اقتصاد دمی

زمانی که امپراتور «شن نونگ» بیش از پنج هزار سال قبل «شفادهنده مقدس» را کشف کرد، فکرش را هم نمی‌کرد که این دم‌کردنی تا این اندازه در میان مردم برخی نقاط جهان محبوب شود. در افسانه‌ها آمده است که به صورت اتفاقی چند برگ چای به دیگ آب در حال جوش امپراتور افتاده و اولین چای دم‌شده این‌گونه به وجود آمده است. می‌گویند امپراتور به‌عنوان یک گیاه‌شناس 85 بار خود را مسموم کرده و هر بار با نوشیدن چای، سلامت خود را به دست آورده است.

برای مدت‌ها چای به صورت گسترده فقط در همان چین مصرف می‌شد اما معمولاً چیزهای خوب در نهایت همه‌گیر می‌شوند. در قرن هفدهم میلادی، چای در سراسر اروپا و مستعمرات آمریکا بسیار محبوب شد و نقشی دراماتیک در استقرار ایالات‌متحده آمریکا ایفا کرد. در سال 1767 دولت بریتانیا قانون مالیات بر درآمد را به عنوان یکی از قوانین تاونزند به تصویب رساند و بر چای و همچنین کاغذ، رنگ، چرم، شیشه و سایر اقلام وارداتی آمریکا از بریتانیا مالیات بست. در سال 1770 و بعد از اعتراضات فراوان، قانون تاونزند لغو شد و مالیات بر تمامی کالاها به جز چای برداشته شد. در سال 1773، تصویب قانون چای و اعطای انحصار تمام به شرکت بریتانیایی هند شرقی در فروش چای به مستعمرات آمریکا، عملاً قیمت چای را افزایش داد.

اعتراض به این انحصار، باعث افزایش بیشتر قیمت چای شد و گروه «پسران آزادی» که از این انحصار و به‌طور کلی از استعمارگران دل‌ خوشی نداشتند، دست به اقداماتی زدند. در شب 16 دسامبر 1773، مردانی که لباس بومیان آمریکا (سرخپوستان موهاوک) را پوشیده بودند، سوار کشتی‌های بریتانیایی در بندر بوستون شدند و بیش از 300 صندوق چای را به دریا انداختند.

در حالی که این اقدام تنها نمونه از پرتاب شدن چای در دریا یا نابود کردن آن در اعتراض به استعمارگرایان نبود، اما تی‌پارتی بوستون به شدت معروف شد به‌طوری که به عنوان عامل اصلی شروع جنگ انقلاب آمریکا شناخته شد.

در واقع این اتفاق بخشی از چند رویداد مهمی بود که به آغاز جنگ انقلاب آمریکا منجر شد. آمریکایی‌ها تصویب قانون تمبر را مغایر با قانون اساسی می‌پنداشتند. پارلمان بر حقش مبنی بر مالیات بستن بر مستعمره‌نشینان اصرار داشت و آمریکایی‌ها خواستار احقاق حقوقشان به عنوان شهروندان بریتانیا بودند و پرداخت مالیات را بدون حضور در پارلمان تحمل نمی‌کردند. بایکوت چای بریتانیا از جانب آمریکایی‌ها در سال ۱۷۷۳ به تی‌پارتی یا جنبش چای بوستون منجر شد. لندن در پاسخ به وقوع تی‌پارتی، دولت مستقل ماساچوست را برانداخت و آن را تحت سیطره ارتش به فرماندهی ژنرال توماس گیج درآورد. در آوریل ۱۷۷۵ گیج ارتش کمکی را برای خواباندن طغیان‌ها و یاغی‌گری‌ها به خارج از بوستون روانه کرد. شبه‌نظامیان محلی که به «مردان کوچک» معروف بودند به رویارویی با ارتش بریتانیا برخاستند و تقریباً بخش بزرگی از لشکر را نابود کردند. نبردهای لگزینگتون و کنکورد آتش جنگ را شعله‌ور ساخت. به‌طوری که مستعمره‌نشینان در ۴ جولای ۱۷۷۶ اعلام استقلال کردند و کشور جدید ایالات‌متحده آمریکا را بنا نهادند.

