جریمه مادری

این فصل تحقیق با مقاله‌ای در مورد مسئله جنسیت در بازار کار آغاز می‌شود. تصور کنید در روستایی نیمی از زمین‌های حاصلخیز به دلیل سنت‌های قدیمی بلااستفاده بماند. آیا محصول این روستا می‌تواند به اندازه ظرفیت واقعی باشد؟ قطعاً نه. حال اگر این تصویر را به نیروی انسانی تعمیم دهیم، وضعیتی مشابه در بسیاری از کشورها دیده می‌شود.  نیمی از جمعیت، یعنی زنان، به دلیل موانع فرهنگی، حقوقی یا ساختاری از دسترسی به فرصت‌های شغلی برابر محروم می‌شوند. در چنین شرایطی اقتصاد نمی‌تواند با تمام ظرفیت خود رشد کند. در جهان امروز که رقابت اقتصادی با شتابی بی‌سابقه پیش می‌رود، مشارکت نابرابر زنان و مردان در بازار کار به معنای اتلاف استعدادها، کاهش نوآوری و از دست رفتن بخشی از ظرفیت تولید ملی است. 

مقاله دیگر به این پرسش پاسخ می‌دهد که آیا دورکاری دور شدن مادران از بازار کار را جبران می‌کند؟ پیشرفت شغلی زنان و مردان معمولاً تا پیش از فرزندآوری مشابه است. اما پس از مادر شدن، بسیاری از زنان از مسیر شغلی فاصله می‌گیرند؛ پدیده‌ای که اقتصاددانان آن را «جریمه مادری» می‌نامند. این روند موجب کاهش درآمد زنان، خروج آنان از بازار کار و درنهایت کوچک‌تر شدن پایه تولید و مالیات می‌شود. پرسش اصلی سیاست‌گذاران این است: چگونه می‌توان مشاغل را با مسئولیت‌های خانوادگی سازگار کرد؟ پاسخ سنتی، انعطاف‌پذیری در ساعات کاری بوده است، اما در سال‌های اخیر «انعطاف‌پذیری مکانی» یا همان امکان دورکاری اهمیت بیشتری یافته است. فناوری‌های نوین، از اینترنت پرسرعت گرفته تا ابزارهای قابل‌حمل، این امکان را فراهم کرده‌اند که مادران در خانه بمانند و هم‌زمان در بازار کار فعال باشند.