تاریخ انتشار:
انتقال تجارت فیلم از هالیوود به آسیا
اشتیاق برای فرش قرمز
صنعت فیلمسازی حرکت شتابزده‌ای به سمت آسیا در پیش گرفته و مدیران اجرایی استودیوهای هالیوود را به وحشت انداخته است.
صنعت فیلمسازی حرکت شتابزده‌ای به سمت آسیا در پیش گرفته و مدیران اجرایی استودیوهای هالیوود را به وحشت انداخته است. این دو فرهنگ در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین در مقابل هم قرار گرفتند. مطالعات مراکز تحقیقاتی نشان می‌دهد تا سال 2020 چین جایگاه آمریکای شمالی به عنوان بزرگ‌ترین بازار فیلم را خواهد گرفت. اگر چینی‌ها بازار خود را باز کنند این اتفاق حتی ممکن است زودتر رخ دهد. امسال فیلم «استاد بزرگ» به کارگردانی وونگ کاروای در جشنواره برلین به نمایش درآمد. این فیلم چینی داستان عاشقانه استاد بروس‌لی در هنرهای رزمی را به تصویر کشیده است. شرکت چینی تسیرو که یکی از حامیان مالی جشنواره است جواهرآلات ستارگانی را که بر فرش قرمز قدم می‌گذارند تامین می‌کند. جشنواره امسال برلین بیش از سال‌های گذشته دیگر شرکت‌های فیلمسازی آسیایی را پذیرفته است.
برتری مالی بازار فیلم آسیا
علاوه بر چین، کره جنوبی و روسیه نیز در سال‌های اخیر اهمیت زیادی در تجارت فیلم به دست آورده‌اند. بازار روسیه در سال 2012، 20درصد رشد داشت و فیلم عصر یخبندان 4 در آنجا 50 میلیون دلار فروش کرد که بیش از نیمی از بودجه فیلم بود. تولیدکننده فیلم دزدان دریایی کارائیب می‌گوید دیگر نمی‌توان فیلم‌های پرهزینه را بدون شرکت ستاره‌هایی که در آسیا محبوب هستند ساخت. قبلاً شرکت‌های آمریکایی دو‌سوم درآمد خود را در آمریکای شمالی کسب می‌کردند اما این مقدار اکنون به یک‌سوم کاهش یافته است. نگرانی هالیوود هنگامی شروع شد که یک شرکت سرمایه‌گذاری هندی اکثر سهام استودیوی فیلمسازی دریم‌ورکز را صاحب شد و یک شرکت چینی دومین زنجیره بزرگ سالن‌های نمایش ایالات متحده را خریداری کرد. در اواسط ژانویه شرکت مخابرات چین حق نامگذاری سالن چینی گرومن را در قلب هالیوود خریداری کرد. این سالن یکی از مشهورترین سینماهای ایالات متحده است و به نظر می‌رسد از نظر زمانی چین تا خرید اولین استودیوی هالیوود فاصله زیادی ندارد. کمتر از20سال قبل برخی از آسیایی‌ها به ویژه شرکت‌های ژاپنی مانند سونی تعدادی از استودیوها را خریدند. اما چین چیزی فراتر از آن می‌خواهد.
برای چینی‌ها کسب پول مهم نیست. آنچه اهمیت دارد کسب دانش فنی است. برای هالیوود هم پول در درجه اول اهمیت نیست. آمریکایی‌ها سینما را به عنوان هنر خاص خود می‌دانند که داستان‌های آمریکایی را برای جهانیان بازگو می‌کنند و ارزش‌های آمریکایی را به نمایش می‌گذارند. اما تولیدکنندگان از فیلمنامه‌نویس‌ها می‌خواهند بین‌المللی فکر کنند و در فیلم‌ها نقش‌هایی را برای ستارگان آسیایی در نظر بگیرند. علاوه بر این موضوعاتی مانند تبادل ارواح و زندگی مجدد در آسیا طرفداران زیادی دارند و آنها حاضرند حتی هزینه تولید این فیلم‌ها را - هرچند زیاد باشد- بپردازند.
