در تکاپوی رشد پایدار

اهمیت رشد اقتصادی بار دیگر خودش را نشان داد و کسانی نوبل اقتصاد را بردند که مقالات و پژوهش‌هایشان در مورد چرایی رشد و چگونگی دوام رشد بود.

چند دهه قبل که رابرت سولو توانست مدل رشد خودش را ارائه و فرمول رشد اقتصادی را توضیح دهد، این موفقیت برای او، نوبل سال 1987 را به همراه داشت. پس از آن رابرت لوکاس در سال 1995 نوبل گرفت و او بود که توانست مدل سولو را توسعه دهد و با افزودن مولفه نوآوری به آن، تداوم رشد اقتصادی را تبیین کند. پس از آن، پل رومر بود که تلاش کرد در راستای نقش نوآوری در رشد، مدل جدیدی ارائه دهد که توضیح‌دهندگی بیشتری داشته باشد. او هم در سال 2018 به جایزه نوبل رسید و امسال، سه اقتصاددان دیگری که در راستای توسعه مدل رشد و توضیح دادن الزامات فناوری و نقش تخریب خلاق مشارکت فعال داشتند، به عنوان برندگان نوبل معرفی شدند.

جوئل موکر به دلیل تبیین الزامات دستیابی به رشد اقتصادی پایدار مبتنی بر پیشرفت‌های فناوری توانست به عنوان برنده نیمی از جایزه نوبل اقتصاد معرفی شود. نیم دیگر این جایزه هم به فیلیپ آگیون و پیتر هویت رسید که نظریه رشد اقتصادی پایدار مبتنی بر تخریب خلاق را ارائه و توضیح داده بودند.