وصل ‌کردن جهان

در 25 سال گذشته، دست‌کم در جهان ثروتمند، اینترنت از یک ماجراجویی آکادمیک به ابزاری همه‌ جاحاضر بدل شده است. بااین‌حال، در سرتاسر جهان، حدود 57 درصد مردم آفلاین هستند. در آفریقا، این رقم 79 درصد است.
آنلاین‌ کردن مردم مهم، اما دشوار است. بسیاری از آنها در مناطق روستایی زندگی می‌کنند که در آنجا ایجاد زیرساخت‌های لازم دشوارتر از شهرهای با جمعیت متراکم (برخی از مردم روستاها در کشورهای ثروتمند، به دلایلی علیه اینترنت مبارزه می‌کنند) است. دسته‌ای از شرکت‌های فناوری امیدوارند در سال 2016 این وضعیت را تغییر دهند و دسترسی به اینترنت را برای همه مردم روی زمین فراهم کنند.
پیشرفته‌ترین اینها گوگل است. پروژه این شرکت با عنوان Project Loon (که در ابتدا که پیشنهاد شد بسیار احمقانه به نظر می‌رسید) قصد دارد کره زمین را با انبوهی از هزاران بالن هلیومی دورپرواز احاطه کند. هر یک از این بالن‌ها یک فرستنده و گیرنده را حمل می‌کند که با انرژی خورشیدی کار می‌کند. این بالن‌ها همچون ایستگاه‌های تلفن همراه و نقاط دسترسی وای-فای پرنده کار می‌کنند و سیگنال موبایل و رایانه کاربران را به ایستگاه‌هایی در صدها مایل آن‌سوتر وصل می‌کند. به این ترتیب، اینترنت در سطحی گسترده وجود خواهد داشت.
این بالن‌ها پروانه، موتور یا هیچ وسیله محرکه دیگری نخواهند داشت. این بدان معنا نیست که نمی‌توان آنها را هدایت کرد. با تغییر ارتفاع، می‌توانند در جهات مختلف بر بادها سوار شوند. با بالن‌های کافی و اطلاعات کافی درباره بادها -که برخی را پیش‌بینی‌های آب و هوا فراهم می‌کنند و برخی دیگر را خود بالن‌ها- شرکت امیدوار است بتواند این انبوهه را به گونه‌ای مدیریت کند که در هر زمان تقریباً همه‌جای جهان را پوشش دهد. آزمایش‌ها در نیوزیلند آغاز شده است. شرکت امیدوار است یک نسخه تجاری محدود را در سال 2016 با سریلانکا که پیشتر توافقنامه‌ای را برای پوشش اینترنتی امضا کرده، آغاز کند.
با این‌ حال، شرکت‌های دیگر هم روی دست گوگل بلند شده‌اند. فیس‌بوک می‌خواهد به جای بالن، با استفاده از هواپیماهای بدون‌ سرنشین تحت هدایت وسایل محرکه -هواپیماهایی که با انرژی خورشیدی کار می‌کنند- شبکه‌ای مشابه را بسازد. این هواپیماها -که برعکس بالن‌های گوگل قابل فرماندهی و هدایت هستند- باید در سال 2016 برای آزمایش‌های گسترده آماده شوند. در این میان، OneWeb یک شرکت ماهواره‌ای که در سال 2012 تاسیس شده، و SpaceX یک شرکت دیگر، هردو می‌خواهند از ماهواره‌هایی برای پرواز در ارتفاع پایین استفاده کنند. آنان امیدوارند که اینها خدمات بهتری از اینترنت ماهواره‌ای امروز فراهم کنند، خدماتی که بر شمار اندکی از ماهواره‌های بزرگ در مدارهای بالا متکی هستند و گران و محدودند. شرکت‌های OneWeb و SpaceX برنامه دارند که صدها و هزاران ماهواره پرتاب کنند. فیس‌بوک و گوگل نیز به همین ترتیب به شمار بسیار زیادی از هواپیماها و بالن‌ها نیاز دارند.
همه این شرکت‌ها برنامه دارند که با بستن قرارداد با شرکت‌های مخابراتی محلی که مایل به ترمیم درزهای پوشش اینترنتی‌شان هستند، پول درآورند. گوگل و فیس‌بوک غیرمستقیم نیز سود می‌برند: هر شخص اضافی که به ارتباط اینترنتی دست یابد، شخصی است که می‌توان به او تبلیغات نشان داد.
گوگل و فیس‌بوک، با نشان دادن فناوری‌های پروازی خود، پیشتاز رقبای ماهواره‌ای خود هستند. ایده ماهواره پیشتر در طول حباب دات‌کام به آزمون گذاشته شد (و شکست خورد). اما آن زمانی بود که اینترنت کالایی لوکس به حساب می‌آمد. این روزها اینترنت روزبه‌روز ضروری‌تر می‌شود. بی‌اینترنت‌های جهان امیدوار خواهند بود که غول‌های فناوری، موفق شوند.