در انتظار بهشتی دهه چهارم

روزنامه فرهیختگان در یادداشت صفحه اول خود به سخنرانی علی‌اکبر ناطق نوری پرداخته و نوشت: «نطق علی‌اکبر ناطق‌نوری در سومین همایش ملی نقش پژوهش در فرآیند قانونگذاری بیانگر مطالب مهمی بود. مطالبی که بارها از زبان سیاستمداران دیگر نیز به صور گوناگون بیان شده بود. در چند سال اخیر بسیاری از بزرگان، دلسوزان و همچنین تحلیلگران امور ایران در سفر و حضر به لزوم نضج تحزب پرداخته و مشتاقانه از نیاز ایران به این ابزار مهم برای سفتن دُر مردمسالاری سخن گفته‌اند. کافی است سخنان چهره‌هایی چون اکبر هاشمی‌رفسنجانی، سیدمحمد خاتمی، سیدحسن خمینی، حسن روحانی، علی لاریجانی و... درباره آسیب‌شناسی ساختار اداره کشور را مرور کنیم تا دریابیم که ترجیع‌بند اظهارات این عزیزان در یک واژه خلاصه می‌شود و آن تحزب است. با این حال این پرسش کلیدی مطرح است که چرا با همه این انذارها شاهد برداشته شدن گامی مناسب در این حوزه نبوده‌ایم. قاعدتاً قرار نیست دولت یا بخش‌های منتسب به حاکمیت به تاسیس حزب روی آورند. جوانان گمنام و بی‌تجربه نیز درصورت تشکیل حزب عملاً توان تاثیرگذاری در معادلات کلان سیاسی را نخواهند یافت و تنها می‌توانند به سیاهه احزاب ناکام ایران خطی اضافه کنند... در این فضا به نظر می‌رسد نظام جمهوری اسلامی ایران محتاج بهشتی‌هایی است که بدون توجه به اتهام‌افکنی‌های مخالفان، با خروج از ساختارهای کهنه‌ای چون جامعه و مجمع تنها برای فردایی بهتر برای مردم و کشور، جنت‌مکانی را کنار گذاشته و وارد گود تحزب شوند. بزرگانی که از مرحله گفتاردرمانی گذر کرده و آستین‌ها را بالا زده و با اشراف به عواقب اقدامات خود تیغ جراحی نیز به دست بگیرند و در میدان عمل نیز گام بردارند. چهره‌هایی که قبای بهشتی به تن آنها گشاد نباشد و زار نزند. چهره‌هایی چون هاشمی، خاتمی، خمینی و... چه خوب است جناب ناطق‌نوری در این مسیر پیشقدم شوند.