مستقیم انسان عمل کنند. این سلاح‌ها بر اساس داده‌ها و تحلیل‌های موجود، به صورت مستقل و بلادرنگ تصمیم می‌گیرند و اقدام می‌کنند. جالب آنکه، این سلاح‌های اتوماتیک، دقت و کارایی بیشتری نسبت به سلاح‌های سنتی دارند که با تکیه بر توانمندی‌های انسانی هدایت می‌شوند. برای مثال، ارتش ایالات‌متحده یک جنگ‌افزار سنگین را با نام شکارچی دریا تولید کرده و توسعه داده که از جمله شناورهای نظامی بدون سرنشین به‌شمار می‌رود و در رده شناورهای سه‌بدنه‌ای قرار می‌گیرد. طول 40متری شکارچی دریا به همراه سرعت 14 متر بر ثانیه آن، شرایطی ایجاد می‌کند تا این شناور چابک، انواع ماموریت‌ها را انجام دهد. هزینه هر ساعت فعالیت این شناور جنگی، 20 میلیون دلار گزارش شده و از سال 2018 به ناوگان ارتش نیروی دریایی آمریکا پیوسته است. استفاده از هوش مصنوعی در سامانه‌های تسلیحاتی آنها را قادر می‌کند اهداف را با درجه دقت بالاتری شناسایی و درگیر کنند و خسارات جانبی و تلفات غیرنظامی را نیز کاهش دهند. موشک مهاجم ارتش آمریکا با نام PrSM از الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل داده‌های میدان نبرد و تنظیم مسیر خود برای اصابت دقیق به هدف استفاده می‌کند. علاوه بر توسعه سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته، هوش مصنوعی برای بهبود فرآیندهای تصمیم‌گیری در ارتش نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی به فرماندهان کمک می‌کند حجم وسیعی از داده‌ها را تجزیه و تحلیل کنند و با آگاهی بیشتری تصمیم بگیرند. سرعت در تصمیم‌گیری، نتیجه مهم دیگری است که در میدان جنگ و به کمک هوش مصنوعی به دست می‌آید. در این زمینه نیز ارتش آمریکا در حال توسعه نوعی سیستم هوش مصنوعی به نام Project Maven است که از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی برای تجزیه و تحلیل فیلم پهپادها و شناسایی اهداف بالقوه استفاده می‌کند. این فناوری می‌تواند زمان تجزیه و تحلیل داده‌ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و اطلاعات عملی را در اختیار فرماندهان میدان جنگ قرار دهد. هوش مصنوعی همچنین برای افزایش کارایی عملیاتی کلی در ارتش‌های جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌تواند به بهینه‌سازی لجستیک و مدیریت زنجیره تامین، کاهش هزینه‌ها و بهبود دسترسی‌پذیری منابع حیاتی کمک کند. همچنین می‌توان از هوش مصنوعی برای پیش‌بینی خرابی تجهیزات و برنامه‌ریزی تعمیر و نگهداری استفاده کرد و اطمینان یافت که تجهیزات همیشه آماده استفاده هستند. این فناوری به ویژه در نگهداری سیستم‌های تسلیحاتی پیچیده مانند جت‌های جنگنده و تانک‌ها مفید بوده است. هوش مصنوعی همچنین برای بهبود ارتباطات و هماهنگی میان سربازان در میدان‌های جنگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از سیستم‌های ارتباطی مبتنی بر هوش مصنوعی می‌تواند اشتراک‌گذاری اطلاعات و آگاهی موقعیتی را در زمان واقعی امکان‌پذیر کند و اثربخشی عملیات نظامی را افزایش دهد. سیستم تقویت بصری یکپارچه ارتش آمریکا (IVAS) از هوش مصنوعی برای ارائه سریع و انتقال بلادرنگ داده‌ها و اطلاعات به سربازان از طریق نمایشگر هدآپ استفاده می‌کند و توانایی‌های تصمیم‌گیری و آگاهی موقعیتی آنها را بهبود می‌بخشد. هوش مصنوعی همچنین نقش مهمی در افزایش قابلیت‌های نظامیان در زمینه جنگ سایبری ایفا کرده است. استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌تواند به شناسایی و دفاع در برابر تهدیدات سایبری و همچنین شناسایی آسیب‌پذیری‌ها در شبکه‌ها و سیستم‌ها کمک کند. این فناوری از زمانی اهمیت بیشتری پیدا کرد و گستردگی استفاده از آن افزایش یافت که ارتش‌ها متوجه شدند برای ارتباطات و عملیات، نیازمند سیستم‌های دیجیتالی هستند. فرماندهی سایبری ایالات‌متحده از ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی برای نظارت و دفاع در برابر تهدیدات سایبری استفاده می‌کند و آن را به یک دارایی قدرتمند در مبارزه با جنگ سایبری تبدیل کرده است. در یک کاربرد دیگر، هوش مصنوعی برای ارتقای آموزش جنگاوران و سربازان نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از شبیه‌سازی‌های مبتنی بر هوش مصنوعی و برنامه‌های آموزشی واقعیت مجازی، سناریوهای آموزشی واقعی را برای سربازان فراهم می‌کند و جنگاوران را برای حضور به موقع و نقش‌آفرینی فعال و موثر در موقعیت‌های جنگی واقعی آماده می‌کند. این فناوری همچنین می‌تواند برای تجزیه و تحلیل عملکرد سربازان و ارائه برنامه‌های آموزشی شخصی در بهبود مهارت‌های آنها مورد استفاده قرار گیرد. از هوش مصنوعی همچنین برای بهبود مراقبت‌های پزشکی سربازان مجروح در میدان جنگ استفاده می‌شود. به‌کارگیری دستگاه‌ها و سیستم‌های پزشکی مجهز به هوش مصنوعی می‌تواند به تشخیص و درمان سریع و دقیق جراحت‌های ایجاد‌شده بر اثر سلاح‌های شلیک‌شده و بقایای آنها، کمک کند و شانس زنده ماندن سربازان مجروح را افزایش دهد. در این مورد، ارتش‌های جهان یک سیستم مراقبت از تروما با استفاده از هوش مصنوعی را توسعه داده‌اند که می‌تواند علائم حیاتی را تجزیه و تحلیل کند و توصیه‌های درمانی را در زمان وقوع جنگ‌ها و نبردهای سنگین به سربازان مجروح ارائه دهد.