خالق داو جونز

اگرچه داو جونز تحصیلات عالی نداشت، ثروت هنگفت خانوادگی به ارث نبرده بود، هرگز یک مدیر اجرایی بزرگ نبود و هیچ امپراتوری تجاری را از پایه بنا نکرد، اما برای همیشه با دنیای اقتصاد عجین شده است. و این تنها به خاطر میانگین صنعتی که نام او را یدک می‌کشد نیست. سهم او در دنیای اقتصاد بسیار بیشتر از شاخص داو جونز است. او بزرگ‌ترین روزنامه اقتصادی جهان را بر مبنای اصل بی‌طرفی و با زبان ساده برای مخاطب عام پایه گذاشت و نظریه داو را به دنیای تجارت ارائه داد.

محل تولد

چارلز هنری داو متولد 5 نوامبر 1851، روزنامه‌نگار آمریکایی بود که به همراه ادوارد جونز و چارلز برگسترسر، داو جونز را تاسیس کردند. داو همچنین وال‌استریت‌ژورنال را به منظور ارائه اخبار تجاری به روشی ساده و بی‌طرفانه را‌ه‌اندازی کرد. او میانگین صنعتی معروف داو جونز را به عنوان بخشی از پژوهش‌های خود در مورد رونق بازار اختراع کرد. داو همچنین مجموعه‌ای از اصول و میانگین‌های سهام را برای درک و تجزیه‌وتحلیل رفتار بازار توسعه داد که بعداً به عنوان نظریه داو شناخته شد و به عنوان پایه‌ای برای تحلیل تکنیکال عمل کرد.

کار داو همچنان تا امروز کمک قابل‌توجهی به جوامع کرده است. وال‌استریت‌ژورنال یکی از معتبرترین نشریات مالی در جهان است. میانگین صنعتی داوجونز قدیمی‌ترین شاخص بازار ایالات‌متحده است که منبع حیاتی اطلاعات مالی است. «نظریه داو» او همچنان به اطلاع‌رسانی و الهام بخشیدن به اقتصاددانان و تحلیلگران مالی که به دنبال درک رفتار بازار هستند، ادامه می‌دهد. بنابراین، با وجود برخوردار نبودن از تحصیلات عالی، نقش چارلز داو در دنیای مالی یکی از مهم‌ترین تاثیرات دوران اوست.

زندگی چارلز هنری داو

چارلز هنری داو در 5 نوامبر 1851 در تپه‌های استرلینگ، کانکتیکت در یک خانواده کشاورز به دنیا آمد. پدرش وقتی شش‌ساله بود فوت کرد. اگرچه چارلز هرگز دبیرستان را تمام نکرد، اما کسب‌وکار خانوادگی را نیز دنبال نکرد و در عوض پا به دنیای روزنامه‌نگاری گذاشت. بدون تحصیل یا آموزش زیاد، در سال 1872 در 21سالگی در اسپرینگفیلددیلی جمهوریخواه در ماساچوست شغلی پیدا کرد. او در آنجا تا سال 1875 به عنوان گزارشگر شهری برای ساموئل بولز کار کرد.

داو که به دلیل سبک نویسندگی دقیق، منظم و پرحرارت خود شناخته شده بود، بعداً به پرووایدر استار در رودآیلند پیوست و در آنجا به مدت دو سال به عنوان سردبیر شب کار کرد. در سال 1877، در 26سالگی، داو به وسیله پراویدنس‌ژورنال خوش‌نام برای نوشتن گزارش‌های اقتصادی با سردبیری چارلز دانیلسون استخدام شد.

داو در سال 1880 به شهر نیویورک نقل‌مکان کرد تا گزارشگر یک سرویس اخبار مالی شود. در سال 1881 داو با همسرش لوسی ازدواج کرد. این زوج  فرزندی نداشتند، اما دختر ناتنی از ازدواج قبلی لوسی را بزرگ کردند.

