تاریخ انتشار:
مقایسه ظریف و شهید مطهری
هاشمی‌رفسنجانی: کارمن ساده‌تر بود
مجلس در هفته پیش روزهای پرمشغله‌ای را سپری کرد. در نخستین جلسه این هفته گزارش مفصل کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی درباره شیوه اجرای برجام قرائت شد. گزارشی که هرچند برخی بدقولی‌های طرف مقابل را عمده کرده بود، اما نگاهی مثبت به ادامه روند توافقات اتمی ایران و قدرت‌های جهانی داشت. ماجرای ترمیم کابینه نیز نمایندگان را حسابی به خود مشغول کرده بود.
حاشیه‌ها و خبرهای انتخابات ریاست‌جمهوری آینده نیز این روزها به یکی از بخش‌های ثابت مطبوعات بدل شده است. هفته پیش ناصر ایمانی روزنامه‌نگار اصولگرا در گفت‌وگویی با «انتخاب» در خصوص علت معرفی نشدن کاندیدای اصلی اصولگرایان در فاصله هشت ماه تا انتخابات گفت: «مشکل اخلاقی‌ای که ما در جامعه داریم این است که اصلاح‌طلبان مترصد این هستند که کاندیدای احتمالی اصولگرایان را شناسایی کنند تا آتش توپخانه‌ای بر سرش بریزند که از حیز انتفاع خارج شود. الان رسانه‌های اصلاح‌طلب هفت هشت ماه است به دنبال این هستند که احتمالات را بررسی کنند و کاندیداهای اصولگرایی را بمباران تبلیغات منفی کنند...اصلاح‌طلبان به جای اینکه افراد را تشویق به کاندیداتوری کنند که قدرت انتخاب مردم بالا برود و مردم قدرت انتخاب بیشتری داشته باشند، به‌رغم شعارهایشان سعی می‌کنند این کاندیداها را تخریب کنند. درنتیجه شما نباید در چنین شرایطی انتظار داشته باشید هشت ماه زودتر اصولگرایان کاندیدایشان را معرفی کنند.»
هفته پیش خبری منتشر شد که مطمئناً می‌توان سوژه خوبی برای نویسندگان رمان‌ها و فیلمنامه‌های جاسوسی سیاسی باشد. «تابناک» در خبری نوشت: یک جاسوس تحت پوشش «باغبان» بازداشت شده است. فردی که تبعه یکی از کشورهای همسایه بوده است و در منزل یک مقام ارشد به شغل باغبانی مشغول بوده اخیراً بازداشت شده است. وی با تمایل بالا علاوه بر وظایف باغبانی، فعالیت سرایداری نیز انجام می‌داده تا بتواند اطلاعات دقیق‌تری دریافت کند. بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد وی حداقل با دو سرویس اطلاعاتی خارجی ارتباط داشته و اخبار و اطلاعات را برای آنها ارسال می‌کرده است. یکی از این سرویس‌های اطلاعاتی در کشور همسایه مستقر است. سفر فدریکا موگرینی مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به تهران نیز مورد توجه ویژه رسانه‌ها قرار گرفت.
