جهان معترض

دیدن صحنه‌هایی از اجتماع اعتراض‌آمیز مردم در گوشه‌وکنار جهان، در کشورهای مختلف از استبدادی گرفته تا دموکراسی، در سال‌های اخیر به پدیده‌ای آشنا بدل شده است. از سال 2010 تاکنون جنبش‌های اعتراضی زیادی در دنیا تجربه شده که برخی مانند بهار عربی منجر به سقوط حکومت‌ها شده و بعضی مانند اعتراض به حقوق اقلیت‌ها یا سیاست‌های اقتصادی به تغییر رویه و اصلاح سیاست‌ها منجر شده است. چند محقق از دانشگاه‌های معتبر، بعد از پژوهش و بررسی داده‌های مربوط به اعتراض‌های مردمی در دنیا مقاله‌ای با نام «اعتراض» منتشر کرده و از نتایج جالب‌توجه آن گفته‌اند؛ از جمله اینکه مشارکت افراد در اعتراضات همبستگی قوی با عملکرد اقتصادی ندارد، بلکه بیشتر معطوف به ارزش‌های فردی است. این پژوهش همچنین نشان می‌دهد که اگرچه روند اعتراضات مردمی در کشورهای دموکراتیک و غیردموکراتیک تقریباً مشابه است اما تعداد اعتراضات مردمی در حکومت‌های استبدادی و دموکراسی‌های ضعیف با اختلاف قابل‌توجهی بیشتر از کشورهایی است که در آن دموکراسی حاکم است. پژوهش دیگری نیز که در این بخش بیشتر از آن می‌خوانید به رابطه افزایش حقوق سیاستمداران و امنیت جانی آنها اشاره دارد و می‌گوید اگرچه بالا رفتن حقوق و دستمزد باعث می‌شود سیاستمداران در مقابل پیشنهادهای فسادآمیز مقاومت بیشتری داشته باشند و احتمالاً ریسک فساد کاهش می‌یابد اما از طرفی احتمال برخورد خشونت‌آمیز با آنها افزایش می‌یابد؛ چرا که باندهای تبهکاری که در پیشنهاد رشوه و زدوبندبازی به بن‌بست می‌خورند ممکن است روش‌های قهرآمیز در پیش بگیرند. همچنین افزایش حقوق سیاستمداران باعث بهبود فرآیندهای انتخاب آنها نیز نمی‌شود. این پژوهش توسط دو محقق از دانشگاه‌های میلان و نیویورک صورت گرفته و بر یک ویژگی منحصر به فرد در ایتالیا استوار است که طی آن با عبور جمعیت یک منطقه از یک حد مشخص، سطح حقوق و دستمزد مقام‌های دولتی آن منطقه افزایش می‌یابد.