انواع مختلف چای

چای براساس نوع فرآوری به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شود. برگ‌های سبز گیاه چای، اگر به‌سرعت پس از چیده شدن، خشک نشوند، پلاسیده و اکسیده می‌شوند. در فرآیندی مشابه با تبدیل جو به مالت، برگ‌های سبز چای به سرعت تیره شده و با تخریب سبزینه مواد جوهر مازو در آن آزاد می‌شود. در مرحله بعد باید روند اکسیداسیون در مرحله‌ای از پیش تعیین‌شده متوقف شود و این کار با حرارت و از تبخیر آب برگ‌ها انجام می‌شود. با این حال بدون کنترل دقیق رطوبت و دما، قارچ‌ها بر روی سطح چای رشد می‌کنند. قارچ‌ها سبب تخمیر واقعی در چای می‌شوند که موجب آلودگی چای با مواد سمی و سرطان‌زا شده، که در نتیجه آن باید چای را دور ریخت.

از لحاظ سنتی، چای بر اساس درجه و دوره تخمیر شدن (اکسیداسیون) برگ‌ها، به انواع مختلفی طبقه‌بندی می‌شود:

چای سفید: برگ‌های تازه که تحت عمل [اکسیداسیون] قرار نگرفته‌اند؛ شکوفه‌های چای را برای جلوگیری از تشکیل سبزینه (کلروفیل) از نور خورشید می‌توان دور نگه داشت. چای سفید نسبت به دیگر انواع چای در مقادیر کمتری تولید می‌شود و می‌تواند از همان نوع چای که با روش‌های دیگر تولید شده از لحاظ قیمت نسبتاً گران‌تر تمام شود. این نوع چای در کشورهای دیگر به غیر از چین، کمتر شناخته شده است، اگرچه این شناخت با عرضه چای سفید به شکل کیسه‌ای، و نیز چای سفید سرد و فوری، بیشتر شده است.

چای سبز: فرآیند اکسیداسیون پس از گذشت زمان اندکی از طریق حرارت یا با بخار که یک روش سنتی ژاپنی است یا به وسیله بو دادن آن در تابه‌های داغ، به عنوان یک روش سنتی چینی متوقف می‌شود. برگ‌های چای را می‌توان به شکل برگ‌های جداگانه یا تبدیل‌شده به حبه که برای تولید چای باروتی استفاده می‌شود، برای خشک کردن کنار گذاشت. فرآیند اخیر، زمان‌بر بوده و به عنوان نمونه تنها برای چای‌های زرین (پکوئه) با کیفیت بالا استفاده می‌شود. چای یک یا دو روز پس از چیدن، فرآوری می‌شود.

چای اولانگ (Oollong): عمل اکسیداسیون در حد فاصل بین استانداردهای زمانی مربوط به چای سبز و چای سیاه متوقف می‌شود. فرآیند اکسیداسیون دو تا سه روز به طول خواهد انجامید.

چای قرمز (سیاه): برای تهیه این چای اجازه می‌دهند برگ‌های چای به‌طور کامل اکسیده شود. چای سیاه در بیشتر نقاط جنوب آسیا (هند، سریلانکا، بنگلادش، پاکستان و...)، و نیز در سده اخیر در بسیاری از کشورهای آفریقایی از جمله کنیا، بروندی، روآندا، مالاوی و زیمبابوه متداول بوده است. ترجمه لغت به لغت عبارت «چای قرمز» را در زبان چینی، می‌توان برای عاشقان چای به کار برد. چینی‌ها آن را «چای سرخ» می‌نامند زیرا رنگ مایع دم‌کرده آن سرخ است. غربی‌ها هم آن را «چای سیاه» می‌گویند چون برگ‌های چایی که معمولاً دم می‌کنند به رنگ مشکی است. اما چای قرمز به رویبوس نیز اشاره می‌کند، که یک ماده دم‌کردنی گیاهی دمنوش رایج در آفریقای جنوبی محسوب می‌شود. فرآیند اکسیداسیون از حدود دو هفته تا یک ماه طول خواهد کشید. چای سیاه در طبقه‌بندی دیگر به عنوان چای «ناب» یا CTC (خرد، پخش و به‌هم‌پیچیده، روش تولیدی که در سال ۱۹۳۲ ابداع شده است) مطرح می‌شود.

