سفره‌های خالی و حمایت از تولید

البته همه صحبت‌ها بوی مخالفت نمی‌دهد؛ نمایندگان بسیاری از شهرها و استان‌های محروم نه‌تنها توزیع سبد کالا را به خاطر آثار ضدتورمی‌اش مفید می‌دانند بلکه حتی خواهان آن هستند که این سبد کالایی به صورت ماهانه به اقشار متوسط و ضعیف جامعه پرداخت شود. مجلسی‌هایی هستند که معتقدند در دولت احمدی‌نژاد، اقشار ضعیف به دلیل تورم‌های ناشی از سیاست‌های اقتصادی‌اش، حتی از تامین مایحتاج اولیه ناتوان شده‌اند. آنها دو سبد کالایی در آستانه نوروز را نه‌تنها مفید می‌دانند، حتی بر این نظرند که اختصاص سبد کالایی به دلیل موقتی بودن، تشابهی با مدل کوپنی ندارد. از نگاه این دسته از نمایندگان، تا زمانی که مشکلات اقتصادی مردم، به صورت ریشه‌ای قابل حل نیست، باید دولت از همین مسکن‌های ضدتورمی برای کمک به معیشت مردم استفاده کند.
این گروه‌ انتقادهای وارد شده به دولت روحانی در روزهای اخیر را سیاسی قلمداد می‌کنند و بر این باورند که اگر همین سیاست در دولت احمدی‌نژاد اجرا شده بود با شعار عدالت و توجه به مردم بی‌بضاعت آنچنان مورد حمایت سیاسی طرفدارانش قرار می‌گرفت که هر انتقادی مساوی با این بود که معترضان رو در روی مردم ایستاده‌اند.
از نگاه این گروه، گرچه توزیع کالا بین مردم می‌توانست با تدابیر دیگری صورت بگیرد که صف‌های طولانی تشکیل نشود، اما کوپن غذایی را یک سیاست حمایتی از اقشار ضعیف قلمداد می‌کنند که حتی در کشورهای توسعه‌یافته هم اجرایی می‌شود.
این نمایندگان، سیاست دولت روحانی برای توزیع این سبد کالایی را برخلاف سیاست‌هایی می‌دانند که قرار بود 120 هزار تومان یارانه نقدی تورم‌زا بدهد. شاید در یک دسته‌بندی بتوان مدعی شد که توزیع سبد کالا بیشتر از سوی نمایندگانی در مجلس مورد حمایت قرار می‌گیرد که از استان‌های محروم کشورند و به قول خودشان فقر غذایی طیف وسیعی از مردم را هر روز نظاره‌گرند.

تامین کوتاه‌مدت مایحتاج
به عنوان نمونه نمایندگان استان چهارمحال و بختیاری، خوزستان و سیستان و بلوچستان از حامیان جدی این سبد کالایی در بهارستان محسوب می‌شوند و در راهروهای مجلس، تا می‌خواهد صدای انتقاد چهره‌های اقتصادی بلند شود، برایشان مثال می‌آورند که وقتی بخشی از مردم به نان شب محتاجند، نمی‌توان به این امید که یک سال دیگر تورم کم می‌شود، رهایشان کرد. یکی از استنادها هم، گزارشی است که چندی ‌پیش در کمیسیون برنامه و بودجه مجلس ارائه شده بود و در آن استناد شده بود که دولت روحانی کشوری را تحویل گرفته که بر اساس آمار ۲۰ میلیون نفر از مردم کشور به زیر خط فقر سقوط کردند و با افزایش نرخ بیکاری و کاهش قدرت خرید، اقشار آسیب‌پذیر در یک سال آینده از این آمار هم فراتر می‌روند. حمیدرضا عزیزی نماینده کوهرنگ به عنوان نمونه به مصداق‌های کوپن غذا در آمریکا اشاره کرده و اختصاص کوپن به اقشار ضعیف و ناتوان را نوعی برقراری عدالت، توزیع عادلانه امکانات و پیشگیری از سوء تغذیه دانسته است. «در کشور توسعه‌یافته‌ای چون آمریکا به ۴۵ میلیون فقیر و نیازمند به صورت ماهانه سبد کالایی داده می‌شود.» لذا طرفداران این سبد با نگاه به طبقه‌های فرودست نه‌تنها از آن دفاع می‌کنند، بلکه خواستار استمرار آن هستند: « اصلاً نیاز اقشار نیازمند کشور باید از طریق نظام کوپنیسم تامین شود؛ احیای نظام کوپنیسم برای اقشار آسیب‌پذیر ضروری است. اگر به صورت ماهانه به اقشار ضعیف اختصاص یابد، عدالت برقرار می‌شود.»

حمایت از تولید
در این بین برخی از دفاعیات دولت در مجلس مبتنی بر این بوده که به جای پرداخت یارانه نقدی که سبب‌ساز تورم می‌شود، خرید کالا از تولیدکنندگان داخلی باعث می‌شود همان نقدینگی به چرخه تولید تزریق شود. زمانیان عضو کمیسیون برنامه و بودجه در دفاع از این سبد و خرید لبنیات از کارخانه‌های داخلی گفته: «دولت با این تصمیم به صورت مستقیم و غیرمستقیم بازار را به کنترل خود درمی‌آورد. به بیان دیگر تامین سبد کالا از یک جهت از تولیدات داخلی حمایت می‌کند و رونق خوبی در بخشی از اقتصاد به وجود آورد. به همین دلیل به دولت هشدار دادیم که در سبدهای بعدی نباید خبری از برنج هندی و مرغ خارجی باشد. مدیران وزارت صنعت، معدن و تجارت باید به شدت مراقب باشند تا توزیع اقلام بی‌کیفیت اتفاق نیفتد.»