پایان رجز

نوسازی و توسعه ترکیه بیشتر از همه مدیون تلاش‌های سه نفر است؛ کمال مصطفی آتاتورک، تورگوت اوزال و رجب طیب اردوغان. آتاتورک در نوسازی جامعه سنتی ترکیه نقش اساسی داشت، اوزال موفق شد نیروهای مخالف و متخاصم ترکیه را حول بازار آزاد و باز شدن درهای ترکیه متحد کند و اردوغان موفق شد ترکیه را در مسیر توسعه قرار دهد. اما اردوغان یک تفاوت مهم با اوزال و آتاتورک دارد، خودش در حال نابود کردن دستاوردهای خودش است.

برای سال‌های طولانی،رجب طیب اردوغان یکی از بهترین مثال‌ها برای سیاستمدار موفق در میان کشورهای در حال توسعه بود. اقتصاددانان وقتی می‌خواستند مثالی موفق از فرآیند توسعه را نشان دهند،انگشت اشاره را به سمت ترکیه می‌گرفتند. اما این کشور در سال‌های گذشته سیاست‌های نادرستی در روابط بین‌الملل در پیش گرفته است. اردوغان که رؤیای بازسازی امپراطوری عثمانی را در سر دارد،به واسطه دخالت‌های نا‌درست در منازعات منطقه‌ای، کشورش را وارد یک بحران جدی کرده است. 

رفتارهای عصبی و تند رئیس جمهوری ترکیه در برابر منتقدان داخلی و دیپلمات‌ها و دخالت‌های این کشور در مسائل کشورهای منطقه، باعث تضعیف جایگاه آقای اردوغان و کاهش محبوبیت او شده است. 

با تضعیف قدرت او، بحران اقتصاد ترکیه نیز در حال عمیق‌تر شدن است. از اواخر سال 2012 لیر ترکیه بیش از 80 درصد از ارزش خود را از دست داده است که این بدترین سقوط در میان کشورهای در حال توسعه پس از بحران پزو آرژانتین است. آنکارا در تلاشی ناموفق برای تقویت لیر، بیش از 128 میلیارد دلار از ذخایر ارزی را آزاد کرده و در مدیریت بانک مرکزی درگیر بحران شده است؛ اردوغان همچنین با تهدید اخراج سفرای کشورهای غربی نیز آتشی بر بدن لیر انداخته است.

ترکیه با دست فرمان رجب طیب اردوغان به کدام سو می‌رود؟