الگوی آرژانتین

این فصل تحقیق با مقاله‌ای با این پرسش آغاز می‌شود که «عصر مهاجرت انبوه با آرژانتین چه کرد؟» در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی، آرژانتین به عنوان صادرکننده کالاهای اساسی، وارد فرآیند پرشتاب یکپارچه شدن با اقتصاد جهانی شد. در سال‌های 1880 تا 1913 میلادی، صادرات این کشور سالانه به طور میانگین 5 /7 درصد و درآمد سرانه آن با نرخ 4 /3 درصد رشد کرد. این خیز اقتصادی، دلایل مختلفی داشت، از جمله فرصت‌های جدید اقتصاد جهانی و اتحاد ملی که پس از جنگ‌های داخلی، تحت یک دولت مرکزی شکل گرفته بود. برخی برآوردها آرژانتین را در آغاز قرن بیستم در میان پنج اقتصاد ثروتمند جهان قرار می‌دهند. مقاله به این پرسش پاسخ می‌دهد که اروپاییانی که به آرژانتین مهاجرت کردند از لحاظ سرمایه انسانی با خود آرژانتینی‌ها چه تفاوت‌هایی داشتند و پیامدهای کوتاه‌مدت و بلندمدت این مهاجرت برای اقتصاد آرژانتین چه بود؟

«آیا بانک‌های مرکزی در حال پیدا کردن جایگزین برای دلار هستند؟» این پرسش مقاله دیگری است. برای جلوگیری از سوءاستفاده‌های آمریکا از سلاح پولی خود، دلار، باید شرایطی به وجود آید که چندین ارز بین‌المللی با سهمیه‌ای یکسان در سیستم پولی جهان وجود داشته باشد. یک ارز بین‌المللی مانند دلار کارکردهای قابل‌توجه و آشنایی دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به وسیله‌ای برای مبادله، حفظ و ذخیره ارزش و واحد محاسبه ارزش اشاره کرد. به عنوان مثال، بانک‌های مرکزی و صندوق‌های دولتی ارزهای برخی از کشورها را به عنوان ذخایر بین‌المللی نگهداری می‌کنند. در این موارد می‌توان گفت این ارزها مانند لنگری هستند که ارزهای کشورهای کوچک‌تر می‌توانند به آن متصل شوند.