حمله به گنبد شمالی

جام جهانی خاورمیانه‌ای آغاز شده. اروپایی‌ها شمشیر را برای میزبان قطری‌شان از رو بسته‌اند؛ ده‌ها هزار آلمانی قید سفر به قطر را زده‌اند و در اعتراض به عدم رعایت حقوق بشر و آزادی‌های فردی توسط میزبان پولدار جام، سفر به مقصد سرزمین گرم جنوب خلیج‌فارس را لغو کرده‌اند و قدم زدن در سرمای اروپا و فوتبال دیدن در کافه‌های شهرهایشان را به آفتاب گرفتن در شن‌های داغ ساحل زیبای شبه‌جزیره کوچک و فریاد زدن نام تیم ملی‌شان در استادیوم‌های مدرن و پرخرج جام جهانی 2022 ترجیح داده‌اند. نشست‌های رسانه‌ای رئیس فیفا به صحنه سین جیم شدنش از سوی خبرنگاران بی‌پروا و سمج اروپایی تبدیل شده و اینفانتینوی ایتالیایی، با وجود برملا شدن فروش میزبانی جام بزرگ به خاندان «آل‌ثانی»، تمام‌قد از میزبانی پرحرف‌وحدیث دشداشه‌پوش‌های متمول قطری حمایت کرده است: «حالا اگر سه ساعت در روز میگساری نکنید، نمی‌میرید.» جهان آبستن اتفاقات عجیبی است. بحران انرژی (یا فوبیای بحران که روسیه کلیدش را زده)، همه را به تکاپو انداخته تا فکر زمستان‌شان باشند. اروپایی‌ها بعد از تهاجم روسیه به اوکراین که به افت صادرات گاز روس‌ها به بازارهای اروپایی منجر شده، به مشتریان گاز قطر افزوده شده‌اند، به‌طوری که آلمان به دنبال توافقی بلندمدت با قطری‌ها برای ساخت سریع دو پایانه گاز طبیعی مایع است. در همین هیاهو، خبری روی خروجی رسانه‌ها می‌آید: «قطر با امضای قراردادی ۲۷ساله که «طولانی‌مدت‌ترین» قرارداد تامین گاز در جهان محسوب می‌شود، چهار میلیون تن گاز طبیعی مایع (LNG) مورد نیاز چین را تامین می‌کند.» آنها در همین چندماهه و برای افزایش بیش از ۶۰درصدی تولید LNG از میدان گازی گنبد شمالی تا سال ۲۰۲۷، پروژه‌ای ۲۸ میلیارددلاری را با مشارکت چند شرکت اروپایی و آمریکایی آغاز کرده‌اند. همه غول‌های انرژی دنیا اینجا هستند و حالا «سینوپک» چین هم به «شل»، «توتال»، «اگزون موبیل» و «اِنی» پیوسته تا در برنامه توسعه‌ای شامل شش واحد ال‌ان‌جی مشارکت کند که ظرفیت مایع‌سازی گاز سالانه قطر را از ۷۷ میلیون تن به ۱۲۶ میلیون تن ارتقا می‌دهد.

و نکته اصلی اینجاست؛ گاز صادراتی به چین از محل توسعه برداشت از میدان «گنبد شمالی» تامین خواهد شد؛ همان میدانی که با ایران مشترک است و ما آن را «پارس جنوبی» می‌نامیم. این نوشته، با نیم‌نگاهی به برنامه پر شبهه قطر برای «خرید» میزبانی جام جهانی 2022، به اهداف حاکمان این کشور در طراحی و اجرای برنامه توسعه همه‌جانبه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشورشان می‌پردازد.