سرنوشت یک اتحاد

اتحادیه اروپا در حال تجربه موج جدیدی از بی‌اعتمادی است. بخش اعظم این بی‌اعتمادی بین مردم و دولت به دلیل بحران بدهی‌های اعضای این قاره ایجاد شده است که به‌رغم تمام تلاش‌ها هیچ نشانه‌ای از بهبود نشان نمی‌دهد. تحقیقی که توسط یک مرکز پژوهشی مستقر در واشنگتن انجام شده نشان می‌دهد میزان اعتماد و پشتیبانی مردم از سیاست‌ها و خط‌مشی‌های اتحادیه در طول یک سال گذشته 15 درصد کاهش پیدا کرده و از 60 درصد به 45 درصد رسیده است. در این گزارش که تحت عنوان «بیمار جدید قاره اروپا: اتحادیه» در اواسط ماه می منتشر شد بحران مالی حوزه یورو توانسته است اکثر دستاوردهای 50 سال گذشته برای پی‌ریزی اروپای واحد را از بین ببرد. در بین کشورهای اروپایی، مردم فرانسه از همه نا‌امیدتر و سر‌خورده‌تر هستند و به نظر می‌رسد به طور کامل اعتماد خود را به دولتمردان‌شان از دست داده‌اند. طبق نظر‌سنجی‌ای که در سال 2013 انجام شد 91 درصد مردم روند اقتصاد این کشور را به سوی بدتر شدن ارزیابی کرده‌اند که 10 درصد بیشتر از نظرسنجی سال 2012 است و همچنین نظرسنجی‌ای در مورد عملکرد فرانسوا اولاند نیز انجام شده که نشان می‌دهد 67 درصد مردم عملکرد وی را در مورد اقتصاد و در مقابله با بحران اتحادیه اروپا ضعیف قلمداد می‌کنند. این میزان 24 واحد بیشتر از همتای او، نیکلا سارکوزی است. همچنین 77 درصد از مردم این کشور اعتقاد دارند اتحادیه اروپا و ایجاد پول واحد، فقط اوضاع را برای مردم کشورهای عضو نا‌مناسب‌تر کرده است. شاید مهم‌ترین بخش موضوع این باشد که از ابتدای شروع بحران، افکار عمومی فرانسه و آلمان به شدت در حال فاصله گرفتن از یکدیگر است و این برای رهبری اتحادیه اروپا خطرناک خواهد بود. در واقع هرچه بحران طولانی‌تر و عمیق‌تر شده است، نظرات مردم آلمان در مورد اتحادیه، لزوم وجود و نقش آن بیشتر به افکار عمومی کشورهایی مثل یونان، ایتالیا و اسپانیا نزدیک شده است. در مجموع میزان پشتیبانی مردم فرانسه از اتحادیه اروپا بین سال‌های 2007 تا 2013 به کمتر از نصف کاهش پیدا کرده و در حال حاضر فقط مردم یونان و ایتالیا نسبت به وجود اتحادیه بدبین‌تر از فرانسوی‌ها هستند. درصدها در موارد دیگر حتی بدتر از این است در حالی که یک درصد از مردم یونان، سه درصد از ایتالیایی‌ها و چهار درصد از اسپانیایی‌ها و 9 درصد از فرانسوی‌ها اوضاع اقتصادی کشور خود را «خوب» ارزیابی می‌کنند، این درصد در مورد آلمان به 75 درصد می‌رسد. شکاف بین این درصدها نشان از تزلزل اعضای این اتحادیه دارد و به نظر می‌رسد در حال حاضر تنها تلنگری برای از بین رفتن نتیجه چند دهه تلاش کافی باشد. به خصوص با توجه به نقش ضمنی آلمان در رهبری اتحادیه، مردم سایر کشورها با بدبینی به تصمیمات کشوری خواهند نگریست که ادعای یکی بودن دارد اما به زعم آنها با سیاست‌هایش و به قیمت سقوط آنها ملت خود را در رفاه نسبی نگه داشته است.