روز تعامل مجلس و دولت
بحث ترمیم کابینه مهم‌ترین مساله سیاست داخلی ایران در دومین هفته آبان‌ماه بود. یک روز مانده به جلسه رای اعتماد «فرهیختگان» در سرمقاله خود به این امر پرداخت و نوشت: «... در دو هفته اخیر بحث‌های زیادی درباره ترمیم کابینه در رسانه‌ها، محافل سیاسی و حتی بحث‌های خودمانی شهروندان مطرح بوده است. از اینکه اصولاً تصمیم رئیس‌جمهوری برای ترمیم کابینه آن هم هفت‌ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری به صواب نزدیک بوده است یا نه؟ تا این نکات کلیدی که اصولاً با بررسی عملکرد کابینه می‌توان به این نتیجه رسید که علی جنتی، محمود گودرزی و علی‌اصغر فانی ضعیف‌ترین یاران تیم حسن روحانی برای تعویض بوده‌اند؟ همچنین آیا افراد دیگری در تیم دولت یازدهم نبوده‌اند که در صورت تعویض آنها، شاهد تحرک و کارآمدی بیشتر در کابینه باشیم؟ از همه مهم‌تر جایگزین‌های معرفی‌شده - سیدرضا صالحی‌امیری، مسعود سلطانی‌فر و فخرالدین احمدی‌دانش‌آشتیانی- برای این سه چهره، کارآمدتر از اسلاف خود به‌شمار می‌روند یا خیر؟...» در بخش دیگری از این یادداشت آمده بود، اگر بخواهیم تحولات احتمالی مجلس را پیش‌بینی کنیم باید به صورت ویژه گزینه‌های پیش روی مجلس دهم در این
بزنگاه را مورد مداقه قرار دهیم. نخستین گزینه مقابل نمایندگان مجلس طی طریق در مسیر مجلس نهم در مواجهه با دولت است. به این معنا که با مخالفت قاطع خود با نامزدهای پیشنهادی، تجربه تلخ صالحی‌امیری، دانش‌آشتیانی و سلطانی‌فر در مجلس نهم را تکرار کنند. این گزینه اگرچه محتمل است، اما به سبب پیامدهای گسترده آن برای فراکسیون اکثریت مجلس که به علی لاریجانی نیز رای داده‌اند، امکان وقوع آن کم پیش‌بینی می‌شود. به هر صورت در این ایام علی لاریجانی یکی از مهم‌ترین متحدان حسن روحانی به‌شمار می‌رود و تاکنون نیز نشان داده است در گردنه‌های خطرناک سیاست ایران، رفیق نیمه‌راه نیست. گزینه دیگر اما می‌تواند مسیرهای متفاوتی برای مجلس دهم باز کند. از سویی رای اعتماد به نامزدهای پیشنهادی می‌تواند به‌عنوان نشانه حسن‌نیت مجلس دهم در نخستین مواجهه رسمی با دولت ارزیابی شود، از سوی دیگر می‌تواند به‌عنوان سنگ محکی برای بررسی توانایی‌های این سه وزیر به شمار آید. نمایندگان منتقد دولت خوب می‌دانند که این رای نه در حکم عقد دائم که در حد عقدی با مدت معلوم شش‌ماهه است. در نتیجه از نظر جناحی و سیاسی نیز رای اعتماد به این سه نامزد واجد منافع قابل
توجه برای آنهاست. سرانجام روز سه‌شنبه هفته پیش جلسه رای اعتماد برگزار شد و هر سه گزینه حسن روحانی رای آوردند. رسانه‌های حامی دولت این رویداد را به صورت ویژه پوشش دادند. «اعتماد» در این باره تیتر زد: «این بود معنای رای ملت». تیتر «ایران» همگامی دولت و ملت بود.
مقایسه ظریف و شهید مطهری!
