روحانی و مجلس بهانه‌جو

مسعود پزشکیان/نماینده اصلاح‌طلب مجلس نهم

از روزهای آغازین روی کار آمدن دولت یازدهم جریان‌هایی در مجلس -‌که البته جریان غالب نبودند- با احساسی از مغبونیت در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم به موضع‌گیری سیاسی در برابر دولت حسن روحانی و وزرایش پرداختند. این گروه‌ها از ابزارهای قانونی برای نیل به این هدف استفاده می‌کنند. هنوز روزهای زیادی از عمر دولت یازدهم نگذشته بود و دولت با میراثی از قانون‌گریزی‌های مکرر دولت پیشین مواجه بود و باید ابتدا به وضعیت بی‌نهایت آشفته سامان می‌داد که هر روز با موجی از سوال و تذکر رو‌به‌رو می‌شد. هر روز از گوشه و کنار مجلس اخباری مبنی بر تصمیم تعدادی نماینده- با اعدادی بین 10 تا 60 امضا -‌ شنیده می‌شد که تصمیم به استیضاح وزیری گرفته‌اند و در پاسخ به این سوال که چرا با دولت نوپا این رفتار را می‌کنید از نظارت و حق و حقوق قانونی خود می‌گویند و در پاسخ به سوال دوم که شما در دولت قبل کجا بودید سکوت
می‌کنند.
روحانی و وزرای او بدون شک پس از عید سال آرامی را در پیش نخواهند داشت. عطش بی‌انتهای برخی جریان‌های سیاسی خاص در مجلس تنش را میوه روابط بین دولت و مجلس می‌سازد. از نگاه نگارنده بعید به نظر می‌رسد این استیضاح‌های بی‌آغاز و انجام به جایی برسد و بتوان با این بهانه‌ها وزیری را بر‌کنار کرد. غافل از اینکه آنچه در این میان از دست می‌رود زمان دو قوه و آرامش کشور و ملت است.
استیضاح البته ابزار قانونی نمایندگان برای حفظ منافع موکلان‌شان است. هیچ کس مخالف امر نظارت بر دولت نیست اما آنچه باعث نگرانی در روابط بین دولت یازدهم و مجلس دهم است استفاده نامناسب از ابزارهای قانونی برای تقابل سیاسی است که این امر هم نظارت را ضایع می‌کند و هم خانه ملت را از رسالت اصلی دور می‌سازد.
حسن روحانی و وزرایش در سال آتی با مجلس بهانه‌جویی رو‌به‌رو هستند. مجلسی که برای هر مساله که با تذکر یا رایزنی قابل حل است می‌خواهد از آخرین ابزار استفاده کند. مجلسی که به جای مداوا با یک قرص مرتب به سراغ جراحی می‌رود بی‌اعتنا به اینکه آیا پیکره آن توان این همه فشار را دارد؟!
در روزهایی که پیش روی پاستور و بهارستان است انصاف می‌تواند خط مشی اصلی باشد. وزرای دولت روحانی البته به مجلس احترام می‌گذارند و در زمان‌های مقتضی به نصایح نمایندگان گوش می‌دهند. در قبال این موضوع نمایندگان منتقد مجلس نیز باید دست از این آستانه تحمل پایین خود بردارند و با انصاف بیشتری به این دولت و روزگار و احوال و میراث به ارث‌برده‌اش بنگرند. بدون شک بهاری که با انصاف نمایندگان مردم در خانه ملت در قبال رئیس‌جمهور، وزرایش و برعکس آغاز شود سالی نکو را می‌سازد.
به عقیده من انصاف زیربنای هر نوع تعامل عادلانه انسانی است. انصاف ریشه در تعاملات مذهبی و اندیشه‌های اسلامی دارد. حضرت علی‌(ع) با همه و به ویژه منتقدان خود با انصاف برخورد می‌کرد. با این سرمشق به اعتقاد من، اگر نمایندگان مجلس نیز منصفانه به تعامل با دولت بپردازند هم مشکلات کشور مرتفع خواهد شد و هم روابطی گرم بین مجلس و دولت به وجود خواهد آمد. با این حال با توجه به نقش‌آفرینی افراطی‌ها، بعید می‌دانم که این امر محقق شود و در نتیجه، باید منتظر تنش‌آفرینی‌های بیشتر از سوی این گروه‌ها باشیم.