دونالد ترامپ و جوانان

سلیقه‌ها کاملاً بر خلاف هم عمل کردند. باراک اوباما با وقار و لحن معماگونه‌ای که دارد هنوز فهرست پایان سال بهترین‌های موسیقی، فیلم و کتاب را منتشر می‌کند. در مقابل، دونالد ترامپ سبکی سرشار از پوچی همراه با غرور و تکبر را به نمایش می‌گذارد. فخرفروشی، مبارزطلبی، تجمل و زن‌بازی‌های او جلانی کاب نویسنده نشریه نیویورکر را بر آن داشت که در سال 2015 متذکر شود که «دونالد ترامپ از هیچ زاویه‌ای -به جز نقش بازی کردن- یک سیاستمدار نیست. او یک خواننده رپ است». با وجود این، جو بایدن در مقام ریاست‌جمهوری راهی پیدا کرد که نه او را یک دی‌جی (DJ) نشان می‌دهد، نه یک رپر(Rapper). همچنین او را از تمام روسای‌جمهور مدرن متمایز می‌کند. او هیچ ردپای فرهنگی از خودش بر جای نمی‌گذارد. جان کندی با نپوشیدن کلاه در مراسم سوگند ریاست‌جمهوری مسیر مد لباس مردان را تغییر داد. اما جو بایدن با وجودی که موسیقی گروه Staple را در مراسم تنفیذ آورد نتوانست به آنها جانی دوباره بدهد. تنها مشخصه‌های ریاست‌جمهوری جو بایدن تاکنون عینک خلبانی، بستنی قیفی و احتمالاً دوچرخه‌سواری در دلاور (Delaware) بوده‌اند. البته تملق‌آمیز است که بگوییم عدم مشارکت جو بایدن در فرهنگ و به جای آن مدیریت مسائل بزرگی مانند جنگ غزه یکی از عوامل ناتوانی او در برقراری ارتباط با جوانان بوده است. آشکار است که او مشکل دارد. مشکلی که او را در مسیر کارزار انتخاب مجدد به دردسر می‌اندازد. رای‌دهندگان جوانی که در پیروزی او در سال 2020 نقشی کلیدی ایفا کردند، اکنون از او رویگردان شده‌اند. از سال 1988 تاکنون هیچ نامزد جمهوریخواهی نتوانسته نظر رای‌دهندگان زیر 30 سال را جلب کند، اما نظرسنجی نیویورک‌تایمز که در 19 دسامبر انتشار یافت، نشان می‌دهد دونالد ترامپ در میان رای‌دهندگان 18 تا 29‌ساله با نسبت 49 به 43 درصد از بایدن پیشی گرفته است. این رقم گردشی 10‌درصدی به سمت ترامپ از ماه جولای تاکنون را نشان می‌دهد. طبق گزارش مرکز پژوهشی پیو (Pew)‌ در سال 2020، آقای بایدن با اختلاف 24‌واحدی (59 به 35 درصد) موفق شد رای آن گروه سنی را از آن خود کند. این نظرسنجی چشم‌انداز تاریکی را پیش روی بایدن قرار می‌دهد اما در سال‌های اخیر اعتماد به این نظرسنجی‌ها آنقدر کاهش یافته است که ناظران سیاسی نسبت به آنها تردید دارند. زیرگروه‌هایی مانند رای‌دهندگان جوان در نظرسنجی‌های کشوری نمونه‌های کوچکی را تشکیل می‌دهند و حاشیه خطا در آنها بالاست. گروه ‌Split Ticket  با هدف کنترل خطاها در اوایل دسامبر این زیرگروه‌‌ها را در چندین نظرسنجی کشوری کنار هم آورد و نشان داد که بایدن هنوز با حاشیه 16‌واحدی از ترامپ در میان رای‌دهندگان زیر 30 سال جلوتر است، اما اگر رای‌دهندگان جوان را افراد زیر 34 سال بدانیم این پیشگامی فقط سه واحد درصد می‌شود. این نشانه‌ای دال بر آن است که ارقام ایستایی بیشتری دارند اما متذکر می‌شوند که بایدن در انتخاب مجدد با خطری واقعی روبه‌رو خواهد شد. جمهوریخواهان وجود یک فرصت را احساس می‌کنند. جو میچل، نماینده سابق ایالت آیوا و گرداننده گروه نسل زد که داوطلبان محافظه‌کار جوان را به خدمت می‌گیرد می‌گوید این روزها بیشتر