در نیویورک، داو با ادوارد دی جونز آشنا شد و با هم داو جونز را پایه‌گذاری کردند؛ شرکتی که بولتن‌های مالی را به شرکت‌های وال‌استریت ارائه می‌کرد که سرانجام به تاسیس وال‌استریت‌ژورنال منجر شد. آنها همچنین شاخص داو جونز را آغاز کردند و سرمقاله‌های داو  به «نظریه داو» در تحلیل بازار معروف شد. چارلز داو در 4 دسامبر 1902 در بروکلین نیویورک در 52سالگی درگذشت.

فعالیت‌های کاری

در حین نوشتن برای مجله پراویدنس، داو علاوه بر نوشتن درباره اقتصاد،  مقالاتی در مورد تاریخ منطقه نیز به نگارش درآورد. او توسعه صنایع مختلف را پوشش داد و چشم‌انداز آینده آنها را ترسیم کرد. در سال 1877 او تاریخچه ناوبری بخار بین نیویورک و پراویدنس را منتشر کرد و به دنبال آن «نیوپورت، شهری در کنار دریا»، گزارشی تاریخی از نیوپورت، رودآیلند در سال 1880 منتشر شد. در این گزارش داو به دنبال استقرار، توسعه، زوال، و تولد دوباره شهر ساحلی، و دنبال کردن بازار املاک و مستغلات منطقه، گزارش تمام پول‌های به‌دست‌آمده و ازدست‌رفته در طول تاریخ شهر بود.

در سال 1879، نوشته‌های تاثیرگذار داو، موجب شد به او یک پروژه کاری در لیدویل، کلرادو پیشنهاد شود. در آنجا او گروهی از بانکداران، سرمایه‌داران، زمین‌شناسان و قانونگذاران را همراهی کرد تا گزارشی از استخراج نقره ارائه دهند و سرمایه‌گذاران را به معادن جذب کنند. در طول این سفر، داو فرصت گفت‌وگو با بسیاری از سرمایه‌گذاران موفق را به دست آورد و نوع اطلاعاتی را که سرمایه‌گذاران برای کسب درآمد در وال‌استریت نیویورک به دنبال آن بودند، کشف کرد. سرمایه‌گذاران با صراحت تمام با داو صحبت می‌کردند و به توانایی او در نقل‌قول دقیق اما بااحتیاط اعتماد داشتند.

پس از بازگشت، داو 9 نامه لیدویل را منتشر کرد که در آن کوه‌های راکی، شرکت‌های معدنی مختلف، قمارخانه‌ها و سالن‌ها توصیف می‌شد. او همچنین در مورد سرمایه‌گذاری ثابت و اطلاعاتی که به چنین سرمایه‌گذاری‌هایی منجر شده است، پرداخت.

گزارش مالی

در سال 1880 داو به نیویورک رفت. او امیدوار بود در آنجا گزارشگری تجاری و مالی را دنبال کند. داو در 29سالگی در دفتر اخبار مالی کایرنان وال‌استریت که مسوول ارائه اخبار مالی به بانک‌ها و کارگزاری‌ها بود، مشغول به کار شد. او از ادوارد دیویس جونز، روزنامه‌نگاری که از دانشگاه براون فارغ‌التحصیل شده بود دعوت کرد تا در دفتر به او بپیوندد. داو پس از همکاری با او در پراویدنس ایونینگ‌پرس، توانایی جونز در تحلیل ماهرانه و سریع گزارش مالی را تشخیص داده و همچنین تعهد او را به گزارش بی‌طرفانه مشاهده کرده بود.

