نه بد، نه خوب

در حالی که دیگر اقتصادهای حاشیه‌ای در حال حرکت هستند، ایتالیا وضعیتی معمولی دارد.
به نظر می‌رسد برخی از خوک‌ها هم پرواز می‌کنند. در طول بحران یورو پرتغال (P)، ایرلند (I)، ایتالیا (I)، یونان (G) و اسپانیا (S) لرزان به نظر رسیدند و به دلیل حروف اول اسم آنها (PIIGS)، لقب غیر‌جذاب خوک را به خود گرفتند. با این حال سه کشور از این پنج‌گانه در سال 2015 رشد خوبی داشته‌اند (جدول). تنها یونان عقب مانده است که هنوز هم تحت شرایط خاص استفاده از بسته نجات اقتصادی است.
ایتالیا نیز روند ناامیدکننده‌ای داشت. در ماه دسامبر، انجمن کارفرمایان کانفیندوستریا (Confindustria) برآورد خود از رشد در سال 2015 را به 8 /0 درصد کاهش داد و کسی هم انتظار افزایش زیادی را در سال 2016 ندارد. اتحادیه اروپا انتظار دارد تولید ناخالص داخلی ایتالیا 5 /1 درصد افزایش یابد، اما ارقام سه‌ماهه سال گذشته رشد کند‌شونده‌ای را نشان می‌دهند (از 3 /0 درصد در دو فصل اول سال به 2 /0 درصد در سومین فصل). وزیر اقتصاد، پی پر کارلو پادوان در ماه دسامبر برای مدیران اقتصادی بیان داشت: «این مساله، یک بهبود و احیاست. اما ضعیف است.» مشاوران نخست‌وزیر، ماتئو رنتسی، نگران هستند که قبل از آنکه ایتالیا آنچه را در دوران بحران اقتصادی و بحران یورو از دست داد به دست بیاورد، اقتصاد جهان وارد روند کاهشی دوره‌ای بشود.
محققان کانفیندوستریا، بازیابی بدون زرق و برق ایتالیا را «یک معمای واقعی» می‌نامند. نخست‌وزیر پر‌انرژی و اصلاح‌طلب است. ائتلاف چپ و راست او کارهای خوبی انجام داده است. این ائتلاف، شروع به اصلاحات برای بهبود سیستم مدنی-قضایی و بوروکراسی کرده است. کندی اولین مورد و پیچیدگی دومی از موانع بلندمدت برای سرمایه‌گذاری هستند. آنها قوانین کار را به طور کلی بازسازی کرده‌اند و اخراج ساده‌تر کارکنان را با افزایش تدریجی امنیت شغلی و رفاه و حقوق برای کارگران تازه استخدام جبران کرده‌اند. فرانچسکو گیاواتزی، استاد دانشگاه بوکونی میلان که به شدت دولت‌های قبلی را در زمینه بازار آزاد مورد انتقاد قرار داده بود، [شرایط جدید] آن را «مهم‌ترین اصلاحات در این کشور در 50 سال گذشته» می‌نامد. بیکاری به میزان دلگرم‌کننده‌ای از ماه ژوئن کاهش یافته است، همچنین بهبود نسبتاً کمی در مصرف شخصی رخ داده است.
با این حال، به طور سنتی این افزایش صادرات بوده که اغلب ایتالیا را از رکود بیرون کشیده‌است. این بار، با وجود یورویی ضعیف، رشد صادرات ناامیدکننده است. که این مساله تا حدی به رکود در بازارهای نوظهور و عملکرد متوسط صنعت آلمان، که بیش از یک‌ششم از صادرات ایتالیا را جذب می‌کند، مربوط می‌شود. اما این موضوع به دلیل رقابت پایین نیز رخ داده است. در این زمینه، عملکرد ایتالیا از زمان بحران یورو به بعد، هنگامی که با دیگر porkers سابق (جدول) مقایسه شود چندان درخشان نیست [جدول را مشاهده کنید].
تاکنون، پاسخ اصلی دولت قرار دادن معافیت‌های مالیاتی در بودجه برای سال 2016 با هدف تشویق سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگ بوده است. بودجه همچنین شامل 6 /3 میلیارد یورو (9 /3 میلیارد دلار) کاهش مالیات بر خانه‌های اولیه می‌شود. این مسائل بیشتر منجر به کسب رای خواهند شد تا تحریک رشد. و بذل و بخشش آقای رنتسی ممکن است کوتاه‌مدت باشد. کسری بودجه، هر چند در حال کاهش است، هنوز هم پیش‌بینی می‌شود حدود 4 /2 درصد از تولید ناخالص داخلی باشد که باعث اعلام هشداری از مقامات مالی اروپا در بروکسل شده است که کاهش سریع‌تری را انتظار دارند.
لوئیجی زینگالس، اقتصاددان ایتالیایی در مدرسه کسب و کار بوث شیکاگو، اشاره می‌کند که رشد آهسته، مدت‌های طولانی قبل از بحران یورو گرفتاری و طاعون ایتالیا بوده است. او نگران است آخرین کاهش میزان رشد، نشان دهد که اقتصاد چه میزان کند به چالش‌هایش در زمانی که به یورو ملحق شد پاسخ داد و توانایی خود را برای افزایش صادرات به وسیله کاهش ارزش پول خود از دست داد. او می‌گوید: «هنگامی که من به آمریکا می‌روم، کارآفرینان جوانی می‌بینم. در ایتالیا، من در درجه اول بچه‌های مورد اعتماد صندوق‌هایی را می‌بینم که به لطف پدر و مادر خود آنجا هستند، نه به دلیل موفقیت‌های خودشان. ما نیاز به یک تغییر ذهنیت داریم.»

منبع: اکونومیست