اقیانوسی از فاصله‌ها
بانک‌های سرمایه
در یک سوی اقیانوس اطلس تعدادی از بانک‌ها هنوز بر این باورند که می‌توان با تجارت سهام، اوراق بهادار و سایر ابزارهای مالی درآمد مناسبی کسب کرد.
در یک سوی اقیانوس اطلس تعدادی از بانک‌ها هنوز بر این باورند که می‌توان با تجارت سهام، اوراق بهادار و سایر ابزارهای مالی درآمد مناسبی کسب کرد. در سوی دیگر، سختگیری در معیارهای سرمایه و الگوهای نا‌متعادل تجاری انجام چنین کاری را برای بانک‌های سرمایه تقریباً غیرممکن کرده است. تازه‌ترین فصل حکایت ناکامی بانک‌های اروپایی در هفته گذشته و در گزارش بانک بریتانیایی بارکلی نوشته شد. سود قبل از مالیات 2/5 میلیارد پوندی برای سال 2013 به شدت تحت تاثیر وخامت اوضاع تمام بخش‌های بانک در فصل آخر سال قرار گرفت. سود سه ماه آخر سال فقط 191 میلیون پوند بود. آنتونی جکینز مدیر بخش اصلاحات بانک به خاطر اینکه با وجود کاهش درآمدها پاداش مدیران بخش سرمایه‌گذاری را افزایش داده بود مورد حملات کلامی و زخم زبان قرار گرفت. سودآوری ضعیف صرفاً به بانک بارکلی محدود نمی‌شود. رقیب اصلی آن، دویچه‌بانک، در سه ماه آخر سال ضرری معادل 2/1 میلیارد یورو متحمل شد. ناکامی‌های هر دو بانک نشان‌دهنده روند نزولی ناگهانی در مبادلات اوراق قرضه، ارز و کالاهای تجاری است. این در حالی است که بانک‌ها به غلط به این مبادلات وابسته‌اند. پس از شروعی موفقیت‌آمیز در سال 2013، ادامه مسیر با مشکل همراه شد. درآمدهای حاصل از این مبادلات در دویچه‌بانک و بارکلی از ابتدای سال تا فصل چهارم آن به ترتیب 64 و 47 درصد افت کرد. بانک‌های بزرگ آمریکایی مانند جی‌پی‌مورگان، بانک آمریکا، سیتی‌گروپ و‌گلدمن ساکس تجربه‌ای مشابه داشتند. اما سود این بانک‌ها به دلیل حضور فعال‌شان در بازارهای دارایی در مقایسه با دویچه‌بانک و بارکلی بیشتر بود. این تفاوت را می‌توان در نرخ بازگشت دارایی‌ها -که مقیاس استاندارد سودآوری‌هاست - مشاهده کرد. در گذشته بارکلی و دویچه‌بانک مقداری از فعالیت‌های تجاری غیر‌سودآور مانند تجارت اوراق رهنی آمریکا و اوراق پیچیده مشتقات را کنار گذاشتند. اکنون آنها به این نتیجه رسیده‌اند که کاهش هزینه‌ها می‌تواند راهی مناسب برای تقویت درآمدها باشد. بارکلی قصد دارد تا سال 2015 هزینه‌های خود را از مقدار کنونی 7/18 میلیارد پوند به 8/16 میلیارد پوند برساند. این بانک 12 هزار نفر از کارکنان خود از جمله 400 مدیر پرهزینه بخش سرمایه‌گذاری را کاهش خواهد داد. دویچه‌بانک از سال 2011 حدود سه هزار کارمند از جمله 1500 مدیر سرمایه‌گذاری را اخراج کرده است. اما این کاهش هزینه‌ها نمی‌تواند افزایش شدید هزینه‌های انطباق با مقررات جدید و برآورده کردن الزامات سرمایه‌ای بالاتر را جبران کند. هر دو بانک اصرار دارند که سرمایه آنها کافی است. اما اگر وضعیت آنها با مقیاس سختگیرانه‌تری مانند نسبت بدهی -که در هر دو سوی اقیانوس اطلس طرفدارانی دارد- سنجیده شود این ادعا رنگ خواهد باخت. هر دو بانک دارایی‌های پرخطر خود را کاهش داده‌اند. این کاهش در بارکلی 32 میلیارد پوند و در دویچه 32 میلیارد یورو است. اما با تشدید استانداردها هر دو بانک به سرمایه بیشتر یا دارایی‌های کمتر نیاز دارند. هیچ کدام از این گزینه‌ها نمی‌تواند راه‌حل خوبی برای بهبود بازگشت سهام باشد. بارکلی امیدوار است تا سال 2016 هزینه سهام را تا حدود 5/11 درصد کاهش دهد اما این کار بدون انجام تغییراتی بزرگ امکان پذیر نیست. یکی از اهرم‌هایی که بانک‌ها هنوز می‌توانند از آن استفاده کنند کاهش هزینه‌های بازخرید و سنوات خدمت مدیران است. اما به ندرت از این اهرم استفاده می‌شود. دلیل آن هم رواج فرهنگ حرکت به جلو در بانک‌ها و تسلط آن قبل از بروز بحران مالی است. علاوه بر این بسیاری از مدیران ارشد بانک‌ها هنوز انتظار دارند بازارها دوباره به شرایط مناسب بازگردند و بانک‌ها بتوانند از سایر بنگاه‌ها جلو بیفتند. اما این خوش‌بینی بسیار نابجاست.
دیدگاه تان را بنویسید