نگرانی از آینده
بازگشت تحریم‌ها چگونه آینده را سخت‌تر می‌کند؟
چند سال تحریم‌های شدید در اوایل دهه 1390، دو سال‌ونیم تنفس و بعد بازگشت تحریم‌ها با شدت و حدت بیشتر و ماندگاری طولانی، رمق اقتصاد ایران را گرفته است. اقتصاد درگیر با ابرچالش‌های متعدد و ناترازی‌های متنوع، که در سال‌های اخیر هرچه در جیب داشته خورده و نه پس‌اندازی کرده و نه سرمایه‌گذاری داشته، حالا با موج تازه‌ای از تحریم‌ها مواجه شده است؛ تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل که بسیاری می‌گویند از تحریم‌های آمریکا شدیدتر نیست. شاید از منظر شدت تحریم‌ها حرف پربیراهی نباشد اما اینجا مشروعیت‌بخشی بین‌‌المللی و الزام‌آور بودن آن برای همه کشورهای دنیاست که مطرح است.
تحریم‌های شورای امنیت برای همه اعضای سازمان ملل مشروع و لازم‌الاجراست و کم‌کاری در اجرای آن یا همکاری با ایران به منزله از دست رفتن اعتبار و اطمینان به یک کشور در حوزه بین‌الملل است و کمتر کشوری است که حاضر باشد چنین هزینه گزافی بپردازد. مگر روسیه‌ای که خودش تحت تحریم غرب است یا چین که دومین ابرقدرت اقتصاد دنیاست و در چنین شرایطی منافع قابل‌توجهی دارد.
تردیدی نیست که شرایط در ماه‌های آینده برای ایران و ایرانیان سخت‌تر و تنگنای معیشت تنگ‌تر خواهد شد. تجربه نشان داده است که سیاست‌های نظام حکمرانی اقتصادی هم در این مواقع در عین آثار خوب کوتاه‌مدت در میان‌مدت و بلندمدت صرفاً به گسترش رانت و فساد می‌انجامد و شرایط را برمردم سخت‌تر می‌کند؛ مگر برای تحریم‌ها چاره‌ای اساسی پیدا شود.
