پیروی عقلانیت

ایران سال آینده شاهد یکی از رقابت‌های سیاسی بسیار حساس خواهد بود. انتخاباتی که می‌تواند تا حدود زیادی مسیر آینده ایران را روشن کند. به اعتقاد من انتخابات مجلس دهم از چند حیث با انتخابات مجالس قبلی متفاوت است. نخست اینکه در این دور از انتخابات رقابت جدی‌تری بین اصولگرایان و اصلاح‌طلبان وجود دارد و در قیاس با انتخابات قبلی که رقابت بیشتر بین اصولگرایان بود، این دور شاهد ورود جدی‌تر نیروهای اصلاح‌طلب در انتخابات خواهیم بود.
دوم اینکه بسیاری معتقد هستند خود نیروهای نزدیک به جریان سیاسی دولت که بخشی از اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معتدل یا کارگزاران هستند در قالب کل اعتدالیون برای ورود به عرصه انتخابات وارد صحنه می‌شوند و این اردوگاه واحد می‌تواند حرف نخست را در میان فهرست‌های انتخاباتی بزند. با این حال نباید از این مساله گذشت که اصولگرایان نیز با عده و عده بسیار وارد این رقابت شده و قاعدتاً شاهد رقابتی بسیار فشرده و نزدیک خواهیم بود. این وضعیت سبب می‌شود که پیش‌بینی اینکه کدام گروه اکثریت مجلس دهم را در دست می‌گیرد، بسیار سخت و تا حدودی شبیه سوالی مبنی بر پیش‌بینی وضع هوا در آن ایام شود. چرا که عوامل بسیاری می‌تواند پاسخ این سوال را تغییر دهد. در این بین هر یک از جریان‌ها با عملکرد خود می‌توانند سهم و کسر خود را در مجلس آتی تغییر دهند. علاوه بر این بحث تایید صلاحیت‌ها به خودی خود گزینه‌های مختلفی را برای پاسخ به این سوال رو‌به روی ما قرار می‌دهد. تغییر هر مولفه این معادله می‌تواند سبب تغییر فاحش نتیجه آن شود. با این همه باید به این نکته نیز اشاره کرد که عملکرد دولت در میزان اقبال مردم به گزینه‌های نزدیک به دولت و موافقان و حامیان دولت در درون جریان اصلاح‌طلبی و بخشی از جریان اصولگرایی نیز موثر خواهد بود. به طور حتم هر اندازه دولت در یک سال آتی تا انتخابات مجلس دهم عملکرد مثبت‌تری داشته باشد، اقبال این گزینه‌ها بیشتر خواهد بود. توفیق در مدیریت تورم، به سرانجام رسیدن مذاکرات هسته‌ای و ساماندهی وضعیت بیکاری از مهم‌ترین شاخص‌هایی است که می‌تواند در میزان توفیق این جریان و اقبالی که از جانب مردم نشان داده می‌شود تاثیرگذار باشد.
واقعیت این است که مردم نیازمند افراد، گروه‌ها و جریانات سیاسی هستند که اقدام به رفع نیازهای روزمره آنها از جمله معیشت، اشتغال، تورم، بیکاری و بی‌ثباتی اقتصادی کند. شاید در شهرهای بزرگ ذائقه مردم کمتر اقتصادی باشد اما در اکثر مناطق کشور خواست مردم توجه به مسائل اقتصادی و ارائه برنامه‌های کارآمد اقتصادی است.
در فضای کلی و با در نظر گرفتن رویه سیاسی در سال آتی خالی از هر نوع اتفاق خاص به نظر می‌رسد مجلس آینده یک مجلس چندقطبی باشد و هیچ یک از جریانات سیاسی اعم از اصلاح‌طلب یا اصولگرا نمی‌توانند اکثریت مطلق مجلس را از آن خود کنند.
از سوی دیگر در انتخابات آینده مجلس مردم به دنبال سیاستگذارانی هستند که روح تعامل را بر مجلس به جای تقابل حاکم کنند و از این رو چهره‌های افراطی، چه چپ و چه راست در مجلس آینده جایی نخواهند داشت. من تصور می‌کنم نکته‌ای که به طور قطع می‌توان در مورد آن امیدوار بود این است که افراطیون و تندروهای متعلق به همه جریانات سیاسی کشور با توجه به انتخاب مردم در ۲۴ خرداد سال ۹۲ جایی در مجلس بعدی ندارند و مردم ما به حدی از بلوغ سیاسی رسیده‌اند که از افراطیون هر دو جریان سیاسی روگردان شده‌اند. بدون شک اگر این اتفاق بیفتد، می‌توان پیش‌بینی کرد که ترکیب مجلس دهم تا حدود زیادی از چهره‌های میانه‌رو تشکیل شود و دولت پس از حدود سه سال می‌تواند با آرامش و بدون واهمه از سنگ‌اندازی افراطی‌ها به حل مشکلات مردم بپردازد.