رو به یأس

هفت ماه از سال 1401 گذشته است و اقتصاد ایران در این چند ماه عملکرد شاخصی از خود در روند متغیرهای کلان نشان نداده است. در واقع همه متغیرها همان روندی را که در نگاه‌های واقع‌گرایانه و حتی بدبینانه پیش‌بینی می‌شد، طی کرد. بزرگ‌ترین اتفاق در حوزه اقتصاد احتمالاً به نتیجه نرسیدن مذاکرات و دور شدن از توافق باشد. در حالی که در آغاز سال 1401 امیدواری نسبی قابل‌قبولی به نتیجه مذاکره با غرب وجود داشت و این احتمال می‌رفت که با احیای برجام، شرایط بهتری برای فعالیت‌های اقتصادی فراهم شود، حالا در دورترین فاصله ممکن از توافق قرار گرفته‌ایم. رخدادی که به نظر می‌رسد در نیمه دوم سال، آثار خودش را به‌تدریج نشان دهد. علاوه بر این به سردی گراییدن روابط با اروپا نیز که به دلیل اتهام همراهی ایران با روسیه در جنگ با اوکراین رخ داد، اثر عدم احیای برجام را بسیار تشدید خواهد کرد.

اقتصاد ایران در نیمه اول سال کار شگرف و تحول خاصی به خود ندید و رشد اندک و تورم بالا همان دو خصیصه همیشگی اقتصاد بودند. با این حال به نظر می‌رسد شرایط در نیمه دوم سال سخت‌تر خواهد بود. چرا که همان اندک امیدی که به توافق و گشایش در تحریم‌ها وجود داشت، حالا جای خودش را به یأس داده است.