اسرار دریاچه

اقدامات نامناسب در گذشته و بی‌توجهی برخی دولت‌ها در برابر تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های پی‌درپی و توسعه کشاورزی باعث خشکی بسیاری از دریاچه‌ها، تالاب‌ها و رودخانه‌های ایران طی دو دهه گذشته شده است. دریاچه ارومیه در شمال غرب کشور که یکی از شش دریاچه بزرگ نمک در کره زمین به شمار می‌آید مهم‌ترین آنهاست. این دریاچه از سال ۱۳۸۶ هشت متر از آب باقیمانده خود را از دست داده و تا مرز نابودی کامل پیش رفته است. مهم‌ترین بنادر و سواحل آن در جنوب شرقی دریاچه «بندر رحمانلو»، «بندر دانالو» و در شمال آن «بندر شرفخانه» کاملاً خشک شده و جزایر آن که زمانی میان آب بودند، به خشکی متصل شده است، به صورتی که با پای پیاده یا با خودرو می‌توان به آنها رسید. به‌رغم تبخیر بسیار سریع به دلیل گرمای شدید هوا، هنوز در نزدیکی پل میانگذر شهید کلانتری در نزدیکی ارومیه «جزیره اسلامی» و در ساحل «کاظم داشی» در نزدیکی گوورچین قلعه در حومه سلماس باقیمانده آب دریاچه را می‌توان مشاهده کرد، که امکان شنا در آن نیست و در عمیق‌ترین بخش‌ها حتی تا زیر زانو هم نمی‌رسد. در نتیجه این خشکسالی، بخش‌های وسیعی از دریاچه ارومیه به کویر نمک تبدیل شده است. طوفان‌های نمک بهره‌وری زمین‌های کشاورزی اطراف را کاهش داده، درختان را خشک کرده و سلامتی مردم منطقه را به خطر انداخته و زندگی آبزیانی مانند میگوی آب نمک «آرتمیا» و برخی از پرندگان مهاجر مانند پلیکان، فلامینگو و... را در خطر قرار داده است.