تلاش برای ماندگاری

 زهرا مسافر: بحران آب در ایران جدی است و راه گریزی را باقی نگذاشته است. شهرهای ایران یکی پس از دیگری در ورطه خشکسالی فرو می‌روند و گرفتار جریان‌هایی می‌شوند که در نهایت، هم‌افزایی آنها به ایجاد بحرانی عظیم در کشور منجر خواهد شد. حالا این صنایع هستند که به‌رغم اینکه سهم بسیار اندکی از مصارف آبی کشور دارند، اما بدون شک اولین بخشی خواهند بود که در معرض جیره‌بندی‌های آبی قرار می‌گیرند؛ یا باید طرح‌های توسعه‌ای خود را متوقف کنند یا باید به فکر تامین پایدار منابع آبی برای سرپا ماندن باشند. آن‌گونه که آمارهای ارائه‌شده از سوی وزارت نیرو می‌گویند سهم عمده مصرف آب در کشور را بخش کشاورزی می‌بلعد و پس از آن، تامین آب شرب برای خانوارهای ایرانی در دستور کار و البته اولویت قرار دارد؛ سپس اگر منابع آبی کفاف دهند، سهمی هم برای صنایع در نظر گرفته می‌شود؛ به همین دلیل است که بسیاری از صنایع با اشراف به اهمیتی که در اولویت‌بندی‌های تامین آب از سوی سیاستگذاران و حاکمیت برایشان در نظر گرفته شده، به سمت روش‌هایی رو آورده‌اند که خود را از این بحران نجات داده یا حداقل بحران را با تاخیر زمانی نسبت به سایر بخش‌ها تجربه کنند. به همین دلیل است که صنایعی همچون صنایع معدنی و به‌خصوص فولادی‌هایی که طرح‌های توسعه‌شان وابسته به تامین پایدار برق و آب است، یکی پس از دیگری به فکر تامین انرژی خود به صورت پایدار هستند و طرح‌هایی را در دستور کار اجرا قرار داده‌اند که از توقف خطوط تولیدی آنها جلوگیری می‌کند. حالا مجموعه‌های بزرگی همچون فولاد مبارکه، علاوه بر برنامه دقیق و منظم برای استفاده از پساب شهرهای مختلف اطراف مبارکه، تلاش می‌کنند بر روی بازچرخانی آب متمرکز شده و زمینه را برای تامین پایدار آب از یک‌سو و افزایش راندمان منابع آبی از سوی دیگر فراهم آورند. آن‌گونه که مقامات ارشد فولاد مبارکه می‌گویند، این کارخانه علاوه بر اینکه در یک قرارداد بیع متقابل با آبفای منطقه‌ای اصفهان، تلاش کرده است از پساب بخش‌های مختلف آب قابل استفاده در بخش‌های مختلف و خنک‌کننده‌های تجهیزات خود استفاده کند، راهی را در پیش گرفته تا تنها برای پرسنل خود، از آب شهری استفاده کرده و در حقیقت راهی را در پیش گیرد که منتهی به تامین آب چندبار مصرف از منابع موجود غیرشرب شود. در این میان با مجموعه سیاستگذاری‌های صورت‌گرفته از سوی فولاد مبارکه، تلاش شده تا از منابع محدود حوضه آبریز زاینده‌رود، بیشترین استفاده صورت گیرد و کل آبی که برای صنعت مستقر در کل این حوزه اختصاص داده‌اند، تقریباً پنج درصد است که صنایع معدنی و فولادی نیز، جزو آن به‌شمار می‌روند. به گواه آمارهای ارائه‌شده، در زمان‌هایی که وضعیت آب، نرمال بود و بارش‌ها به میزان نرمالی صورت می‌گرفت، آب بیشتری در اختیار صنایع قرار داشت و این حجم آب در سال به 80 میلیون مترمکعب می‌رسید؛ در حالی که در آن زمان، یک میلیارد مترمکعب برای حوزه کشاورزی یا تقریباً 400 میلیون مترمکعب برای شرب استفاده می‌شد. در عین حال، از ابتدای سال 1400 تا انتهای آبان‌ماه امسال، کل آبی که در حوزه زاینده‌رود رها شده، نزدیک 570 تا 600 میلیون مترمکعب بوده که از این رقم، تقریباً 8 /0 درصد سهم فولاد مبارکه بوده و رقم آن برای کل صنایع، به 32 میلیون مترمکعب رسیده و پیش‌بینی شرکت آب منطقه‌ای این است که تا آخر سال 45 میلیون مترمکعب آب اختصاص داده‌شده، به صنایع برسد.