بازار ژورنال

انتشارات دانشگاه آکسفورد (OUP) با دفاتری در 50 کشور دنیا، بزرگ‌ترین انتشارات دانشگاهی در دنیا و دومین انتشارات قدیمی بعد از انتشارات دانشگاه کمبریج است. دانشگاه آکسفورد در سال 1478 میلادی اولین کتاب خود را منتشر کرد و در طول یک قرن پس از آن با دفاتر انتشارات مختلفی همکاری داشت ولی هنوز انتشارات دانشگاه به صورت مستقل تشکیل نشده بود. در سال 1586 طی حکمی دانشگاه آکسفورد اجازه چاپ و انتشار کتاب را دریافت کرد. در قرن هفدهم این دانشگاه مجوز چاپ انجیل را دریافت کرد که در طول 200 سال پس از آن بخش بزرگی از فعالیت‌های انتشاراتی این دانشگاه را شامل می‌شد.

در قرن نوزدهم OUP پروژه فرهنگ لغات انگلیسی آکسفورد را شروع کرد و در نتیجه همین پروژه در طول صدها سال بعد از آن آکسفورد بیشتر درگیر انتشار لغتنامه دوزبانه و تک‌زبانه، کتاب‌های کودک، کتاب‌های درسی، موسیقی، ژورنال‌ها، مجموعه‌داستان‌های کلاسیک دنیا و مجموعه بزرگی از کتاب‌های آموزشی انگلیسی بود که همین محصولات زمینه آشنایی قشر عظیمی از مردم دنیا با محصولات این انتشارات را فراهم کرد. به عبارت دیگر محصولات OUP سه بازار اصلی تحقیق و پژوهش، تحصیل و آموزش زبان انگلیسی را پوشش می‌دهد. گسترش فعالیت‌های این انتشارات در بازارهای خارجی باعث شد دفاتری در شهرهای دیگر بازگشایی شوند که اولین آن افتتاح دفتر نیویورک در سال 1896 بود. در حال حاضر این انتشارات سازمانی جهانی با بیش از شش هزار کارمند در 53 کشور دنیاست که تصمیم دارد منابع آموزشی و دانشگاهی خود را تا حد امکان برای عموم مردم قابل دسترس کند. مدیر کل انتشارات آکسفورد در سال 1954 در توصیف این انتشارات تاکید می‌کند که این انتشارات تصمیم ندارد هیچ ماهیت تجاری داشته باشد.

 انتشارات دانشگاه آکسفورد یکی از زیرمجموعه‌های مهم در دانشگاه آکسفورد است که به وسیله 15 نفر اداره می‌شود. ساختار مدیریتی این انتشارات از قرن هفدهم در این دانشگاه به همان شکل اولیه حفظ شده است، به این صورت که این 15 نفر که به آنها هیات نمایندگی انتشارات آکسفورد گفته می‌شود توسط معاونت دانشگاه انتخاب می‌شوند و این هیات یک سرپرست دارد که با عنوان مدیر کل انتشارات آکسفورد نیز شناخته می‌شود.

محصولات و خدمات OUP در بیشتر کشورهای دنیا و با بیش از صد زبان مختلف فروخته می‌شوند. گردش مالی سالانه آن نزدیک به 800 میلیون پوند است که بیش از 80 درصد از فروش آن در خارج از بازار انگلستان است. بعضی محصولات آن نیز فقط برای عرضه در بازار داخلی است و از طریق شعب این انتشارات در داخل خاک انگلستان تولید می‌شوند.

 مجله گاردین (2014) در مقاله‌ای به بررسی عملکرد این انتشارات می‌پردازد. در این مقاله آمده است که در مجموع پس از اینکه بریتانیا به طور رسمی نفوذ استعماری خود را در دهه 1960 کاهش داد، انتشارات این دانشگاه توانست جایگزین قابل قبولی برای گسترش نفوذ فرهنگی بریتانیا در دنیا باشد. در این مقاله همچنین انتقادهایی را به روند کلیشه‌ای و قدیمی مدیریتی در این انتشارات مطرح می‌کند. برای مثال، افرادی با دانش اقتصادی و مالی به طور سنتی نمی‌توانند در کمیته مالی انتشارات دانشگاه آکسفورد فعالیت داشته باشند زیرا این انتشارات اعتقادی به آموزش‌های مدیریتی و مدرن نداشته و به عبارتی ساده‌تر فعالیت‌های آن با نگاهی آماتوری اداره می‌شود. علاوه بر آن، این انتشارات همواره به دلیل رواج تعصبات ضدآمریکایی مورد انتقاد قرار گرفته است. OUP در قبول فناوری‌های جدید و حتی کتاب‌های با جلد سخت بسیار کندتر نسبت به سایر رقیبان خود عمل کرد. عملکرد سنتی در این انتشارات به‌گونه‌ای نهادینه شده است که حتی هیات نمایندگی که مدیریت این انتشارات را بر عهده دارند تا سال 1969 (یعنی 94 سال پس از اختراع ماشین تحریر) به صورت دستی صورت جلسات خود را ثبت می‌کردند.

