عاقبت تندروی رسوایی است

یک فعال سیاسی اصولگرا با اشاره به سخنان هفته گذشته محمدرضا باهنر دبیرکل جبهه پیروان که بر ضرورت ائتلاف با جبهه پایداری به قیمت رادیکالیزه شدن اصولگرایان سنتی تاکید کرده بود، می‌گوید «باهنر باهوش است و می‌داند که تندروها بدون ملاحظه حمله و مخالفان خود را تخریب می‌کنند؛ در همین حال می‌داند که عمر جریان‌های تندرو کوتاه است؛ او قصد ندارد در برابر آتش آنها قرار گیرد، حرکت او در واقع اقدامی محافظه‌کارانه برای حفظ خویش در برابر تهاجمات آنهاست. این تز معتقد است طرف مست است، به او دست نزنید، خودش می‌افتد؛ بنابراین خود را با تندروها درگیر نمی‌کنند تا عمر آنها به سر برسد. [بی‌شک] تلاش برای کنترل تندروها کاری معقول است، ولی اگر تصور کنیم که باید برای جذب تندروها، تندرو شد؛ تصوری نادرست است. وحدت با تندروها همیشه به ضرر معتدلان خواهد بود، تندروها ثبات ندارند و نزدیکی به آنها فقط تعادل جریان معتدل را به هم خواهد زد». امیر محبیان در گفت‌وگو با روزنامه فرهیختگان جریان‌های تندرو را به کسانی تشبیه می‌کند که آتش خشم و نفرت را برافروخته و از آن تغذیه می‌کنند اما «نهایتاً خود نیز یا در آن آتش می‌سوزند یا رسوا می‌شوند و کنار می‌روند». دبیرکل و موسس حزب نواندیشان در این گفت‌وگو جبهه پایداری را فاقد وزن و اعتبار سیاسی و اجتماعی قابل توجه می‌داند اما در عین حال متذکر می‌شود که «انفعال عجیب اصولگرایان و اشتباهات دولت روحانی در توجیه بعضی از اقداماتش» به این گروه امکان نفوذ می‌بخشد. وی همچنین با بیان اینکه «ممکن است اعتدالگرایان و میانه‌روان دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا در مخالفت با افراطیون با هم وحدت نظر داشته باشند اما به گمان من ایجاد ابهام در مرز جناح‌ها که هرکدام مطالبات مخاطبان خاص خود را بیان و بخشی از نظرات جامعه را منعکس می‌کنند، صحیح نیست» یادآور می‌شود که این به معنای تلاش برای حذف اصلاح‌طلبان یا همسویی با جریان‌های تندرو نیست.