روزگار سخت

بعد از گذشت 10سال از تعلیق تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه کشورمان به واسطه توافق برجام در سال 1394، با فعال شدن مکانیسم ماشه، این تحریم‌ها بازمی‌گردد تا همراه با تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا فشار مضاعفی را بر اقتصاد ایران که ضعیف‌تر از گذشته و گرفتار ناترازی‌های جدی است، تحمیل کند.

اگرچه در ظالمانه بودن این تحریم‌ها و فاقد پشتوانه بودن آنها تردیدی نداریم اما این را هم باید بپذیریم که حتماً و قطعاً اعمال این تحریم‌ها شرایط سخت‌تری نسبت به گذشته برای اقتصاد ایران رقم خواهد زد و هرقدر که برخی مسئولان از فاقد تاثیر بودن آنها سخن بگویند، چیزی از اهمیت ماجرا نخواهد کاست.

مهم اینکه تحریم‌های احیاشده، به‌واسطه اینکه نهاد صادرکننده آن شورای امنیت سازمان ملل است، برای همه کشورهای عضو «الزام‌آور» است و اقدامات سایر کشورها در راستای اعمال تحریم‌ها، اعم از بازرسی محموله‌های کالایی، توقیف یا حتی معدوم‌سازی کالاها دارای «مشروعیت» خواهد بود. قطعنامه‌هایی که علیه کشورمان صادر شده تحت مواد 40 و 41 است که فاقد اقدام نظامی است، درحالی‌که پیش از این کشورمان مورد تجاوز نظامی قرار گرفته که خود نشانی از غیرقانونی بودن اقدامات علیه کشورمان است.

بااین‌حال اقتصاد ایران با وجود همه ناترازی‌ها، ابرچالش‌ها و بحران‌هایی که طی هفت سال اخیر تورم بالا، رشد ناچیز و کاهش درآمد سرانه را به مردم تحمیل کرده، درگیر فشار سخت و مضاعفی قرار خواهد گرفت که می‌تواند سفره‌های مردم را کوچک‌تر و کوچک‌تر کند.