رفاه دیجیتال

فصل تحقیق این هفته با یادداشتی ترجمه‌شده درباره برجام آغاز می‌شود. مقاله‌ای که به این پرسش پاسخ می‌دهد که «گذار از وضعیت شبه‌جنگی؛ آیا برجام قابل احیاست؟» مذاکرات هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهانی در سال 2003 آغاز شد و پس از 12 سال مذاکره فشرده، این کشورها سرانجام در سال 2015 به توافق مهمی تحت عنوان «برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)» رسیدند. این توافق مهم یک تحول قابل توجه در تاریخ معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای NPT و روابط بین‌المللی گسترده محسوب می‌شد. از منظر قدرت‌های جهانی غرب، اسرائیل و برخی کشورهای منطقه، برنامه هسته‌ای ایران مهم‌ترین تهدید برای امنیت ملی و جمعی آنها بود. شکست دیپلماسی در توافق با ایران، خطرات رویارویی نظامی را به همراه داشت که می‌توانست کل منطقه خاورمیانه را با پیامدهای فاجعه‌بار بلندمدت در هر دو سطح منطقه‌ای و بین‌المللی مواجه کند.

مقاله دیگر درباره خلق ارزش کالاهای دیجیتال است و این پرسش را مطرح می‌کند که «کالاهای دیجیتال چقدر خلق ارزش می‌کنند؟» یکی از چالش‌های فناوری دیجیتال -فناوری‌های بهره‌مندی از اطلاعات- اندازه‌گیری ارزش اقتصادی آنهاست. با فراگیر شدن اینترنت، زمانی که مردم صرف کالاهای دیجیتال می‌کنند، به‌طور چشمگیری افزایش یافته است و این کالاها روزافزون ابعاد مختلف زندگی بشر را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند. به عنوان مثال، یک فرد نوعی در آمریکا و انگلیس تقریباً 24 ساعت در هفته را برخط است. تعداد عکس‌هایی که به صورت برخط به اشتراک گذاشته می‌شوند از 350 میلیارد سال 2010 به دوهزار و 500 میلیارد (5 /2 تریلیون) در سال 2017 افزایش یافت...