پس از انقلاب نارنجی

این حقیقت که پس از انقلاب نارنجی، اوکراین رئیس‌جمهوری داشت که طرفدار غرب و به سمت اروپا متمایل بود، برای روسیه معنایی جز خروج اوکراین از دایره نفوذ این کشور نداشت. به همین دلیل مقامات کرملین درصدد تاثیر بیشتر برآمدند و یکی از راه‌های تاثیرگذاری، «سیاست خط لوله» بود. روسیه هر سال بر قیمت گاز در سال جدید و بدهی‌های معوق اوکراین، با این کشور به مشکل می‌خورد و این مشکل در برخی موارد منجر به قطعی گاز می‌شد. در مقابل، با ورود یانوکوویچ که متمایل به روسیه است، تخفیف گازی برای این کشور در نظر گرفت. در اوکراین، یک تقسیم‌بندی نانوشته شرق و غرب وجود دارد که صرفاً مربوط به فاکتورهای فرهنگی همچون زبان و مذهب نیست. بلکه این تفاوت‌ها توسط گاز روسیه برجسته شده‌اند؛ گازی که تاثیر زیادی بر انتخاب‌های سیاسی و اقتصادی مناطق مختلف اوکراین دارد و سیاست داخلی این کشور را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. به عنوان مثال، دلیل اینکه یولیا تیموشنکو قرارداد گازی سال 2009 را همراه با افزایش قیمت شدید آن پذیرفت، تاثیری بود که این افزایش قیمت بر هزینه‌های اقتصادی مناطق صنعتی شرقی و جنوب شرقی اوکراین داشت؛ چرا که رقیب او یعنی ویکتور یانوکوویچ، در این مناطق بیشترین حمایت مردمی را داشت. در پاسخ به این اقدام، وقتی یانوکوویچ در سال 2010 به قدرت رسید، قراردادی به منظور تمدید اجاره روسیه به منظور استفاده از تاسیسات دریایی کریمه امضا کرد و در مقابل نیز روسیه قیمت گاز را کاهش داد. تیموشنکو پیش از ورود به سیاست، میلیون‌ها دلار ثروت از طریق شرکت «سیستم‌های انرژی متحد اوکراین» به دست آورده بود و همین باعث می‌شود بسیاری، «پرنسس گازی» اوکراین را یکی از اعضای الیگارشی فاسدی بدانند که از بحران اقتصادی دهه 1990 به منزله فرصتی برای ثروتمند شدن بهره برده است.