گام‌های رو به عقب بشریت

استیفن هاوکینگ، فیزیکدان و کیهان‌شناس انگلیسی خواستار پایان جنگ سه‌ساله در سوریه شد. هاوکینگ در یادداشتی در روزنامه واشنگتن‌پست نوشت: «ارسطو فیلسوف یونانی بر این باور بود که جهان همواره وجود داشته است. به عقیده او اینکه انسانیت چندان توسعه‌یافته نبود، به این علت بود که سیل‌ها و سایر بلایای طبیعی مرتباً تمدن بشریت را به اول راه بازمی‌گرداند. امروزه انسان‌ها هرچه سریع‌تر در حال توسعه هستند. دانش ما نیز به همراه فناوری به صورت روز‌افزون در حال رشد است. با وجود این، انسان‌ها همچنان دارای غرایز و به‌ویژه انگیزه‌های تهاجمی هستند که در عصر غارنشینی وجود داشت. قطعاً پرخاشگری مزایایی برای بقا داشت اما فناوری مدرن با تجاوز باستانی برخورد پیدا کرد و پس از آن کل نژاد بشر و زندگی بر روی کره زمین با خطر مواجه شد. امروزه ما در سوریه شاهد هستیم که از فناوری مدرن در قالب بمب‌ها، مواد شیمیایی و دیگر سلاح‌ها برای برآورده کردن اهداف به اصطلاح سیاسی هوشمندانه استفاده می‌شود. اما این احساس هوشمندانه‌ای ایجاد نمی‌کند که شاهد مرگ بیش از یکصد هزار تن باشید یا اینکه ببینید کودکان هدف حمله قرار می‌گیرند. برعکس این کاملاً احمقانه است و زمانی بدتر می‌شود که شما جلوی رسیدن کمک‌های انسان دوستانه را به مراکز درمانی بگیرید. طبق گزارش سازمان« کودکان را نجات دهید»، کودکان به دلیل کمبود امکانات دچار نقص عضو می‌شوند یا نوزادان تازه متولد شده در مراکز بهداشتی به دلیل قطع برق در انکیباتورها می‌میرند. آنچه در سوریه رخ می‌دهد، عملی وقاحت‌بار است؛ اقدامی که جهان با بی‌تفاوتی از دور نظاره‌گر آن است. هوش اجتماعی یا حس عدالت جمعی ما کجا رفته است؟ زمانی که ما در خصوص زندگی هوشمند در جهان بحث می‌کنیم، از این استفاده می‌کنم تا بگویم نژاد بشر حتی در بسیاری از رفتارهای خود در سراسر تاریخ برای کمک به بقای گونه‌ها اقدامی انجام نداده است. ما باید با یکدیگر برای پایان دادن به این جنگ و حفاظت از کودکان سوری همکاری کنیم. جامعه بین‌الملل سه سال است که از حاشیه به این درگیری می‌نگرد؛ درگیری‌ای که تمام امیدها را خاموش کرده است. من به عنوان یک پدر و یک پدربزرگ شاهد رنج کودکان سوری هستم و حال باید بگویم، دیگر بس است. اغلب این سوال برایم پیش می‌آید که ما از نظر موجوداتی که از اعماق فضا به ما نگاه می‌کنند چه شکلی هستیم؟ همان‌طور که ما به جهان نگاه می‌کنیم، در واقع این گذشته است که داریم در حال می‌بینیم چرا که نور در برخورد با اجسام دور بسیار دیرتر به ما می‌رسد. نوری که امروز از زمین ساطع می‌شود، چه چیز را نشان می‌دهد؟ زمانی که مردم گذشته ما را ببینند، آیا ما از آنچه نشان داده شده است، به خود افتخار می‌کنیم؟ آیا به این افتخار می‌کنیم که به عنوان برادر با یکدیگر چگونه رفتار کرده‌ایم؟ چطور اجازه می‌دهیم که برادران‌مان این‌گونه با کودکان‌مان رفتار کنند؟ ما هم‌اکنون می‌دانیم که ارسطو اشتباه کرده بود: جهان همواره وجود نداشته است. جهان حدود 14 میلیارد سال پیش آغاز شد. اما حق با ارسطو بود که گفت فجایع بزرگ نشان‌دهنده گام‌های رو به عقب برای تمدن بود. جنگ سوریه احتمالاً نمی‌تواند نشان‌دهنده پایان بشریت باشد اما هر بی‌عدالتی که رخ می‌دهد، جزیی از نمای کلی چیزی است که ما را به صورت یک شاکله نگه داشته است. اصول جهانی عدالت ممکن است در فیزیک ریشه نداشته باشد اما یک اصل برای حیات ماست و بدون آن انسان مطمئناً در مدت کوتاهی از بین می‌رود.» استیفن هاوکینگ در ۸ ژانویه ۱۹۴۲ در شهر آکسفورد به دنیا آمد. او در 17سالگی به کالج دانشگاه آکسفورد وارد شد تا در آنجا به تحصیل علوم طبیعی و فیزیک بپردازد. او از همان زمان به اخترفیزیک و کیهان‌شناسی علاقه‌مند شد. هاوکینگ به خاطر فعالیت در زمینه کیهان‌شناسی و جاذبه کوانتوم به ویژه درباره سیاه‌چاله، شناخته شده است. کتاب «تاریخچه زمان» او که با رکوردی ۲۳۷ هفته‌ای به عنوان پرفروش‌ترین کتاب در بریتانیا باقی ‌ماند، باعث شهرتش شد. همچنین، کتاب دیگرش با عنوان «طرح بزرگ» که در اواخر سال ۲۰۱۰ به چاپ رسید، جنجال زیادی به پا کرد. این کتاب تنها پس از چند روز به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های آمازون تبدیل شد. استیفن هاوکینگ مبتلا به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک بوده و از هر گونه تحرک و تکلم عاجز است.