این دو به‌سرعت متوجه شدند که وال‌استریت به یک دفتر خبری مالی دیگر نیاز دارد. در سال 1882 شرکا آژانس خود را با نام داوجونز راه‌اندازی کردند و از حضور چارلز ام. برگسترسر به عنوان شریک سوم استقبال کردند. در جست‌وجوی اخبار مالی، خبرنگاران داو جونز از کارگزاری‌ها، بانک‌ها و دفاتر شرکت‌ها بازدید می‌کردند و پیام‌های دست‌نوشته را به دفتر مرکزی داوجونز ارسال می‌کردند؛ جایی که از آنها کپی می‌شد و چندین بار در روز به وال‌استریت فرستاده می‌شد. داو جونز با به دست آوردن اطلاعات از قیمت سهام در لندن، شروع به تولید نسخه شب و نسخه هفت صبح کرد و به دنبال آن نامه بعدازظهر مشتریان، خلاصه‌ای دوصفحه‌ای از اخبار مالی روز منتشر شد. این نشریه به‌سرعت به تیراژ بیش از هزار نسخه رسید و منبع خبری مهمی برای سرمایه‌گذاران آن زمان به شمار می‌آمد.

در این نشریه، شاخص داوجونز وجود داشت؛ شاخصی که بر اساس  موضوع راه‌آهن، یک خط کشتی بخار و وسترن‌یونیون ساخته شده بود.

در 9 ژوئیه 1889، این شرکت نامه دوصفحه‌ای بعدازظهر مشتریان را به روزنامه تبدیل کرد و نام آن را وال‌استریت‌ژورنال گذاشت. این روزنامه با سردبیری داو، قصد داشت اخبار روزانه قیمت سهام، اوراق قرضه و کالاها را به طور کامل و منصفانه ارائه دهد. وال‌استریت‌ژورنال بیش از 50 کارمند، خط تلگراف خصوصی با بوستون، واشنگتن دی‌سی، فیلادلفیا و شیکاگو و همچنین خبرنگاران مختلف در چندین شهر از جمله لندن داشت. داو از خبرنگاران خود می‌خواست که بی‌طرف بمانند و اغلب اسامی شرکت‌هایی را منتشر می‌کرد که از ارائه اطلاعات در مورد سود و زیان خودداری می‌کردند.

به این ترتیب، داو امیدوار بود که از صداقت در گزارشگری مالی محافظت کند. وال‌استریت‌ژورنال حتی در دوران جوانی خود هم از قدرت و هم احترام برخوردار بود.

در سال 1898 وال‌استریت ژورنال اولین نسخه صبح خود را منتشر کرد که بیشتر اخبار مالی را شامل می‌شد. این روزنامه شروع به انتشار سرمقاله‌های خود در بخش بررسی و چشم‌انداز کرد و به پرسش‌های مختلف سرمایه‌گذاری تحت عنوان پاسخ به پرسش‌ها جواب داد. اگرچه ادوارد جونز در سال 1899 بازنشسته شد، داو به همراه برگسترسر به کار در روزنامه ادامه داد و سرمقاله‌های متعددی را در مورد نقش دولت در تجارت آمریکایی نوشت. در سال 1900 وال‌استریت‌ژورنال نخستین روزنامه‌ای بود که از یک نامزد ریاست‌جمهوری حمایت کرد. این روزنامه از رئیس‌جمهور ویلیام مک‌کینلی پشتیبانی کرد. داو در سال 1902 و زمانی که با مشکلات سلامتی مواجه شد، همراه با برگسترسر سهام خود را از شرکت به خبرنگار خود در بوستون، کلارنس بارون فروختند. داو آخرین سرمقاله خود را در آوریل 1902، درست چند ماه قبل از مرگش منتشر کرد.

شاخص داوجونز

در پایان رکود و ادغام شرکت‌های مختلف برای تشکیل شرکت‌های بزرگ، داو نیاز به اطلاعات عمومی در مورد فعالیت سهام را تشخیص داد. در سال 1896 او میانگین صنعتی داوجونز را با ردیابی قیمت سهام دوازده شرکت مختلف و گرفتن میانگین آنها اختراع کرد. این شاخص که در وال‌استریت‌ژورنال منتشر شد، نشانگر محبوبی از فعالیت بازار سهام بود و   به تشکیل یک شاخص صنعتی برای سهام راه‌آهن در سال 1897 منجر شد.