از همه این جمله را می‌شنود که «ما در زمان ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ پول بیشتری در جیب داشتیم». اما او عقیده دارد که وزن فرهنگی دونالد ترامپ مزیت بزرگ‌تری برایش خواهد بود. مزیتی که او در سال 2016 نداشت. آقای بایدن در مقایسه با اوباما قوانین ترقی‌خواهانه بیشتری تصویب کرد اما به اندازه او در میان ترقی‌خواهان تحسین نمی‌شود، چون اوباما احترام و عظمت بیشتری داشت. در مقابل، کیفرخواست‌هایی که علیه ترامپ مطرح شد برایش طرفداری و محبوبیت بیشتری به ارمغان آورد. آقای میچل که خود 26 سال دارد می‌گوید، «مردم عکس‌هایش را به نشانه طرفداری نمایش می‌دهند. او در میان طرفداران رپ در جهان محبوبیت دارد». کمیته ملی جمهوریخواهان یک شورای مشورتی جوانان تشکیل داد و اولین مناظره را با گروهی از جوانان محافظه‌کار برگزار کرد. اما آنها هم مشکلات خودشان را دارند. وقتی یک دانشجوی جوان در مناظره پرسید، «چگونه نامزدها می‌توانند نگرانی عمومی درباره عدم توجه جمهوریخواهان را به تغییرات فرونشانند» اکثر آنها از پاسخ طفره رفتند. همچنین پنج نفر از 16 عضو کمیته مشاورتی جوانان در اواسط دسامبر استعفا کردند. آنها مشکل فقدان سازماندهی، اهداف و رسالت را دلیل استعفا بیان کردند. مشکلی که یادآور دوران ترامپ است. تازه‌ترین نسخه نظرسنجی موسسه جوانان هاروارد نشان می‌دهد که آمریکایی‌های زیر 30 سال به هیچ‌کدام از نامزدهای احتمالی اعتماد زیادی ندارند. اما در زمینه‌های اقتصاد، امنیت ملی، جنگ اسرائیل و حماس، مهاجرت و تقویت طبقه کارگر به ترامپ امید بیشتری داشتند. اعتماد آنها به جو بایدن به موضوعاتی مانند تغییرات اقلیمی، سقط جنین، خشونت مسلحانه و محافظت از دموکراسی مربوط می‌شد. در آن نظرسنجی، بایدن در میان کل جوانان آمریکا 11 درصد از ترامپ جلوتر بود، اما به نظر می‌رسد این پیشگامی را مدیون ترامپ باشد. اکثر 69 درصد طرفداران بایدن گفتند که به خاطر مخالفت با ترامپ از او حمایت می‌کنند. در مقابل، 65 درصد از طرفداران ترامپ گفتند که نسبت به او احساس وفاداری دارند. این خطر برای بایدن وجود دارد که یک نامزد سوم بیاید و تمام آرای مخالفان ترامپ را به سمت خود بکشاند. سن آقای بایدن و فقدان تاثیر فرهنگی در سال 2020 برایش مزیت محسوب می‌شد. پس از هرج‌ومرج‌های سال‌های ترامپ او در نقش یک پدربزرگ آرامش‌بخش ظاهر شد که هیچ‌گاه عصبانی نمی‌شود و علیه پیام‌های شبکه‌های اجتماعی دادوبیداد نمی‌کند. نشریه پولیتیکو (Politico)‌ پس از آن انتخابات نوشت، «آمریکا به سیاست کسل‌کننده رای داد». البته آقای بایدن این قول ضمنی را برآورده نکرد و این حقیقت که بسیاری از رویدادها از قبیل جنگ اوکراین و غزه خارج از کنترل او بودند هم کمکی نمی‌کرد. همین بزرگ‌ترین مشکل واقعی سبک بایدن است؛ به نظر می‌رسد او بر هیچ چیزی کنترل ندارد. مشاورانش باید راه‌هایی بیابند که او را در جایگاه فرماندهی نشان می‌دهد. یا اینکه آنها می‌توانند از وزرای کابینه استفاده کنند و بایدن را در نقش رهبر عاقل یک تیم دارای عملکرد خوب جلوه دهند. آقای بایدن به یک نمایش منطقی و قانع‌کننده نیاز دارد و این نمایش باید هم در جوهره و هم در سبک او دیده شود.