ولی در کنار انتقادهایی که به سیستم مدیریت قدیمی و کلیشه‌ای این انتشارات وارد می‌شود، تلاش آن برای فراهم کردن دسترسی آزاد به محتوای علمی را نیز نمی‌توان نادیده گرفت. OUP اولین انتشارات دانشگاهی بود که اقدام به انتشار ژورنال‌های دسترسی آزاد Hybrid کرد که در صورت رضایت نویسنده، خوانندگان می‌توانند به صورت رایگان به مقاله‌شان دسترسی پیدا کنند.

این انتشارات در حال حاضر بیش از 450 ژورنال علمی در سراسر دنیا منتشر می‌کند که 24 ژورنال آن در حوزه اقتصاد است و در این مقاله به بررسی پنج ژورنال معتبر و شناخته‌شده آن پرداخته‌ایم.

Quarterly Journal of Economics

ژورنال QJE قدیمی‌ترین ژورنال اقتصادی دنیا به زبان انگلیسی است که همه ابعاد اقتصاد از تئوری‌های خرد گرفته تا اقتصاد کلان نظری و تجربی را پوشش می‌دهد. این ژورنال یکی از پنج ژورنال برتر اقتصادی دنیاست که از سوی انتشارات دانشگاه آکسفورد و به سفارش گروه اقتصاد دانشگاه هاروارد منتشر و ویراستاری آن نیز به وسیله همین گروه انجام می‌شود. پروفسور چارلز فرانکلین دانبار که اولین مدرک پروفسور در اقتصاد سیاسی در هاروارد کسب کرد برای اولین بار این ژورنال را در سال 1886 به چاپ رساند. در آن زمان ژورنال QJE اولین ژورنال علمی اقتصاد به زبان انگلیسی بود.

او به مدت 10 سال پس از انتشار این مجله، در کنار مشغله‌های کاری فراوانش در دانشگاه هاروارد، به عنوان سردبیر این ژورنال فعال بود و توانست جایگاه معتبری برای آن به عنوان رسانه‌ای برای تحقیق و گفت‌وگو فراهم کند. دانبار توانست در سال 1897 گروه اقتصاد دانشگاه هاروارد را نیز تشکیل دهد. این گروه با اینکه فقط با 10 عضو دانشکده و استاد دانشگاه فعال بود ولی از سال 1900 تا شروع جنگ جهانی اول برنامه اقتصادی زیادی داشت و در کارهای کاربردی، تئوری و تاریخ بسیار قوی عمل کرد.

از مقالات پراستناد این ژورنال می‌توان به مقاله «بازاری برای لیموها: عدم قطعیت کیفیت و سازوکار بازار» نوشته جرج آکرلوف سال 1970 اشاره کرد که به عدم توازن اطلاعات بین فروشنده و خریدار و پیامدهای آن در امر تجارت می‌پردازد. مقاله مهم دیگر این ژورنال، مقاله سال 1973 با عنوان «علامت‌دهی بازار کار» نوشته مایکل اسپنس بود. اسپنس برنده نوبل اقتصاد سال 2001 است.

 در فهرست یک درصد مقالات پراستناد دنیا در سایت Repec  (سایت مقالات تحقیقی در زمینه اقتصاد) می‌توان مقاله سال 1992 با عنوان « Contribution of the Empirics of Economic Growth» چاپ‌شده در این ژورنال را در رتبه هفدهم در میان تقریباً 3900 مقاله مشاهده کرد. مقاله بعدی در همین فهرست که در رتبه سی‌ام جای گرفته است مقاله‌ای است از رابرت بارو در سال 1991 با عنوان «رشد اقتصادی در یک بخش از کشورها».

ژورنال QJE در رتبه‌بندی سایت سایمگو جایگاه اول را در میان 677 ژورنال اقتصادی در اختیار دارد. در سایت اسکوپوس نیز با در اختیار داشتن رتبه دوم در بین 1425 ژورنال نشان می‌دهد که بالاترین میزان استناد در میان همه مجلات اقتصادی دنیا داشته است. شاخص h این ژورنال 259  است که به این معنی است که به 259 مقاله این ژورنال 259 بار استناد شده است. در رتبه‌بندی سایت ideas که تحت پوشش سایت Repec فعالیت می‌کند، این ژورنال جایگاه سوم را به خود اختصاص داده است. ضریب نفوذ چهارساله این ژورنال 22.853 است که نشان‌دهنده بیشترین میزان استناد نسبت به بقیه ژورنال‌های اقتصادی است.