در روزهای میانی آبان‌ماه مراسم دریافت جایزه چتم هاوس که امسال به صورت مشترک به محمدجواد ظریف و جان کری وزرای خارجه ایران و ایالات متحده تعلق گرفته بود، در غیاب ظریف و با حضور کری برگزار شد. وزیر امور خارجه آمریکا هنگام دریافت جایزه چتم هاوس گفت: می‌خواهم درباره همتای ایرانی‌مان محمدجواد ظریف که این جایزه به او هم تعلق دارد، سخن بگویم. متاسف هستم که او نتوانست جدول کاری خود را برای آمدن به اینجا و گرفتن جایزه هماهنگ کند. می‌خواهم به‌طور روشن و شفاف بگویم که جواد (ظریف) یک مذاکره‌کننده سرسخت و پرتوان و در تمام مدت یک وطن‌پرست است که به سختی برای منافع کشورش جنگید و در عین حال همواره تلاش می‌کرد تا یک راه سازنده برای حل مشکلاتی که ما هر دو می‌دانستیم برای کشورهایمان، برای مردممان، برای سیاست‌هایمان و تقسیم‌بندی‌هایی که در خانه‌های هردوی ما وجود داشت، موانعی غول‌پیکر هستند. در همین زمینه «خبرآنلاین» در یادداشتی نوشت: «عقده‌گشایی علیه ظریف، شده است کاسبی عده‌ای. ختم امن یجیب می‌گیرند که یک ننه قمری مثلاً در کوره دهات‌های کشور آفریقایی «لسوتو» از ظریف حرفی بزند تا آن را علم کنند و بگویند اگر ظریف آدم خوبی بود،
هرگز یک کشوری که رژیمش شاهنشاهی است و دست برقضا مردمش هم انگلیسی حرف می‌زنند، از وزیر خارجه ما حمایت نمی‌کرد! حتی از گریه ظریف در مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله هم لجشان می‌گیرد و اشک او را در ماتم «نوبل» معرفی می‌کنند. فرض کنیم یک موسسه فسقلی در لندن، به جای آنکه محمدجواد ظریف را نامزد جایزه‌ای کند، همین اقدام را برای سعیدجلیلی در نظر می‌گرفت. هوار هوار می‌کردیم که آی دنیا! تاثیر دیپلمات ما را می‌بینید؟ جهان در برابر ما سر تعظیم فرود آورد، آن هم توسط استعمار بریتانیای کبیر! و مجبور شده‌اند به هر دلیلی جایزه بدهند به سعید جلیلی! وقتی آیت‌الله شهید مرتضی مطهری کتاب «اصول فلسفه و روش رئالیسم» را نوشت، به او جایزه سلطنتی دادند (در سال ۱۳۳۴). جز گروهک منحط فرقان آن هم بیست و چندسال بعد، هیچ آدم حسابی این جایزه را دستمایه اهانت به استاد بزرگ نکرد. آن جایزه، فقط اعتراف به شخصیت علمی دانشمندی داشت که یگانه دهر خود بود و جایزه سلطنتی هیچ خدشه‌ای بر عظمت او وارد نکرد.»
کار من ساده‌تر بود
«اعتماد» هفته پیش گفت‌وگوی مفصلی با اکبر هاشمی‌رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام داشت. در بخشی از این مصاحبه آمده است: «...روحانی نسبت به دولت من، خیلی مشکلات بیشتری دارد. من که رئیس‌جمهور شدم، از مجلس آمدم. مجلسی‌ها همیشه در انتخابات ریاست، در سطح بالایی به من رای می‌دادند و همه رفیق من بودند. مجلس در دولت من، مزاحم نبود. افرادی هم بودند که حرف‌هایی می‌زدند. اما ما هر‌چه می‌گفتیم، در آنجا تصویب می‌شد. رهبر هم واقعاً مثل برادر و دلسوز با من کار می‌کردند. نخستین کابینه‌مان را که می‌خواستیم تشکیل بدهیم، با آیت‌الله خامنه‌ای نشستیم و مشورت کردیم. روی تک‌تک توافق کردیم و به قلم ایشان نوشته شد و من هنوز آن کاغذ اسامی را دارم. ما همان‌ها را به مجلس بردیم. کابینه دوم را که می‌خواستیم تشکیل بدهیم، ایشان گفتند که من به دو نفر رای نمی‌دهم، ولی مخالفت هم نمی‌کنم و شما با مسوولیت خودتان هر کسی را خواستید، انتخاب کنید. این‌گونه بود و در هیچ مساله‌ای با ایشان اختلاف نداشتیم. بودن رهبر در کنار رئیس‌جمهور آن هم با این صمیمیت در تاریخ انقلاب ما هیچ‌وقت نبوده و در زمان‌های دور هم نبوده است. دولت من، از لحاظ رهبری و از
لحاظ مجلس بهترین پشتیبان را داشت. علمای قم، حوزه و روحانیت حمایت می‌کردند. تولید نفت یک میلیون بشکه بود که ما به سرعت به بیش از چهار میلیون بشکه رساندیم و این‌گونه شد و می‌توانستیم کار کنیم. کارهای بزرگ سرمایه‌گذاری که پنج تا شش سال طول می‌کشید تا به نتیجه برسد، به آسانی انجام می‌شد. عرب‌های اطراف ما که برای کمک به عراق با ما می‌جنگیدند، در اختیار من درآمدند و رفاقت ما به گونه‌ای بود که هر چه از آنها می‌خواستیم، عمل می‌کردند. در شمال کشورهای تازه مستقل‌شده همه وابسته به ما بودند. من هم کمک‌شان می‌کردم و آنها در هر جایی، به ایران رای می‌دادند. در مدیریتم اصلاً مشکل نداشتم. آقای روحانی در همه زمینه‌ها با مشکل روبه‌رو است.»