چای پوئر (Pu-erh): دو نوع از این چای وجود دارد، «خام» و «رسیده». نوع خام یا سبز آن را می‌توان بلافاصله مصرف کرد یا گذاشت تا رسیده‌تر شود. طی فرآیند رسیدن گیاه چای، چای تحت عملیات تخمیر ثانویه و میکروبی (باکتریایی) قرار می‌گیرد. پوئر رسیده از برگ سبز چای ساخته می‌شود که به‌طور مصنوعی اکسید می‌شود تا به طعم طبیعی خود نزدیک شود. این عمل تحت فرآیند مشابهی کنترل می‌شود تا آنها را با هم ترکیب کند که در آن هم رطوبت و هم دمای چای به‌طور دقیقی تحت نظارت قرار می‌گیرد. هر دو نوع چای پوئر معمولاً به اشکال مختلفی متراکم می‌شوند، از جمله قالبی، قرص‌مانند، کاسه‌ای‌شکل یا قارچ‌مانند. در حالی که بیشتر انواع چای در همان سال اول تولید خود، مصرف می‌شوند، اما چای پوئر را برای بهبود طعم آن می‌توان دیرتر مصرف کرد و نوع خامش را بین ۳۰ تا ۵۰ سال و نمونه رسیده‌اش را بین ۱۰ تا ۱۵ سال نگهداری کرد. برخی از ساکنان تبت، پوئر را با کره گاو کوهاندار تبتی (yak)، شکر و نمک می‌جوشانند تا چای کره گاوی تهیه شود. چای‌هایی که همچون پوئر و لیوبائو (Liu bao) بر روی آنها اکسیداسیون ثانویه واقع می‌شود، در چین به عنوان چای سیاه شناخته می‌شوند. این را نباید با اصطلاح انگلیسی چای سیاه اشتباه گرفت که در چین به آن چای قرمز می‌گویند.

چای زرد: تحت نام «چای باکیفیت» در دربار سلطنتی استفاده می‌شود، یا چای مخصوصی مشابه با چای سبز است. این نوع چای مرحله کندتری از خشک شدن را سپری می‌کند.

چای کوکیچا (Kukicha): چای زمستان نیز نامیده می‌شود، کوکیچا از شاخه‌های کوچک و برگ‌های کهنه و هرس‌شده گیاه چای طی فصل زمستانه و با برشته‌سازی، عمل می‌آید. این ماده به عنوان یک غذای سالم در ژاپن و نیز در رژیم‌های افزایش طول عمر به‌طور رایجی مصرف می‌شود.

ژنمایکا (Genmaicha): در زبان ژاپنی به معنای چای برنج قهوه‌ای‌رنگ است، آن چای سبزی است که با برنج خشک قهوه‌ای برشته‌شده (برخی اوقات برنج بوداده) ترکیب می‌شود. این نوع چای در ژاپن بسیار متداول بوده اما در چین هم مصرف می‌شود.

چای گل (عطری): چای‌هایی که با گل‌ها فرآوری یا دم می‌شوند. معروف‌ترین چای عطری، چای یاسمن (هیوآنگ پین در فلات کانتون، هوآچا که نوعی درخت گل در ماندارین چین است) یا چای سبز یا اولانگ معطر (یا دم‌شده) با گل‌های یاسمن است. گل‌های رز، سدر، لیچی (Lychee)، گل اسمانتوس، و گل داوودی نیز جزو گل‌های رایج مورد استفاده در این نوع چای هستند.

بازار چای در جهان امروز

در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، بخش چای نقش قابل توجهی در توسعه روستایی، کاهش فقر و امنیت غذایی دارد و در بسیاری از موارد منبع اصلی درآمد و اشتغال برای میلیون‌ها خانواده فقیر است.

