رشد ۱۱۵ درصدی

«۱۱۵ درصد» رشد، این رقمی است که عبدالرضا رحمانی‌فضلی، وزیر کشور درباره تعداد نام‌نویسی‌ها برای حضور در انتخابات مجلس دهم از آن خبر می‌دهد. طبق اعلام منابع رسمی در روزهای آغازین زمستان امسال بیش از 11 هزار نفر با تکمیل مدارک، خود را برای این رقابت نامزد کرده‌اند. در همین ایام نام‌نویسی برای مجلس خبرگان رهبری نیز برگزار شد و از قرار معلوم در آن انتخابات نیز تعداد چهره‌های خواهان حضور در آن انتخابات نیز بیش از 60 درصد افزایش داشته است و برای 86 کرسی آن مجلس نیز حدود 700 نفر نام‌نویسی کرده‌اند. در همین چند روز اخیر رشد غیرقابل انکار چهره‌های علاقه‌مند برای حضور در این دو رقابت تحلیل‌های متفاوتی را به همراه داشته است. از سویی برخی چهره‌ها و رسانه‌ها با غیرقابل قبول دانستن این استقبال گسترده، دست دشمن را در این رویداد مشاهده کرده و خواهان برخورد قاطع با این نقشه دشمنان شده‌اند. از جمله روزنامه‌ای که همین دو سال پیش و پس از ثبت‌نام بیش از 600 نفر برای رقابت در انتخابات ریاست جمهوری، این حجم شرکت‌کننده را نشانگر پویایی سیستم سیاسی کشور ارزیابی کرده و از آن استقبال کرده بود، در دی‌ماه امسال حضور 11 هزار علاقه‌مند به شرکت در انتخابات مجلس را مشکوک ارزیابی کرد و خواهان هوشیاری نهادهای نظارتی و اجرایی در این زمینه شد. از سوی دیگر برخی دیگر از چهره‌های علاقه‌مند به نظام از دو جناح اصلی کشور، این روند را مبارک و فرصتی برای نظام جهت تعمیق آرمان‌های خود ارزیابی کردند. از حسن روحانی رئیس‌جمهوری و عبدالرضا رحمانی‌فضلی وزیر کشور گرفته تا احمد توکلی، نماینده اصولگرای مجلس از این پدیده استقبال و تاکید کردند از این فرصت باید جهت حضور حداکثری مردم بهره برد. به طور نمونه وزیر کشور این افزایش را نشان‌دهنده اعتقاد مردم به نظام و مشارکت‌پذیری آنها در تصمیمات کشور دانست. فارغ از مباحث سیاسی روز نفس جهش در آمار شرکت‌کنندگان در رقابت‌های انتخابات می‌تواند واجد پیام‌های مهمی باشد. قاعدتاً نخستین پیام این جهش آماری علاقه شهروندان برای بهینه‌سازی نهادهایی است که آنان خود را برای حضور در آن نامزد می‌کنند. با این توضیح به نظر می‌رسد که بسیاری از شهروندان ایرانی بر این باورند که این نهادها می‌توانند بسیار بهتر از آن‌گونه که هستند، عمل کرده و خواست‌های شهروندان را تامین کنند. از سوی دیگر این حجم گسترده حضور شهروندان برای نامزدی در انتخابات این پیام را نیز در خود مستتر دارد که یا سیستم حزبی در کشور قوام نیافته است یا اینکه اکثر شهروندان حزبی را که منافع آنان را تامین کند، در میان احزاب موجود نمی‌یابند یا به آنان اعتماد کافی ندارند. در نتیجه لاجرم شهروندان خود وارد گود می‌شوند تا به‌زعم خود مشکلات این سرزمین پرگهر را مرتفع کنند. در این زمینه به موارد دیگری نیز می‌توان اشاره کرد که از حوصله این نوشتار خارج است. با همه این احوال و موارد نباید از حق گذشت که وجود این همه شهروند مسوول برای قبول مسوولیت فرصتی مغتنم برای هر دموکراسی است و نباید با روش‌های خارج از عرف و قانون با آن برخورد شود. باید در نظر داشت اگر 10 برابر این تعداد هم در انتخابات حاضر شوند، نباید دل‌نگران باشیم، چرا که مردم گزینشگر نهایی هستند. اگر هم نگران سردرگمی مردم هستیم، تنها راه موجود عمل به نسخه واحد دموکراسی‌های کارآمد جهانی است و آن هم چیزی نیست جز تقویت احزاب و نهادهای غیردولتی. تا زمانی که این نسخه را نصب‌العین قرار ندهیم، همواره بخشی از دغدغه دلسوزان این ملک و ملت سردرگمی مردم در بزنگاه‌های تاریخی خواهد بود.