مطهری: چرا چنین فردی قاری افتتاحیه مجلس شد؟
احتمالاً نه «س- ط» و نه شاکیانش تصور نمی‌کردند پرونده قضایی که تشکیل شده، روزی به خبر اول بسیاری از رسانه‌ها بدل شود و بسیاری از مسوولان کشور درباره آن اظهارنظر کنند. اکنون این اتفاق رخ داده و نایب‌رئیس مجلس هم وارد موضوع این پرونده شده است.
به گزارش شرق علی مطهری نایب‌رئیس دوم مجلس درباره پرونده [س- ط] و اظهاراتی مبنی بر اینکه رسانه‌ای‌شدن این موضوع، تضعیف نظام است، گفت: «ظاهراً برخی رعایت مصلحت خودساخته را کرده‌اند که مثلاً چون متهم قاری قرآن است، بهتر است به‌طور جدی پیگیری نشود؛ البته این روش اشتباه است و با عدالت اسلامی و علوی سازگار نیست.» علی مطهری در گفت‌وگو با خبرگزاری «خانه ملت» افزود: «طولانی‌شدن زمان رسیدگی به این پرونده، طبیعی به نظر نمی‌رسد. همین طولانی‌شدن، باعث شده است برخی شاکیان به رسانه‌های بیگانه پناه ببرند و بعد، متهم به معاونت در جرم شوند. وقتی فردی چنین پرونده‌ای دارد، چرا در یک مراسم رسمی کشوری مانند افتتاحیه مجلس دهم، از او به‌عنوان قاری استفاده می‌شود؟ طبعاً این شائبه پیش می‌آید که می‌خواهند شاکیان را بترسانند تا دست از شکایت خود بردارند.» مطهری درباره جریان رسانه‌ای پیرامون این پرونده گفت: «طبیعت رسانه این است که دنبال کشف حقیقت و احقاق حقوق خسارت‌دیدگان است؛ گرچه برخی رسانه‌ها هم دنبال هدف خودشان یعنی ضربه‌زدن به جامعه اسلامی هستند. البته اثبات این‌گونه اتهامات، بسیار مشکل و گاه نشدنی است؛ مگر اینکه متهم اقرار کرده
باشد.» فرزند شهید مطهری تصریح کرد: «اسلام نقل این‌گونه اخبار را که مربوط به عفاف جامعه است -حتی به فرض اثبات- نهی کرده است و آن را اشاعه فحشا می‌داند؛ برای آنکه قبح این گناهان از بین نرود. به‌همین‌جهت شرایط اثبات گناهانی مانند زنا را سخت قرار داده تا افراد به‌راحتی دیگران را متهم نکنند و اشاعه فحشا صورت نگیرد.» نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: «در پرونده آقای س-ط، به نظر می‌رسد قصوری صورت گرفته که حدود پنج سال معطل مانده است؛ در حالی که می‌بایست زودتر موجبات تسلی خاطر شاکیان و خانواده‌های آنان فراهم می‌شد؛ خواه نتیجه رسیدگی‌ها برائت باشد یا اثبات جرم.»
دیدگاه تان را بنویسید