تولید جهانی چای سالانه بالغ بر 17 میلیارد دلار آمریکاست که از این مقدار حدود 5 /9 میلیارد دلار سهم تجارت می‌شود و به همین دلیل منبع مهمی برای درآمد صادراتی کشورها به حساب می‌آید. یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های صنعت چای این است که خرده‌مالکان مسوول تولید 60 درصد از چای جهان هستند. به همین دلیل است که چای در مناطق روستایی موجب اشتغال‌زایی شده و جوامع و خانوارها را برای برطرف کردن نیازهای امنیت غذایی تقویت کرده و موجب بهبود وضعیت تغذیه‌ای آنها می‌شود.

سرانه مصرف جهانی چای در یک دهه گذشته حدود 5 /2 درصد افزایش پیدا کرده که نشان‌دهنده گسترش قابل توجه تولید چای در کشورهای تولیدکننده است. سهم بزرگی از افزایش تقاضا از اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه حاصل شده است به‌طوری که آسیای شرقی، آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب بیشترین رشد را به ثبت رسانده‌اند. با وجود این در بازارهای بالغ اروپایی و همچنین کشورهای توسعه‌یافته چای شاهد کاهش حجم تولید بوده است.

 انگیزه نوآوری مشهود است، زیرا مصرف‌کنندگان به‌طور فزاینده‌ای مواد طبیعی و ارگانیک را در ترکیب‌ها، طعم‌ها و محیط‌های متنوع تقاضا می‌کنند. آمارها هم نشان می‌دهد که علاقه به چای‌های طعم‌دار باکیفیت در سراسر جهان افزایش یافته است. به موازات آن، چای سبز و چای میوه و دمنوش‌ها هم در بازارهای مختلف به ویژه در اروپا به نوشیدنی محبوبی تبدیل شده که خواص درمانی هم دارد. در همین زمان، تمایل عمومی به چای اعلای ارگانیک به شدت تشدید شده است. نوآوری و «اعلاسازی» در حال ایجاد تغییرات در بازار است و روزبه‌روز بر مشتریان جوان این نوع چای که اغلب از طبقه متوسط هم هستند افزوده می‌شود. با وجود این چای با چالش‌های متعددی مواجه است. برای این صنعت حیاتی است که بتواند میان نیاز به گسترش و الزامات پایداری در تمامی مراحل زنجیره تامین یک تعادل ایجاد کند.

عوامل مختلفی تقاضای چای را تحت تاثیر قرار می‌دهد که شامل متغیرهای قیمتی و درآمدی، موارد جمعیتی نظیر سن، تحصیلات، اشتغال و پیش‌زمینه فرهنگی می‌شود. افزایش مصرف رو‌به‌رشد چای در کشورهای تولیدکننده ناشی از رشد درآمد و جمعیت بوده که به کاهش تولید صادراتی در دو دهه گذشته منجر شده است. با وجود این، مصرف سرانه چای در این کشورها همچنان در مقایسه با بازارهای وارداتی پایین بوده و تلاش‌های بیشتری باید برای افزایش تقاضا به منظور بهره‌برداری از فرصت‌های بازار صورت بگیرد.

وضعیت بازار

شاخص ترکیبی چای فائو (قیمت متوسط وزنی چای سیاه) که شامل سه نوع مختلف چای در چهار حراجی اصلی (مومباسا، کولومبو، کلکته و کوشین) می‌شود در سال 2019 با افتی 12درصدی به میانگین 42 /2 دلار به ازای هر کیلوگرم رسید. قیمت ترکیبی در سه‌ ماه نخست 2020 باز هم کاهش یافت و کیلویی 42 /2 دلار شد. افت قیمتی که به دلیل ممنوعیت‌های وارداتی بسیاری از کشورها در زمان اوج‌گیری کرونا بود. با این حال از آوریل 2020، قیمت چای شاهد بازگشت سریعی بود به‌طوری که در پایان سال 2020 قیمت متوسط چای به بالای 5 /2 دلار به ازای هر کیلوگرم رسید و رشدی 2 /4درصدی را به ثبت رساند.

