کلاس بی‌کلاسی

وقتی دانش‌آموزان یکی از مدارس شرق پایتخت مجبور می‌شوند مدرسه مخروبه خود را از بیم جان ترک بگویند و برای ادامه تحصیل به کانکس پناه ببرند، دیگر چه حرجی به وضعیت دانش‌آموزان شهرها و روستاهای محروم خواهد بود؟ خردادماه سال گذشته بود که انتشار خبر تحصیل دانش‌آموزان پایتخت‌نشین در کانکس، بهت رسانه‌ها را برانگیخت. به دلیل قدمت بالای این مدرسه مقرر شد دانش‌آموزان از سال تحصیلی جدید یعنی 94- 93 در کانکس درس بخوانند. آیا مسوولان وزارت آموزش و پرورش از روزگار خردسالان دانش‌آموز در روستای خمام -در شمال- ایران خبر دارند که در زمستان با تن لرزان و پاهای خیس مسیر خانه تا «کانکس» را طی می‌کنند تا پشت میزهایی که نمناک و نامناسب است، درس بخوانند. یا از دانش‌آموزان روستاهای اردبیل که فاقد امکانات آموزشی مناسب هستند و مجبورند در سرمای زیر صفر درجه در کانکس، روزهای سرد تحصیل را سپری کنند. در خبرها آمده است که تنها در بخش خورش رستم شهرستان خلخال، از 30 مدرسه روستایی، 11 مدرسه با استفاده از کانکس اداره می‌شود. این در حالی است که کانکس‌ها فاقد وسایل گرمایشی و سرمایشی مناسب برای هر فصل از سال بوده و از سیستم تهویه نیز برخوردار نیستند. در اغلب این مناطق، چنانچه پروژه‌هایی برای نوسازی، مقاوم‌سازی و بازسازی مدارس وجود داشته باشد، اغلب نیمه‌کاره رها شده و البته تعداد بسیاری از مدارس نیز دارای قدمت بالایی بوده یا در حال تخریب است. از وزارتخانه‌ای که در این سال‌ها حتی از توزیع بخاری‌های استاندارد در مدارس ناتوان بوده است آیا اکنون می‌توان این انتظار را داشت که عدالت را در توزیع فضاهای مناسب آموزشی برقرار کند و دانش‌آموزانش را زیر سقف امنی تعلیم دهد که دست کم آب به داخل آن نفوذ نکند و گرم باشد؟ آیا دولت یازدهم برنامه‌ای برای این دانش‌آموزان کانکس‌نشین و دانش‌آموزانی که بدون سرپناه آموزشی مانده‌اند، دارد؟ البته با وجود فرصت‌سوزی «نفت 110‌دلاری» در دولت‌های نهم و دهم و کاهش قیمت نفت در دولت فعلی، آیا می‌توان به توزیع مناسب فضای‌های آموزشی در آینده‌ای نزدیک امید بست؟ البته بررسی رقم پیشنهادی بودجه وزارت آموزش و پرورش نشان می‌دهد بودجه این وزارتخانه، نسبت به سال گذشته با حدود 23 درصد رشد همراه بوده و از 21 هزار میلیارد تومان به حدود 25 هزار میلیارد تومان افزایش یافته است. این در حالی است که بودجه سال 1393 نسبت به سال 1392 معادل 26 درصد رشد را نشان می‌دهد. تردیدی نیست که کاهش قیمت نفت، دولت را از تکمیل پروژه‌های عمرانی یا حتی توسعه فضاهای آموزشی بازخواهد داشت؛ در این صورت شاید لازم باشد برای تامین فضاهای مناسب آموزشی، بیش از گذشته به ترغیب خیران مدرسه‌ساز برای توسعه فضاهای آموزشی بپردازد و به آنها تکیه کند...