انتخاب میان بد و بدتر

بودجه 1400 دست کم 50 درصد کسری دارد و ترکیب منابع و مصارف آن به گونه‌ای است که حجم مخارج دولت به کمترین مقدار خود در چند دهه گذشته رسیده است. کاهش حجم مخارج دولت به معنی افت شدید میزان خدمات عمومی است به گونه‌ای که این شاخص در کمترین مقدار خود، ظرف حدود ۲۰ سال گذشته قرار دارد. عرضه خدمات عمومی به جای خود، شرایط مالی دولت به‌گونه‌ای است که موجودی خزانه حتی کفاف پرداخت حقوق ماهانه کارکنان را نمی‌دهد. در چشم ‌به ‌هم‌زدنی، دولت سیزدهم باید برای بودجۀ ۱۴۰۰ و بودجه سال‌های بعد چاره‌اندیشی کند.چند هفته دیگر ابراهیم رئیسی سکان قوه‌مجریه را در دست می‌گیرد. او در تبلیغات انتخابات، وعده‌های زیادی برای بهبود معیشت مردم مطرح کرده و قرار است با حمایت نهادهای حاکمیتی غیردولتی و توان تخصصی همکارانش، بودجه ناتراز امسال را اجرا کند و بودجه سال آینده را هم به‌محض استقرار تهیه کند. او قرار است درباره نظام بانکی ناتراز تصمیم بگیرد و برای نظام بازنشستگی ورشکسته و صندوق تامین اجتماعی نامتعادل فکری کند. اقتصاددانان معتقدند دولت سیزدهم چهار مسیر پیش‌رو دارد: یا باید با اجرایی کردن برجام و رفع تحریم‌ها دست کم 60 میلیارد دلار منابع به اقتصادکشور تزریق کند. یا باید تن به جراحی اقتصاد بدهد؛ یا باید جامعه را راضی به ریاضت کند یا این که خود را در تله هدایت نقدینگی گرفتار کند.

پرسش اصلی پرونده این است که چرا اقتصاددانان بر اصلاحات اقتصادی پافشاری می‌کنند؟