مجلس نگران طبقه متوسط است

اظهار نظرهای انفرادی نمایندگان در مورد موضوع یارانه‌ها و نحوه تصمیم‌گیری دولت، یک اظهار نظر شخصی است. آنچه برای دولت لازم‌الاجراست مصوبات مجلس است که در قانون بودجه و تبصره 21 آمده و تعیین نرخ حامل‌های انرژی را به دولت واگذار کرده است.

به همین دلیل دولت این اطمینان خاطر را داشته باشد که مجلس در این امر دخالت نمی‌کند. اما همان طور که آقای لاریجانی رئیس مجلس هم تاکید داشتند دولت باید ببیند که افزایش نرخ کدام حامل مناسب‌تر است و بر اساس تاثیر تورمی نسبت به افزایش حامل‌های انرژی اقدام کنند.

به هر حال دولت باید با شیب ملایم این افزایش را انجام دهد و از اشتباه‌های صورت‌گرفته در زمان آقای احمدی‌نژاد درس بگیرند. ایشان سعی داشت با شیب تند، افزایش قیمت‌ها را انجام دهد. در این بین اگر برخی از نمایندگان نظری دارند نظر شخصی است و در جهت اذیت شدن کمتر مردم است. اما اتخاذ تصمیم و شیوه عمل کلاً در اختیار دولت است. این طور نباید قلمداد کنیم که مجلس حامی دولت نیست چرا که مردم شاهدند که مجلس در بزنگاه‌های مختلف، همراهی کامل را انجام داده است. به همین دلیل این اشتباه برخی رسانه‌هاست که تصور می‌کنند اعتراض نمایندگان به افزایش برخی قیمت‌ها بیش از رعایت یک شیب ملایم، از روی حب و بغض است. اظهار نظرهای شخصی نمایندگان را باید در قالب خودش دید و نباید تعبیر به رویارویی مجلس با دولت و سنگ‌اندازی مجلس در مسیر دولت کرد.

جدا از این مبحث، آنچه به نظر می‌رسد از سوی دولت چندان مورد توجه قرار نگرفته است، عدم توجه به اقشاری است که در ظاهر و به چشم دولت آسیب‌پذیر نیستند اما در عمل بیشترین صدمه را از افزایش قیمت‌های انرژی می‌بینند. این موضوع را هم به آقای نوبخت اطلاع دادیم که تصور نکنند طبقه متوسط در این بین آسیب‌پذیر نیست. این طبقه عموماً با حقوق یک یا دو شاغل در بخش دولتی یا خصوصی، زندگی خود را می‌گذرانند و عموماً حقوق‌های دریافتی‌شان در سطح حقوق وزارت کار و یا کمی بیش از آن است. عموماً به دلیل منازل استیجاری و داشتن فرزندان در حال تحصیل در دانشگاه یا جوان‌های بیکار، به سختی امور خود را می‌گذرانند و از آسیب‌پذیرترین بخش‌های شهری هستند. این افراد به دلیل هزینه‌های متنوع‌تری در زندگی شهری، بار بیشتری را از گرانی حامل‌های انرژی متحمل می‌شوند و عموماً راهی برای جبران ندارند. چون نه خانواده روستایی و شهرستانی هستند که خرج زندگی‌شان کمتر باشد و نه خانواده فقیر که برخی هزینه‌های زندگی‌شان محدودتر باشد.