Review of Economic Studies

این ژورنال که به اسم REStud نیز شناخته می‌شود ژورنالی با مقالات داوری‌شده است که به صورت فصلنامه منتشر می‌شود. 

REStud از طریق گروهی از اقتصاددانان آمریکایی و انگلیسی در سال 1933 منتشر شد. در میان اولین گروه ویراستاری این ژورنال می‌توان از  آبا لرنر از بزرگ‌ترین اقتصاددانان چپگرا و در جبهه مخالف میلتون فریدمن، و همچنین پل سوئیزی اقتصاددان سرشناس مارکسیست و استاد دانشگاه هاروارد نام برد. این ژورنال نیز در جامعه علمی در میان پنج ژورنال برتر اقتصادی دنیا قرار دارد.

یکی از ویژگی‌های منحصر به ‌فرد REStud این است که از ابتدا گروه ویراستارانی که این ژورنال را منتشر کردند مصمم بودند ژورنال مستقل از هر دانشگاه یا انجمنی منتشر شود. طبق اساسنامه این ژورنال هدف اصلی آن فراهم آوردن فضایی برای انتشار پژوهش‌های جدید علمی، نظری و کاربردی به دور از سوگیری‌های سیاسی در حوزه اقتصاد به‌خصوص برای نویسندگان جوان است. مدیریت این ژورنال بر عهده کمیته ویراستاران و تعیین سیاست‌های آن بر عهده هیات ویراستاران این ژورنال است. در این اساسنامه تاکید شده که در صورت تعطیلی ژورنال همه دارایی‌های آن به نهادهای آموزشی اهدا خواهد شد. در سال‌های اول انتشار، این ژورنال پلت فرمی بود برای بحث‌های اقتصاد کلان بین مریدان جوان فردریک هایک (مانند آبا لرنر) و جان مینارد کینز (اعضای گروه کینز دانشگاه کمبریج).

این ژورنال در ارائه مقالاتی در حوزه اقتصاد خرد، تئوری اقتصادی و اقتصادسنجی بسیار قوی عمل کرده است ولی سردبیر آن در آخرین گزارش خود تاکید می‌کند که ژورنال در تلاش است مقالاتی از اقتصاد کلان، اقتصادسنجی کاربردی، امور مالی و اقتصاد تجربی و اقتصاد سیاسی را نیز در ژورنال خود قرار دهد. این گزارش همچنین نشان می‌دهد که REStud برای جذب نویسندگان و محققان جوان و کم‌تجربه برای انتشار مقالاتشان بسیار مصمم است. این ژورنال سالیانه حدود دو هزار مقاله دریافت می‌کند که نیمی از آنها وارد چرخه داوری می‌شوند و داوران این ژورنال گزارش دقیقی از ارزیابی خود به نویسندگان مقاله‌ها ارائه می‌دهند.

REStud رتبه 45 در میان 1425 ژورنال اقتصادی سایت اسکوپوس و رتبه شش در میان 677 ژورنال اقتصادی سایت سایمگو را در اختیار دارد. شاخص h این ژورنال 141 است. ضریب نفوذ چهارساله این ژورنال 815 /6 است که در مقایسه با ژورنال QJE میزان استناد کمتری به مقالاتش را نشان می‌دهد. در رتبه‌بندی سایت Repec نیز این ژورنال جایگاه نهم در میان 2900 ژورنال را به خود اختصاص داده است.

Economic Policy

ژورنال سیاست اقتصادی در سال 1985 به وسیله جرج دمیل (موسس بنیاد آمریکایی مدرسه اقتصاد پاریس) و ریچارد پورتس (موسس مرکز تحقیقات سیاست اقتصادی) منتشر شد که در سال 1995 هانس-ورنر سین (موسس مرکز مطالعات اقتصادی دانشگاه مونیخ) نیز به آنها ملحق شد. این سه نفر به مدت 20 سال سردبیران ارشد ژورنال سیاست اقتصادی بودند. هدف از انتشار آن پوشش مقالاتی در زمینه اقتصاد کلان و خرد و همچنین بازار کار، تجارت، نرخ برابری ارز، سیستم مالیاتی، هزینه‌های دولت و مهاجرت بود.