با این حال به دلیل اختلالات ناشی از کرونا در لجستیک تجارت کنیا قیمت‌ها دوباره وارد فاز نزولی شد. در سه‌ ماه پایانی سال 2021 قیمت‌ها مجدداً با بازیابی سریعی مواجه شد و به کیلویی 62 /2 دلار رسید. این روند صعودی در سال 2022 هم ادامه داشت تا هر کیلو چای با رسیدن به قیمت 85 /2دلاری در آوریل به بالاترین سطح خود از ماه می 2018 برسد. این رشد قیمت ناشی از جهش زیاد قیمت در بازار کولومبو بود. بحران اقتصادی در سریلانکا موجب کاهش عرضه چای در این کشور شد و این در حالی بود که تقاضا برای چای در حال رشد بود. قیمت‌ها در کلکته هند هم افزایش داشت که این موضوع ناشی از تسهیل محدودیت‌های تجاری اعمال‌شده در زمان کووید بود.

قیمت و تجارت چای همچنین تحت تاثیر منفی جنگ اوکراین و روسیه قرار گرفت. روسیه به عنوان بزرگ‌ترین واردکننده چای هند، سومین واردکننده بزرگ چای سریلانکا و پنجمین واردکننده مهم چای کنیاست. این کشور عرضه‌کننده اصلی کود است و محدود شدن عرضه کود و بالا رفتن قیمت آن موجب تاثیر منفی بر کیفیت چای جهان شد.

تولید جهانی چای در سال 2021 حدود 5 /6 میلیون تن بود که در مقایسه با 3 /6 میلیون تن سال 2020 رشد قابل توجهی را نشان می‌دهد. علت این افزایش هم بهبود تولید در هند و سریلانکا بود. چین با اختلاف زیادی بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ جهان است و بیش از 47 درصد از کل تولید جهانی را در اختیار دارد. این کشور در سال 2021 بیش از 1 /3 میلیون تن چای تولید کرد که رشدی 200 هزارتنی را نسبت به سال 2020 نشان می‌داد. هند هم به عنوان دومین تولیدکننده چای دنیا در سال 2021 بیش از 3 /1 میلیون تن چای برداشت کرده که رشدی 5 /5درصدی را نسبت به سال ماقبل آن نشان می‌دهد.

از سوی دیگر در دو سال اخیر صادرات نیز نسبت به سال 2020 با رشد قابل توجهی مواجه شده و در سال 2021 به مرز 8 /1 میلیون تن رسیده است. رقمی که در سال 2022 به حدود دو میلیون تن هم رسید. با توجه به اینکه در یک دهه گذشته مصرف جهانی چای به‌طور متوسط سالانه 5 /3 درصد رشد داشته، برآوردها نشان می‌دهد که در سال 2023 میزان مصرف چای جهانی از مرز هفت میلیون تن هم عبور کند.

سرانه مصرف چای نیز در یک دهه گذشته به‌طور متوسط 5 /2 درصد در سال رشد داشته است، این در حالی است که برخی واردکنندگان سنتی در اروپا، آمریکای شمالی و روسیه با کاهش مصرف مواجه شدند.

 چشم‌انداز میان‌مدت

تولید

پیش‌بینی‌های چشم‌انداز میان‌مدت بر اساس نتایج مدل چای فائو است (یک مدل تجاری تعادلی جزئی است) که کشورهای عمده واردکننده و صادرکننده چای را پوشش می‌دهد. تعیین قیمت بر اساس چهارچوب تسویه بازار جهانی است، که در آن قیمت تعادلی تضمین می‌کند که تقاضای کل واردات با کل عرضه‌های صادرات چای مطابقت داشته باشد.

برآوردها حاکی از آن است که تا سال 2030، تولید جهانی چای سیاه به هر سال 1 /2 درصد رشد پیدا کند که کمتر از متوسط رشد سالانه 4 /2درصدی دهه گذشته خواهد بود. با این حال پیش‌بینی می‌شود سرعت رشد تولید چای چین 1 /4 درصد باشد موضوعی که ناشی از رشد قدرتمند تقاضای انواع چای سیاه (به ویژه پوئر که در استان یونان چین کشت می‌شود) در این کشور خواهد بود. چای پوئر غلیظ و خوش‌عطر است. این چای به دلیل فرآیند تخمیر دارای طعمی خاص است که به گسی و تندی می‌زند و در عین حال عطری خاکی دارد. به دلیل غلظت بالا و کمک به هضم غذا، مردم چین معمولاً از این چای بعد از وعده‌های سنگین و چرب غذایی استفاده می‌کنند. از سوی دیگر کنیا و سریلانکا به عنوان دو صادرکننده بزرگ چای نیز با رشد تولید سالانه 1 /2 و 6 /0درصدی در دهه جاری مواجه خواهند شد.

