تاریخ انتشار:
اجازه پخش مصاحبه فردوسی‌پور با ظریف داده نشد
ناگفته‌های فوتبالی یک وزیر
«ما که برنامه ۹۰ نرفتیم ولی الان در وقت اضافه هستیم!» این جدی‌ترین واکنش محمدجواد ظریف بود به پخش نشدن مصاحبه‌اش با عادل فردوسی‌پور از برنامه ۹۰. مصاحبه‌ای که عادل فردوسی‌پور و تیمش آن را برای ویژه‌برنامه شب یلدایشان انتخاب کرده بودند اما برخی دوستان دلواپس مدیران ارشد رسانه ملی، همان‌ها که سال‌هاست با عادل فردوسی‌پور اختلافات شخصی دارند و چند باری کارشان تا آستانه شکایت پیش رفته است، با نگارش مقاله‌هایی در رسانه خاص، توانستند جلوی پخش مصاحبه وزیر کشور را از تلویزیون بگیرند.
فرهاد عشوندی/روزنامه‌نگار
«ما که برنامه 90 نرفتیم ولی الان در وقت اضافه هستیم!» این جدی‌ترین واکنش محمدجواد ظریف بود به پخش نشدن مصاحبه‌اش با عادل فردوسی‌پور از برنامه 90. مصاحبه‌ای که عادل فردوسی‌پور و تیمش آن را برای ویژه‌برنامه شب یلدایشان انتخاب کرده بودند اما برخی دوستان دلواپس مدیران ارشد رسانه ملی، همان‌ها که سال‌هاست با عادل فردوسی‌پور اختلافات شخصی دارند و چند باری کارشان تا آستانه شکایت پیش رفته است، با نگارش مقاله‌هایی در رسانه خاص، توانستند جلوی پخش مصاحبه وزیر کشور را از تلویزیون بگیرند. اینکه ظریف در یک شب پرتماشاگر قرار بود در فضایی شاد از علایق فوتبالی‌اش بگوید را ربط داده بودند به گرانی قیمت مرغ و برجام و همان ماجراهای سیمان ریختن روی اعضای تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای برای دفن کردن‌شان. نامه چندنفره‌شان به محمد سرافراز، آقای رئیس را بر آن داشت تا مانع از پخش مصاحبه شود. عادل هم که اوضاع را این طور دید، روی آنتن درباره آن اتفاق گفت مدیران ارشد تلویزیون مانع از پخش این گفت‌وگو شده‌اند.
حرف‌هایی که تبعاتی وسیع برای سرافراز و تیم مدیریتی‌اش داشت، هجمه‌ای بزرگ علیه صدا و سیما به همراه داشت. فشاری که تلویزیون را وادار به واکنش کرد. اینکه در بیانیه‌ای چهاربندی، عادل و ظریف را مقصر معرفی کند. اینکه چرا این گفت‌وگو بدون هماهنگی با مدیران تلویزیون روی آنتن رفته است.
سخنگوی دولت به این رفتار واکنش نشان داد، شورای نظارت بر صدا و سیما به شدت از این تصمیم انتقاد کرد و اعلام کرد بعد از آن تاریخ هیچ مقام دولتی بدون دعوت رسمی مدیران ارشد تلویزیون به جام جم نرود و افکار عمومی همین‌طور هاج و واج مانده بودند که واقعاً چرا باید حرف‌های فوتبالی یک وزیر محبوب در برنامه‌ای پربیننده پخش نشود.
جواد ظریف یک پرسپولیسی است البته نه به سرسختی دو معاون سرشناس‌اش یعنی تخت‌روانچی و عراقچی. این سه که در گروه تلگرامی شخصی‌شان هم گاه کری‌های شدید فوتبالی دارند، خیلی خوب تاریخ فوتبال و کری‌هایش را بلدند و خیلی هم خوب تحلیل می‌کنند. فردوسی‌پور در تمام مدتی که امید داشت این گفت‌وگو پخش شود، مدام می‌گفت این بهترین گفت‌وگویی است که با یک شخصیت سیاسی داشته. عادل بعد از آن برنامه، فشار زیادی را تحمل کرد و اینقدر بی‌انگیزه شده بود که تعطیلی نیم‌فصل بازی‌های لیگ را بهانه کرد و یکباره در میانه فصل، چند برنامه‌ای را روی آنتن نبرد.
او البته در همان ایام و در مراسم تشییع‌جنازه محمدعلی اینانلو گلایه‌هایش را به مسوول روابط عمومی صدا و سیما گفت و به طعنه گفته بود عادل فردوسی‌پور هستم یک دشمن!
در همان مراسم و همه روزهای بعدش، هر وقت و هر جا عادل با مردم روبه‌رو می‌شد، مهم‌ترین پرسش از او تنها یک چیز بود: «آخرش مصاحبه با ظریف چی شد؟» او هم مدام می‌گفت نمی‌دانم و بعدش هم کلاً از یادش برد چنین مصاحبه‌ای را انجام داده. مصاحبه‌ای که حالا در آرشیو صدا و سیما خاک می‌خورد اما مسوولان رسانه ملی نمی‌خواهند پخش‌اش کنند. شاید هم می‌خواهند اما نمی‌دانند کجا و کی باید آن را پخش کنند! مصاحبه‌ای که بی‌طرفی در رسانه ملی را با ضربه‌ای بزرگ روبه‌رو کرد و سانسور موضوعی یکی از محبوب‌ترین وزرای کابینه، برای آنها تبعات سختی داشت اما برای نشان دادن اقتدار دوره مدیریت جدیدشان، زیر بار پخش‌اش نرفتند.
اینکه پخش این گفت‌وگو چقدر بر محبوبیت کسی مثل ظریف می‌افزود یا هیجان و محبوبیت فردوسی‌پور را بالا می‌برد، مشخص نیست اما اتفاقی که افتاد، این دو را بار دیگر تبدیل به قهرمانان افکار کرد. چیزی که بردش برایشان به مراتب بیشتر از پخش مصاحبه بود.
دیدگاه تان را بنویسید