خاطره سال‌های دور

من از سال 72 در پارس جنوبی حضور داشتم و تجربیات خود را باید فراتر از شنیده‌هایم مطرح کنم. به دلیل تداوم حضور دو دهه‌ای در میدان گازی پارس جنوبی، می‌توانم تصویری از فعالیت‌ها و اقدامات چهره‌های مختلفی که پای به میدان سخت و طاقت‌فرسای راه‌اندازی پارس جنوبی گذاشتند، ارائه کنم. در زمان وزارت زنگنه، اهمیت پارس جنوبی به نحو مناسبی در وزارت نفت تبیین و به آن به عنوان یکی از اولویت‌های وزارت نفت پرداخته شد. از زمان آغاز به کار نخستین فاز از پارس جنوبی، ابتکار زنگنه در خصوص انعقاد قراردادهای بیع متقابل در پروژه‌های پارس جنوبی راهگشا بود.
چرا که در چارچوب این نوع قرارداد علاوه براینکه از بودجه کشور هزینه نشد، شرکت‌های بزرگ خارجی همانند «توتال» و «انی» در پارس جنوبی حضور پیدا کردند و در کنار آنها شرکت‌های پیمانکار EPC و شرکت‌های سازنده ایرانی انگیزه و رشد لازم را برای انجام مگا‌پروژه‌ها و سازندگی پیدا کردند. زنگنه اهمیت و ضرورت تمرکز بر صنایع بالادستی را به درستی درک کرد که تربیت متخصصان در صنایع بالادستی از بین نخبگان کشور از اقدامات تاثیرگذار ایشان است. یکی از خصلت‌های زنگنه پیگیری مستمر او در به ثمر رسیدن کارهاست.