برآوردهای سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل نشان می‌دهد که تولید چای سبز در جهان نیز رشد سالانه 4 /6درصدی را تجربه خواهد کرد که دلیل اصلی آن دو برابر شدن تولید در چین خواهد بود. انتظار می‌رود این افزایش تولید بیشتر ناشی از افزایش بهره‌وری باشد تا افزایش سطح زیرکشت. همچنین انتظار می‌رود ویتنام نیز تولید چای سبز خود را با نرخ رشد سالانه چهاردرصدی افزایش دهد.

مصرف

مصرف چای در جهان در یک دهه گذشته به‌طور متوسط سالانه 5 /3 درصد بیشتر شده که منعکس‌کننده این موضوع است که رشد مصرف در کشورهای تولیدکننده بیشتر از حدی بود که کاهش واردات در کشورهایی نظیر روسیه، اتحادیه اروپا، ایالات‌متحده و کانادا را جبران کند. پیش‌بینی می‌شود مصرف چای سیاه در دهه جاری به‌طور متوسط سالانه دو درصد رشد کند که بیشترین میزان رشد در میان پنج کشور برتر تولیدکننده، در چین خواهد بود. انتظار می‌رود میزان مصرف چای سیاه، چای پوئر، چای تیره و دیگر اقلام چای به‌طور متوسط سالانه 9 /4 درصد رشد کند. همچنین پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که بسیاری از کشورهای تولیدکننده در آفریقا و آسیا نیز با رشد تولید مواجه خواهند شد. بر اساس برآوردها، اوگانادا 1 /8 درصد، روآندا 1 /5 درصد، کنیا 3 /4درصد، مالاوی 4 درصد، زیمبابوه 8 /3 درصد، بنگلادش 8 /2 درصد، نپال 4 /2 درصد، هند 1 /2 درصد، اندوزی 5 /1 درصد و سریلانکا 4 /1 درصد رشد متوسط سالانه را تجربه خواهند کرد.

در کوتاه‌مدت، تاثیر کووید 19 بر بازار چای متوسط برآورد می‌شود. بازار همچنان با تقاضای قوی در کشورهای در حال توسعه و نوظهور، ایجاد فرصت‌های جدید، درآمد روستایی و کمک به امنیت غذایی در کشورهای تولیدکننده چای، حمایت می‌شود. مصرف چای به‌ویژه در چین، هند و سایر اقتصادهای نوظهور به سرعت رشد کرده که ناشی از ترکیبی از درآمدهای بالاتر و تنوع‌بخشی به بخش‌های دیگر بازار، مانند چای‌های ارگانیک و تخصصی است.

تجارت

صادرات چای جهانی در یک دهه گذشته شاهد رشد متوسط سالانه 5 /0درصدی بود. این در حالی است که صادرات چای سیاه رشد جزئی 1 /0درصدی را تجربه کرده که ناشی از افزایش صادرات از کنیا و هند بوده است. صادرات چای سبز هم رشدی 3 /2درصدی را تجربه کرده که ناشی از افزایش فروش توسط چین و ویتنام بوده است.

در میان‌مدت، پیش‌بینی می‌شود صادرات چای سیاه سالانه رشدی 4 /1درصدی داشته باشد. انتظار می‌رود کنیا، در دهه جاری محموله‌های بیشتری را صادر و بیشترین رشد صادرات را به نام خود ثبت کند و پس از آن هند، سریلانکا، آرژانتین، ویتنام، اوگاندا و جمهوری متحد تانزانیا قرار بگیرند.

