جمع یاران قدیم و جدید زنگنه

بیژن نامدار‌زنگنه، نامدار صنعت نفت ایران است؛ این را دوست و دشمن معترف بودند و تا پیش از روزی که مجلس به او اعتماد کرد، حمایت پشت حمایت از او صورت گرفت، هرچند جا داشت رای بیشتری را از آن خود کند. زنگنه شوخی ندارد، وقتی می‌گوید می‌خواهم ... قطعاً خواهد توانست. او تصمیم گرفته صنعت نفت را زیر و رو کند و اولین وزیری بود که همان روزهای اول وزارتش مدیران را زیر و رو کرد. اول به مطبوعات نامه داد و از همه تشکر کرد و نوشت از پیام تبریک در مطبوعات و تبریکات رایج حضوری و غیرحضوری اجتناب کنید و فقط کار و دیگر هیچ. زنگنه تنها وزیری است که قلع و قمع کرده، اما نه به آن معنا که منتقدانش می‌گویند، به آن معنا که علم مدیریت می‌گوید، به همان معنا که شایسته‌سالاری فرمان می‌دهد. مدیران میانه را برمی‌دارد و وزرای سابق را به جای آنها می‌گمارد. زنگنه در نشست اتاق، حتی یک بار خشمگین شد و آن زمانی بود که از محمد سوری نام برد؛ مدیرعامل سابق شرکت ملی نفتکش. در این باره گفت: «حیف نیست سوری خانه‌نشین شود و کسی که هنوز فرق بین حمل و نقل نفتی را با حمل و نقل زمینی نمی‌داند به جای او برگزیده شود؟» این بود که در اولین روزهای وزارتش، تغییرات را شروع کرد؛ خالدی را برداشت، او که از دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی آمده بود تحریم نفت را در کارنامه خود ثبت کرد و نتوانست این مشکل را از روی دوش نفت کشور بردارد. زنگنه رئیس دفتر خود را هم عوض کرد، دقیقاً یک روز بعد از احراز پست وزارت، به یار قدیمی‌اش که از وزارت نیرو با او کار کرده بود پست رئیس دفتری خود را محول کرد؛ کریم زمانی. زنگنه همین‌طور در اولین جلسه خود به قلعه‌بانی حکم کرد قمصری را برگرداند و خطیبی را بازنشسته کند. جالب است که سال گذشته قلعه‌بانی، قمصری را بازنشسته کرده بود و برای خطیبی حکم زده بود. زنگنه روز سه‌شنبه هفته قبل هم جلسه‌ای با بزرگان سابق نفت داشت و حرف‌های مهمی که روز دفاع در برابر نمایندگان زد؛ حاصل همان جلسه بود. او روز دفاع به نمایندگان گفت: «به هتل پنج‌ستاره نمی‌روم به خط مقدم نفت می‌روم.» این جمله تاثیر خودش را گذاشت چون نمایندگان می‌دانستند زنگنه چه می‌گوید. شنیده‌های ما حاکی از آن است که قرار است به کاظم وزیری‌هامانه پست مدیریت عاملی شرکت گاز را بدهد و غلامحسین نوذری را در سمت شرکت ملی نفت مستقر کند. جشن‌ساز هم که مدتی بود در شرکت «نیکو» در سوئیس به سر می‌برد؛ چند روزی است که به تهران برگشته و به نظر می‌رسد در ترکیب معاونان وزیر به زودی اخباری از او منتشر می‌شود. همین‌طور شنیده‌ها حاکی از احتمال بازگشت حجت‌الله غنیمی‌فرد به امور بین‌الملل نفت است. زنگنه باید اروپا و شرق آسیا را آماده و بازارهای جدیدی را کشف کند تا بتواند به وعده‌های خود عمل کند و این امر ارتباط نزدیک با وزارت امور خارجه را می‌طلبد. او معظمی را که از دیپلمات‌های وزارت امور خارجه بود برگرداند، در سمت سرپرست امور بین‌الملل نفت گماشت و این به آن معناست که می‌خواهد دیپلماسی انرژی را فعال کند. در این بین از مسعود سلطانپور مدیرعامل سابق شرکت تاسیسات دریایی، ناجی سعدونی مدیرعامل سابق شرکت مهندسی و توسعه نفت، غلامرضا منوچهری مدیرعامل سابق پتروپارس، سیدمهدی میرمعزی مدیرعامل اسبق شرکت نفت، سیدمحمود محدث مدیر سابق اکتشاف نفت، مجید عاصمی‌پور قائم مقام سابق شرکت نفت و حمیدرضا کاتوزیان به عنوان یاران جدید وزیر جدید نفت در بدنه شرکت ملی نفت نام برده می‌شود. در این بین اما دنیا روی نفت ایران حساب دیگری باز کرده است؛ «رویترز» او را یک «تکنوکرات بی‌طرف» نامیده که در دوران وزارت خود در مجموعه نفت به جذب میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری خارجی برای نفت و گاز کشور کمک کرده است. «NBC» آمریکا زنگنه و ظریف را مورد اشاره قرار داده و خبرگزاری فرانسه او را «انتخابی کلیدی از سوی روحانی» دانسته است. «نیویورک‌تایمز» از او به عنوان معمار نوسازی صنعت نفت ایران یاد کرده است. زنگنه در یکی از جلسات به موضوع بین‌الملل نفت و دیپلماسی وزرا در این مورد اشاره کرده و گفته است که «باید اختلافات را کم کرد». داستان از این قرار است که نشست اوپک در سطح وزرا همواره پشت درهای بسته شکل می‌گیرد اما پس از پایان این نشست نگاه خبرنگاران و عکاسان به چهره وزرای نفت ایران و عربستان است تا بر اساس آن اختلافات این دو کشور را حدس بزنند. زنگنه همواره پس از پایان این نشست لبخند زده است و این یعنی مدیری سیاسی در عرصه نفت.