سانسور چینی‌ها
فیلم «اطلس ابر» در روسیه با استقبال دو میلیون بیننده مواجه شد که دو برابر تعداد بینندگان در آلمان و معادل بینندگان در ایالات متحده بود. این فیلم درباره مبارزه برای آزادی و جست‌وجو برای رستگاری است که به مذاق مخاطب‌های روسی خوش می‌آید. اما صنعت سینما در روسیه با ایالات متحده و آلمان متفاوت است. هر فیلم تقریباً دو هفته بر روی پرده می‌ماند بنابراین باید مخاطب زیادی جذب کند. بازار روسیه پرسود و در عین حال پرخطر است. همین فیلم هفته گذشته در چین به نمایش درآمد اما چینی‌ها 23 دقیقه از آن را سانسور کرده بودند. سانسور فیلم‌های غربی در چین عادی است. هر جا موضوع به امنیت داخلی چین مربوط شود قیچی آنها وارد عمل می‌شود.
دی‌وی‌دی‌های دزدی با مخاطب‌های گسترده
سانسور در چین فایده زیادی ندارد چرا که اکثر چینی‌ها قبل از نمایش فیلم‌های غربی در سینماها با نسخه‌های ویرایش‌نشده آن آشنا هستند. بسیاری از دی‌وی‌دی‌های فیلم‌ها در روسیه ساخته می‌شوند. هر فیلمی که در سینماهای روسیه نشان داده شود در فاصله اندکی با زیرنویس چینی در پکن یافت می‌شود. چینی‌ها نسخه دی‌وی‌دی را تماشا می‌کنند تا ببینند آیا فیلم ارزش دیدن در سینما را دارد یا نه. فقط طبقات بالا و متوسط جامعه چین توانایی پرداخت پول بلیت سینما را دارند. آنهایی که پول ندارند اشتیاق خود را با دی‌وی‌دی فرو می‌نشانند. سالن سینماهای چین محل تمایز طبقات اجتماعی است. صنعت فیلم در چین سودآوری زیادی دارد و فیلم‌هایی مانند ترانسفورمر و آواتار موفقیت زیادی دارند. فیلم‌های دیگری مانند لینکلن و آرگو که بیانگر تاریخ آمریکا هستند شانس زیادی ندارند. بازار چین هم مقررات شدیدی دارد. هر سال فقط 34 فیلم خارجی حق نمایش دارند. تولیدکنندگان اروپایی و آمریکایی در جست‌وجوی شرکای چینی هستند تا بتوانند این قانون را دور بزنند. فیلم «اطلس ابر» به عنوان یک فیلم چینی به نمایش در می‌آید. چرا که 20 درصد بودجه آن توسط چینی‌ها تامین شده است. اشتیاق
تولیدکنندگان غربی برای رعایت حساسیت چینی‌ها آنها را به مرز خودسانسوری کشانده است. فیلم «فلق سرخ» درباره اشغال بخش‌های بزرگی از ایالات متحده توسط نیروهای چینی بود. پس از ساخت فیلم تولیدکننده آن از حقه‌های دیجیتالی استفاده کرد تا چینی‌ها را با نیروهای کره شمالی جایگزین کند. شاید به دلایل اقتصادی بتوان توجیه کرد که فیلمسازان آمریکایی دست از تحقیر سایر کشورها بردارند اما اگر کره شمالی هم روزی درهای خود را به روی غرب باز کند هالیوود دیگر دشمنی برای فیلم‌های خود ندارد. بازارهای آسیا آنقدر بزرگ هستند که استودیوها آرشیو خود را برای بازسازی فیلم‌های مناسب بازارهای محلی جست‌وجو می‌کنند. برای فیلم « دزدی ایتالیایی» یک نسخه هندی و برای«آنچه زنان می‌خواهند» نسخه عشقی - کمدی چینی ساخته شده است. نسخه ژاپنی فیلم وسترن «نابخشوده» در دست تولید است. نسخه بازسازی‌شده برخی فیلم‌ها در چین10برابر نسخه اصلی خود در آمریکا فروش داشتند. هر‌ساله موفقیت مدیر جشنواره برلین بر حسب تعداد فیلم‌های هالیوودی جذب‌شده اندازه‌گیری می‌شد. اما این مقیاس کم‌کم به دست فراموشی سپرده می‌شود.
دیدگاه تان را بنویسید