پاسخ به مطالبات جدید جامعه نواصلاح‌طلبی است

«یک اصلاح‌طلب کسی است که ساختار موجود را قبول دارد و برای اصلاح آن ساختار قائل به روش‌های رادیکال و افراطی نیست. دلیلش هم این است که از نظر مدنی به چنین شیوه‌هایی اعتقاد ندارد که اگر داشت اصلاح‌طلب محسوب نمی‌شد.» یک تحلیلگر و فعال سیاسی در گفت‌وگو با روزنامه آرمان ضمن بیان عبارات فوق به تبیین «نو‌اصلاح‌طلبی» و ترسیم ویژگی‌ها و نسبت آن با دیگر وجوه زیست اجتماعی پرداخته است. فیاض زاهد عضو ارشد حزب اعتماد ملی در این گفت‌وگو اهمیت و ضرورت بازبینی اصلاح‌طلبی در سه حوزه شعارها، اهداف و رویکرد را متذکر شده و اهتمام به این امور را همان نواصلاح‌طلبی به معنای ارائه پاسخ‌های جدید به موضوعات نوین دانسته که به عقیده او گریزناپذیر است. این اظهارات در واقع پاسخ به ابراز ناخرسندی برخی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب از طرح موضوع نواصلاح‌طلبی است. به عنوان مثال آذر منصوری عضو جبهه مشارکت در این خصوص به روزنامه آفتاب یزد می‌گوید: «اصلاً نمی‌دانم چرا بحث نواصلاح‌طلبی مطرح شده است و چه ضرورتی داشت در شرایط فعلی این موضوع مطرح شود؛ هر جریان سیاسی برای اینکه بتواند به بقای خودش ادامه دهد و به ورطه انحطاط و زوال نیفتد باید بر ضرورت نقد درونی و بیرونی خودش تاکید داشته باشد و این یک اصل مسلم است.» اما فیاض زاهد، نواصلاح‌طلبی را یک خواست و مطالبه اجتماعی در نظر می‌گیرد که به لحاظ گفتمان اجتماعی در بطن فرآیند اصلاح‌طلبی معنا می‌یابد و به تغییرات بیرونی و درونی نظر دارد زیرا «جامعه ایران، زنان و مردان همه تغییر پیدا کرده‌اند و در آینده نیز تغییر می‌کنند. تغییر سبک‌های زندگی و آموزه‌های متفاوت نشان‌دهنده این است» پیش‌فرض‌های موجود از پاسخ به مقتضیات نوین عاجزند در نتیجه «نواصلاح‌طلبی باید روی موج مطالبات جدید جامعه سوار شود و آن را مدیریت و هدایت کند».