داو همچنین برای توسعه تئوری داو کار کرد که رابطه میان روندهای بازار سهام و فعالیت‌های مختلف تجاری را مشخص می‌کرد. او بر این باور بود که اگر میانگین صنعتی و متوسط راه‌آهن در یک جهت حرکت کنند، یک تغییر اقتصادی معنادار به دنبال خواهد داشت. با این حال، داو معتقد بود که نظریه‌اش یکی از منابع متعدد سرمایه‌گذاران است و تنها شاخص رفتار بالقوه بازار نیست.

تئوری داو

در یکسری از سرمقاله‌های خیره‌کننده برای وال‌استریت‌ژورنال داو، پایه و اساس آنچه به عنوان «نظریه داو» در بازار سهام شناخته شد، را ترسیم کرد. پس از مرگ داو در سال 1902، ویلیام پی همیلتون، رابرت رئا و ای جرج شفر ایده‌های خود را بر اساس سرمقاله‌های داو سازماندهی و به طور جمعی نمایندگی کردند. داو در طول حیاتش هرگز از اصطلاح نظریه داو استفاده نکرد. نظریه داو پس از مرگ خالقش رسماً توسعه یافت و عنوان شد.

با توجه به روند سرمقاله‌های داو، تئوری داو، بازار سهام را دارای سه حرکت نشان می‌دهد که همه آنها به طور همزمان حرکت می‌کنند. نظریه داو همچنین سه نظریه سرمایه‌گذاری را به رسمیت می‌شناسد؛ اولی ارزش سهامی است که سرمایه‌گذار پیشنهاد معامله در آن را دارد، دومی جهت حرکت اصلی و سومی جهت حرکت ثانویه است. به این ترتیب، نظریه داو پیشنهاد می‌کند که سهام ممکن است با هم نوسان داشته باشند، اما قیمت‌ها در بلندمدت از طریق ارزش‌ها کنترل می‌شوند. در نهایت، تئوری داو، بازار را به عنوان تلاشی جدی و سنجیده از سوی مردان دوراندیش و آگاه برای تعدیل قیمت‌ها با ارزش‌هایی که وجود دارد یا انتظار می‌رود در آینده‌ای نه‌چندان دور وجود داشته باشد، توضیح می‌دهد. به گفته داو، روش کسب درآمد در سهام مطالعه شرایط اولیه و اعمال صبر کافی برای گرفتن نوسانات اصلی بود. یکی از مشکلات کلیدی در مورد تحلیل نظریه داو این است که سرمقاله‌های داو حاوی «قوانین» سرمایه‌گذاری به‌صراحت تعریف‌شده نیستند، بنابراین برخی حدسیات و تعابیر ضروری هستند.

میراث

چارلز داو در طول زندگی حرفه‌ای خود به گزارشگری مالی بی‌طرفانه و یکپارچگی تجاری سخت‌گیرانه پایبند بود. داو با اعتقاد به اینکه دنیای تجارت فراتر از دلالان و سرمایه‌گذاران است، قصد داشت اخبار تجاری و رفتار بازار را به زبان زندگی روزمره ارائه دهد. به عنوان یک نویسنده و یک فرد، داو هرگز ارتباط خود را با جریان اصلی جامعه قطع نکرد و حس فسادناپذیری از حقیقت و سادگی را که سبک نوشتن او را مشخص می‌کند، حفظ کرد. به عنوان بنیانگذار یکی از معتبرترین نشریات مالی در جهان، مخترع میانگین صنعتی داوجونز و مبلغ نظریه داو، به دستاوردهای او در دنیای تجارت و گزارشگری مالی به طور مداوم و همچنان تا قرن بیست‌ویکم استناد می‌کنند.