برآوردها نشان می‌دهد صادرات چای سبز نیز در میان‌مدت با نرخ سریع‌تری رشد کند و سالانه رشدی چهاردرصدی را به ثبت برساند، موضوعی که ناشی از افزایش سریع فروش از سوی سه صادرکننده بزرگ دنیا باشد. به نظر می‌رسد چین همچنان به عنوان بزرگ‌ترین صادرکننده چای سبز دنیا بیش از 70 درصد از سهم صادرات جهانی را به نام خود ثبت خواهد کرد و این رشد سالانه تا سال 2030 حدود 6 /3 درصد خواهد بود و از نظر رشد بعد از ویتنام خواهد بود. از نظر نرخ رشد، ویتنام و ژاپن به ترتیب رشدی 7 و 5 /6درصدی را به ثبت خواهند رساند.

مسائل اصلی و نااطمینانی‌ها

بخش چای با چالش‌های متعددی مواجه است که برای حل آنها نیاز به تضمین ثبات و پایداری بلندمدت است. تغییرات اقلیمی تهدیدی بزرگ برای زندگی میلیون‌ها چای‌کار به حساب می‌آید. تولید چای به شدت به رویدادهای اقلیمی آسیب‌پذیر است و گرمایش جهانی نیز بر کیفیت و بازدهی کشت چای تاثیر شدیدی داشته است. چای عمدتاً تحت سیستم‌های تک کشت دیم کشت می‌شود و شرایط آب‌وهوایی در رشد مطلوب چای نقشی تعیین‌کننده دارد. تغییرات در دما و میزان بارندگی نه‌تنها روی کیفیت بلکه بر خصوصیات برگ چای اثرگذار است. اقدامات سازگاری توصیه‌شده از سوی گروه بین‌دولتی فائو (IGG) در مورد چای، شامل کاشت ارقام چای مقاوم به خشکی و تنش، تنوع بخشیدن به تولید، کشت مخلوط چای با سایر محصولات درختی، کشت ارگانیک و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های حفاظت از آب است.

این بخش باید از نظر زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی پایدار باشد. انتشار کربن و مصرف انرژی متغیرهای کلیدی هستند. طرح‌های پایداری زیست‌محیطی که با جنبه‌های مرتبط، مانند کیفیت خاک و حفاظت از تنوع زیستی سروکار دارند، باید در اولویت قرار گیرند. علاوه بر این، استانداردهای اجتماعی مرتبط با کار، جنسیت و برابری به‌طور فزاینده‌ای اهمیت یافته و رقابت‌پذیری این بخش را تعیین می‌کند. پایداری اقتصادی برای تولیدکنندگان کوچک چای که 60 درصد از تولید چای جهان را تشکیل می‌دهند، تنها در صورتی می‌تواند تضمین شود که بازده فعالیت‌های چای‌کاری بتواند حداقل هزینه‌های تولید و مخارج اساسی خانوارها را پوشش دهد.

ترویج شفافیت بازار و پایداری اقتصادی زنجیره ارزش چای دیگر چالشی است که نیازمند توجهی جدی است. قیمت‌های بین‌المللی چای در زمان حقیقی که با تورم تعدیل شده، در چهار دهه گذشته روندی نزولی داشته است. موضوعی که منعکس‌کننده تمایل به بهبودهای فنی برای افزایش بازده و تولید سریع‌تر از تقاضای ناشی از رشد جمعیت و درآمد است. پایداری اقتصادی به این معناست که عملیات مزرعه در مقیاس کوچک نیز می‌تواند در یک محیط بازار نسبتاً رقابتی باقی بماند. فراگیر بودن باید در مرکز پایداری باشد. سایر گزینه‌های بازاریابی شامل افزایش ارزش محصولات چای از طریق استانداردها، چای‌های تخصصی، نوآوری محصول و تبلیغات عمومی هم می‌تواند به رشد بیشتر بازار چای کمک کند.

نوآوری و تنوع محصول برای گسترش بازار آتی و تقویت مصرف چای کلیدی است. به عنوان مثال بازار چای «آماده برای نوشیدن» به طرز قابل توجهی رشد را تجربه کرده است. موضوعی که گزینه‌های بازار جایگزین برای افزایش درآمد چای‌کاران را نشان می‌دهد.