بهشت پیدا شده متری چند!؟

محمد علی اینانلو /مستندساز طبیعت

نمی‌دانم اس‌ام‌اس‌های فروش زمین‌های شمال مربوط به فروش کدام خطه از شمال است، ولی به هر حال مربوط به هر جای شمال که باشد اولین پرسشی که در ذهنم شکل می‌گیرد این است که مگر با وجود این همه ویلاسازی در شمال کشور زمینی هم مانده است. اگر مربوط به چمستان باشد که بنده 25 سال پیش گاهی به آنجا می‌رفتم و اگر می‌خواستم به کسی شمال کشور را نشان دهم و جنگل‌های آنجا را، به چمستان می‌رفتیم. دو سال پیش فرصتی پیش آمد که بار دیگر به چمستان بروم. تنها شبی آنجا ماندم زیرا حالم خیلی بد شده بود چرا که چمستان آن چمستان بکر نبود، تبدیل شده بود به زورآباد. هیچ چیز در آنجا روی حساب و کتاب نبود. همه قواعد زیر پا گذاشته شده بود. در شالیزارها خانه و ویلا ساخته شده بود. کنار جاده پر از زباله بود، منظره‌ای باورنکردنی. دیگر شمال آن شمال نبود. در کلاردشت هم چنین اتفاقی افتاده است. یادم هست؛ سال 1369 مجله‌ای منتشر می‌کردم به عنوان گردشگری. برای اولین بار روی جلد مجله را به عکسی از کلاردشت اختصاص دادم و تیتر آن را گذاشتم «بهشت گمشده». ‌ای‌کاش این کار را نمی‌کردم. یادم هست رئیس‌جمهور وقت، وقتی به کلاردشت رفته بود، گفت؛ واقعاً بهشت گمشده اینجاست و بهشت گمشده پیدا شد. بعد از آن دیگر از آن تپه‌های زیبا خبری نبود. درختان قطع شده بودند و همه جا پر شده بود از ویلا و آنجا تبدیل شد به بهشت پیدا شده. سال 1375 اوج فروش زمین‌های کلاردشت بود. در بیلبوردهای بزرگی در تهران آگهی‌های فروش زمین‌های شمال را با تیتر بهشت گمشده نصب کرده بودند. کسی در تهران اعتنایی نمی‌کرد، نه مسوولان محیط زیست حواس‌شان بود نه وزارت جهاد و کشاورزی. زیرا دست مافیای بزرگی در کار بود. در آن دوره گزارش‌های بسیاری نوشتیم که با تذکرهای جدی مواجه شدیم و مجبور شدیم از خط قرمز فراتر نرویم. از طریق صدا و سیما هم بارها تلاش کردیم به گوش مسوولان برسانیم که سواحل شمال زباله‌دان شده است، جنگل‌ها دیگر بکر نیستند. جای زمین‌های شالیزاری خانه روییده است. کسی اعتنایی نکرد ما هم ناامید شدیم و رها کردیم نوشتن در‌باره شمال‌فروشی را. به هر حال با این نوع مدیریت طبیعت در ایران که بخشی مربوط به سازمان محیط زیست و بخشی مربوط به سازمان جنگل‌ها می‌شود، نمی‌توان آینده درخشانی را برای طبیعت ایران پیش‌بینی کرد.