آخرین برگ بازی

در روزهای آغازین دی‌ماه حزب موتلفه رسماً مصطفی میرسلیم، وزیر ارشاد دولت اکبر هاشمی‌رفسنجانی را به عنوان نامزد خود در انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم معرفی کرد. چهره‌ای که پس از پایان دوره وزارت خود در اواسط دهه 70 عملاً به دور از فعالیت‌های اجرایی و حتی سیاسی آشکار بوده است. هنگامی‌که نام میرسلیم در محافل خصوصی سیاسی مطرح شد، بسیاری این نام را نیز مانند برخی نام‌های دیگری که تنها برای خالی نبودن عریضه برخی از احزاب و گروه‌ها در رسانه‌ها منتشر می‌شود، ارزیابی می‌کردند. اما اعلام رسمی حمایت حزبی چون موتلفه از این نامزد و تاکید بر اینکه میرسلیم دست‌کم تا اتمام مناظره‌های انتخاباتی حتی در صورت اجماع اصولگرایان بر یک چهره واحد در رقابت‌ها باقی خواهد ماند، نشانه‌ای از تغییر راهبرد موتلفه ارزیابی شد. موتلفه گرچه در سه دهه اخیر همیشه علاقه‌مند بود، جایگاه ریش‌سفیدی را در بین محافظه‌کاران ایفا کند، اما شاهد بودیم که در بسیاری از ادوار کمتر در نقطه ثقل تصمیم‌گیری‌های جریان محافظه‌کار که بعدها به اصولگرا تغییر نام داد قرار گرفته است. در یک دهه اخیر نیز به ویژه در دوران زمامداری محمود احمدی‌نژاد این حزب عملاً به یکی از احزاب دست‌چندم اصولگرا تبدیل شد و سکان کشتی اصولگرایی در دستان جمعیت ایثارگران و جبهه پایداری افتاد. نامزدهای اختصاصی این حزب نیز در دوره‌های اخیر انتخابات کمتر مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته و تنها در صورتی امکان کامیابی در انتخابات را می‌یافتند که رفقای جوان‌تر آنها امکان دستیابی به رتبه‌های بالاتر فهرست را می‌یافتند. با این پیش‌زمینه ورود زودهنگام موتلفه به رقابت‌های انتخاباتی می‌تواند واجد انگیزه‌های متفاوتی باشد. نخستین انگیزه موتلفه قاعدتاً خروج از سایه احزاب و چهره‌های جوان‌تر اردوگاه اصولگرایان است. این حزب عملاً اولین نامزد رقابت با حسن روحانی در اردیبهشت‌ماه آینده را معرفی کرد. موتلفه‌ای‌ها احتمالاً نگران از مصلحت‌اندیشی‌های همیشگی درباره اجماع اصولگرایان که در نهایت منجر به جلوگیری از معرفی نامزد اصلی آنها در رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری شده ‌است، خواسته‌اند با این اقدام در فرار به جلویی راهبردی، دیگر نیروهای اردوگاه اصولگرایان را به اجماع حول نامزد خود ترغیب کنند. از سوی دیگر این حزب برای نخستین‌بار می‌تواند در قالب نامزد اختصاصی خود در مناظره‌های انتخابات ریاست‌جمهوری حضور یافته و بی‌واسطه با شهروندان این مرز پرگهر ارتباط برقرار کند. اعلام این مساله که نامزد این حزب دست‌کم تا پایان مناظره‌های انتخاباتی در صحنه باقی خواهد ماند، نشانگر اشتیاق شدید این حزب برای ارتباط با افکار عمومی است. با این حال تحلیلگران تاکید دارند که با توجه به عدم نوسازی گفتمان این حزب بعید به نظر می‌رسد خالق کتاب «موتورهای درونسوز (موتورهای احتراق داخلی)» بتواند با مخاطبان و رای‌دهندگان ارتباط برقرار کند. در درون اردوگاه اصولگرایان نیز بسیار عجیب به نظر می‌رسد که حامیان چهره‌هایی چون محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی، محمود احمدی‌نژاد و... به رفتن زیر بیرق چهره‌ای چون میرسلیم رضایت دهند. احتمالاً تنها روحانی و حامیان او از حضور میرسلیم استقبال جدی خواهند کرد. به هر صورت باید منتظر ماند و دید آخرین برگ بازی موتلفه در انتخابات 96‌ چه تاثیری در تعاملات سیاسی کشور خواهد داشت، تعاملاتی که نشان داده است در بسیاری از موارد کاملاً غیرقابل پیش‌بینی بوده ‌است.