نیاز زنان به اداره

این یک واقعیت پذیرفته‌شده جهانی است که در امور مراقبت از کودکان و انجام کارهای منزل، زنان بار سنگین‌تری نسبت به مردان بر دوش دارند. این واقعیت در زمان تجربه دورکاری دوران همه‌گیری نمود بیشتری پیدا کرد و احتمالاً در آینده کار ترکیبی که بخشی حضوری و بخشی دیگر دورکاری خواهد بود ادامه خواهد یافت. برخی زنان وسوسه می‌شوند که اگر اداره اجازه دهد هرگز به آن پا نگذارند تا بتوانند زمانی را که برای رفت‌و‌آمد یا گفت‌وگوهای بی‌حاصل اداره صرف می‌شود به مسائل مهم‌تر خانواده اختصاص دهند. طبق پژوهش نیکلاس بلوم و همکاران از دانشگاه استنفورد، 32 درصد از مادران آمریکایی دارای تحصیلات دانشگاهی ترجیح می‌دهند به‌طور کامل دورکاری کنند در حالی که 23 درصد از همتایان مرد آنها چنین تمایلی دارند. این تصمیم کاملاً قابل درک است. حداقل به آن دلیل که جدای از مسوولیت بیشتر زنان در خانه، سهم کاری آنها در منزل نیز بدون دغدغه و جروبحث با دیگران خواهد بود. مدیران زن در نهایت نقش‌های متعارف مردانه و زنانه را ایفا می‌کنند. آنها تیم را رهبری و به کسانی که عقب افتاده‌اند کمک می‌کنند. ایفای همزمان چند نقش امری دشوار و خسته‌کننده است.

این موضوع قابل درک اما باز هم تاسف‌آور است. دلایل روی آوردن به دورکاری پیش‌پا‌افتاده‌اند. حضور در اداره یک جدایی و دوری خوشایند از وظایف بی‌پایان مادری و خانه‌داری به شمار می‌رود. دلایل دیگری نیز برای حضور در اداره می‌توان برشمرد. یک مطالعه مربوط به توازن کار-زندگی که قبل از همه‌گیری انجام گرفت نشان می‌دهد زنان بیشتر از مردان داغ ننگ «کار انعطاف‌پذیر» را تحمل می‌کنند.

با آغاز کووید 19، کار انعطاف‌پذیر دیگر زشت و یک برچسب تلقی نمی‌شود. اما گزارش اخیر دولت بریتانیا هشدار می‌دهد که این نوع برنامه کاری می‌تواند نابرابری جنسیتی به همراه آورد. اگر تعداد بیشتری از زنان از خانه کار کنند و همزمان مسوولیت‌های خانوادگی بیشتری را برعهده بگیرند شکاف دستمزدی آنها با مردان بزرگ‌تر می‌شود و از سوی دیگر، نظارت بر کارها دشوارتر خواهد شد.

دلیل دیگری برای بازگشت زنان به اداره وجود دارد. همه محیط‌های کاری غیررسمی نیستند اما حتی در رسمی‌ترین و کسل‌کننده‌ترین محیط‌ها نیز اتفاقاتی کوچک مانند قدم زدن در راهرو، شستن دست و صورت در دستشویی یا صرف یک فنجان چای در آشپزخانه می‌تواند بهانه‌ای برای شوخی یا گپ دوستانه باشد و همین امر به نحوی غیرقابل سنجش به پیدایش ایده‌های فی‌البداهه و خلاقیت منجر می‌شود. لحظات کوتاه خوشی بخشی مهم از زندگی کاری هستند. آنها در همه‌جا و هیچ‌جا پیدا می‌شوند و همانند آن‌اند که عکس مریم مقدس را بر روی نان سوخته ببینید. باید از آن لذت برد دقیقاً به این دلیل که همیشگی نیست. توصیه می‌کنیم از دقایق ارزشمند در هرجا و هر زمان برای رفاقت و شادی بی‌دلیل بهره ببرید. این امر در زندگی اداری هزینه دارد اما بازدهی آن ‌چه از نظر احساسی و چه به شکل عملی می‌تواند قابل ملاحظه باشد.

منبع: اکونومیست