ناپایداری

 اقتصاد ایران دچار ناپایداری است و روند بی‌ثباتی‌اش طی دهه‌ها و سال‌های اخیر بیشتر شده و بیدی است که نه در توفان و باد که به هر نسیم ملایمی هم می‌لرزد.

این روزها که مذاکرات در جریان است و اقتصاد ایران نیز درگیر بالا رفتن و فروکش کردن تب گفت‌وگوهاست، عده‌ای از در نقد شرطی کردن اقتصاد به مذاکرات طعنه می‌زنند، فارغ از اینکه این سست بودن اقتصاد ایران است که باعث می‌شود به کوچک‌ترین خبری دچار نوسان‌های بزرگ شود و این سست بودن، دلیلش به سیاست‌های اقتصادی اتخاذ شده در چهارونیم دهه گذشته برمی‌گردد. جایی که رویکردهای ایدئولوژیک بر اقتصاد تفوق یافت و خودکفایی، جایگزینی واردات و اتکای بیش از حد به درآمدهای نفتی به تشدید بیماری هلندی، تورم مزمن بالا و کم‌رشدی انقلاب منجر شد.

اقتصاد ایران تا زمانی که دستوری باشد و با تصمیم‌های سیاسی و به اصطلاح با مصلحت‌سنجی جلو برود، عایدی بهتری جز این نخواهد داشت. شاید این مذاکرات بتواند با گشودن مسیرهای مسدود و رفع تحریم‌ها، فتح بابی بر استحکام پایه‌های اقتصاد ایران باشد.