این ژورنال یکی از ژورنال‌های علمی شناخته‌شده در اروپا در زمینه سیاست‌های اقتصادی روز است. مقالات این ژورنال تحلیل‌های به‌موقع و معتبر را برای انتخاب‌هایی که سیاستگذاران در پیش‌رو دارند منتشر می‌کند. ژورنال سیاست اقتصادی نه‌تنها تحلیل‌های پیشرو اقتصادی را به چاپ می‌رساند بلکه برای تعداد زیادی مخاطب خود به راحتی قابل دسترس است. مقالات برگزیده این ژورنال توسط یک گروه مدیریتی چهار‌نفره سفارش داده می‌شوند و همراه هر مقاله، نظرات و دیدگاه‌های اقتصاددانان شناخته‌شده نیز چاپ می‌شود که آگاهی مخاطبان ژورنال نسبت به تفسیرها و نظرات مختلف حول موضوعات روز اقتصادی افزایش پیدا کند. این ژورنال هر سه ماه یک بار به وسیله انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر می‌شود. مرکز تحقیقات سیاست اقتصادی، مرکز مطالعات اقتصادی (دانشگاه مونیخ) و مدرسه اقتصاد پاریس صاحبان اصلی آن هستند، از این‌رو ژورنال سیاست اقتصادی دارای سه رئیس هیات‌مدیره و سه سردبیر است که همه از طرف نهادهای مالک این ژورنال انتخاب می‌شوند. ژورنال سیاست اقتصادی با ضریب نفوذ چهارساله 864 /4و شاخص h معادل 75، در رتبه‌بندی سایت سایمگو جایگاه 36 از 677 ژورنال اقتصادی و در سایت اسکوپوس رتبه 20 از 1425 ژورنال اقتصادی را در اختیار دارد.

Journal of Consumer Research

این ژورنال در سال 1974 ابتدا به وسیله انتشارات دانشگاه شیکاگو منتشر شد ولی از سال 2015 انتشار آن به انتشارات دانشگاه آکسفورد سپرده شده است. از همان ابتدا رویکرد این ژورنال انتشار پژوهش‌هایی باکیفیت در زمینه مصرف‌کنندگان بود که تاکنون توانسته کیفیت بالای مقالات را به خوبی حفظ کند. این ژورنال هر دو ماه یک بار و با مقالاتی داوری‌شده منتشر می‌شود. مهم‌ترین معیار برای انتخاب مقاله در این ژورنال این است که پژوهش انجام‌شده بتواند با ارائه ادله تجربی و مفهومی باعث افزایش آگاهی جامعه نسبت به رفتار مصرف‌کننده شود، ابعاد عمیق‌تری از دانش فعلی ارائه دهد یا مطالعات گذشته را به‌کلی نفی کند. نگاه این ژورنال بیشتر علمی است تا مدیریتی که موضوعاتی در اقتصاد خرد (مانند انتخاب برند) تا اقتصاد کلان (مانند توسعه ارزش‌های مادی) را نیز شامل می‌شود.

این ژورنال به وسیله یک هیات سیاستگذاری اداره می‌شود که متشکل از نمایندگان 11 نهاد سرمایه‌گذار این ژورنال هستند. این هیات هر سه سال یک بار گروه ویراستاری را که شامل یک سردبیر ارشد و پنج ویراستار است انتخاب می‌کند.

این ژورنال در سایت سایمگو با رتبه 14 درمیان 677 ژورنال و در سایت اسکوپوس نیز با رتبه 14 در میان 1425 ژورنال قرار گرفته است، همچنین در سایت Repec در جایگاه 72 در میان 2900 ژورنال اقتصادی جای گرفته است. ضریب نفوذ چهارساله آن 339 /8 است. شاخص h آن نیز 179 است.

Oxford Review of Economic Policy

فصلنامه OxREP که از سال 1985 منتشر می‌شود، ژورنال علمی با مجموعه‌ای از مقالات داوری‌شده و مقالات سفارشی است. همه اعضای هیات ویراستاری آن، به جز دو نفر، از استادان دانشگاه آکسفورد هستند. هر شماره این ژورنال بر موضوع خاصی در زمینه سیاست‌های اقتصادی رایج متمرکز است که مباحثی از اقتصاد کلان و اقتصاد خرد را شامل می‌شوند. یکی از سیاست‌های اصلی این ژورنال انتشار مقالات ارائه شده با زبان غیرتخصصی است به‌گونه‌ای که برای همه مردم قابل فهم و قابل خواندن باشد. این ژورنال نه‌تنها مخاطب گسترده‌ای در میان دولتمردان، سیاستگذاران و صاحبان کسب‌وکار و همچنین در میان قشر دانشگاهی دارد بلکه 27 بانک مرکزی در سراسر دنیا از مشترکان آن هستند.

چهار نسخه منتشرشده OxREP در سال 2021 هر کدام با موضوع «نابرابری منطقه‌ای»، «عملکردهای مدیریتی»، «هوش مصنوعی» و «سرمایه‌داری: کجای کار اشتباه بود، چه چیزی باید تغییر کند و چگونه می‌توان آن را اصلاح کرد؟» منتشر شد.

این ژورنال با ضریب نفوذ چهار‌ساله 514 /4توانسته رتبه 43در میان 1425 ژورنال اقتصادی در سایت اسکوپوس و رتبه 80 در میان 677 ژورنال اقتصادی در رتبه‌بندی سایت سایمگو را در اختیار داشته باشد.