تاریخ انتشار:
واقعیت اردوغان
نخست‌وزیر ترکیه در کشور شکاف ایجاد کرده است. نیمی از کشور او را منجی و نیمی دیگر او را دیکتاتور می‌نامند. او با محکوم کردن مخالفان و بی‌توجهی به تقاضاهای آنها بازی خطرناکی را آغاز کرده است.
نخست‌وزیر ترکیه در کشور شکاف ایجاد کرده است. نیمی از کشور او را منجی و نیمی دیگر او را دیکتاتور می‌نامند. او با محکوم کردن مخالفان و بی‌توجهی به تقاضاهای آنها بازی خطرناکی را آغاز کرده است. در ترکیه همیشه دو واقعیت دیده می‌شود. در میدان تقسیم استانبول و در خیابان‌های بیش از 77 شهر در 81 استان کشور واقعیت حاکم آن است که اردوغان حقوق مدنی را زیر پا گذاشته و با حاکمیت خودکامه قصد دارد ارزش‌های محافظه‌کارانه خود را بر مردم تحمیل کند. این واقعیت ده‌ها هزار معترض را با وجود گاز اشک‌آور و باتوم‌های پلیس به خیابان‌ها کشاند. انجمن پزشکی ترکیه برآورد می‌کند که در طول اعتراضات حداقل سه نفر کشته و چهار هزار نفر مجروح شده‌اند. در مورد آمار دستگیرشدگان هم رقم قابل اعتمادی وجود ندارد. اما واقعیت دیگری هم در اسکله قدیمی استانبول زادگاه اردوغان و بسیاری از مناطق مذهبی شهرها و روستاهای سراسر کشور به چشم می‌خورد. واقعیت حاکم در این مناطق آن است که شورشیان توسط رهبران مخالف و خارجیان تحریک شده‌اند و شهرها را به آشوب و تخریب می‌کشانند. آنها حملاتی را علیه اسلام آغاز کرده‌اند و به تمسخر سیاستمدارانی پرداخته‌اند که شایسته تقدیر
هستند. از دید این گروه خشونت پلیس فقط به دلیل اجبار است. اعضای پایگاه اردوغان در این مناطق زندگی می‌کنند. آنها 50 درصد از رای‌دهندگانی را تشکیل می‌دهند که سال پیش حزب عدالت و توسعه را به پیروزی رساندند. در حقیقت، این حزب توانست در مقایسه با حزب رقیب - حزب چپگرای جمهوری خلق- دو برابر بیشتر رای به دست آورد. اردوغان پیروزی خود را به معنای تعهدی بر اداره کشور به روش خود می‌داند. چه این روش احداث مرکز خرید جدید باشد و چه انعقاد پیمان صلح با کردها. هنگامی که دامنه اعتراضات بیشتر شد اردوغان ادعا کرد به زحمت می‌تواند 50 درصد حامیان خود را آرام نگه دارد. این حرف تهدیدی گستاخانه و در عین حال خطرناک به‌شمار می‌رود.
مصمم‌ترین سیاستمدار ترکیه
پرچم‌های نارنجی، آبی و سفید در خیابان‌های منتهی به دفتر حزب اردوغان در منطقه قسیم‌پاشا برافراشته شده‌اند. این منطقه فقط چند خیابان با میدان تقسیم، محل شروع اعتراضات فاصله دارد. تهدیدی در این منطقه نیست چراکه ساکنان همه پشتیبان اردوغان هستند. آنها نخست‌وزیر را بابا صدا می‌زنند. پرچم‌های حزب در نقاط دیگر شهر هم دیده می‌شوند اما رنگ آنها پریده‌تر است. مردم در زیر این پرچم‌ها می‌نشینند و هنگام صرف چای درباره حوادث کشور بحث می‌کنند. برخی عقیده دارند مشکل از اردوغان نیست. آنها او را عامل پیشرفت کشور و در مقابل، حزب مخالف جمهوری خلق را محرک اعتراض‌ها می‌دانند. هیچ سیاستمداری به اندازه اردوغان در کشور شکاف نینداخته است. او در منطقه‌ای فقیرنشین بزرگ شد و با طبقه اشراف و قدرتمندان به مقابله برخاست. اردوغان قدرت نظامیان را مهار کرد، اصلاحات را به اجرا گذاشت و فرآیند رشد اقتصادی را سرعت بخشید. افراد زیادی مدیون او هستند. تجارت‌های خرد و متوسط شکوفا شدند و درآمدها و سطح رفاه بالاتر رفته است. مشکل آنجاست که اردوغان هر انتقادی را حمله، هر تلاش برای بیان نظر در تصمیم‌گیری‌ها را مداخله نامشروع و هر اعتراض را نوعی خرابکاری
می‌بیند. او روزنامه‌نگاران و هنرمندان منتقد را زیر چتر تروریسم قرار می‌دهد. در آخرین رتبه‌بندی آزادی مطبوعات که توسط گزارشگران بدون مرز انجام گرفت، ترکیه با کسب رتبه 154 در میان 179 کشور پایین‌تر از عراق و روسیه قرار گرفت.
درخواست اظهارنظر
بسیاری از معترضان میدان تقسیم خدمات اردوغان را قبول دارند. اما آنها می‌خواهند صدایشان شنیده شود. به گفته برخی بیشتر مردم از آن جهت به اردوغان رای دادند که او را یک آزادیخواه می‌دانستند اما اکنون آنها دلسرد شده‌اند. این ناامیدی را به‌ویژه می‌توان در میان دارندگان مدارک دانشگاهی و صاحبان تجارت مشاهده کرد. هر روز ده‌ها هزار معترض به خیابان‌ها می‌آیند. هر شب حدود ساعت 9 ساکنان به دیوارها ضربه می‌زنند، بر ظروف غذا می‌کوبند و بوق‌های اتومبیل خود را به صدا درمی‌آورند تا با معترضان همدردی کنند. آنها احساس می‌کنند تاکنون حق اظهارنظر نداشته‌اند. اما واکنش اردوغان در مقابل آنها خشن و همراه با بی‌توجهی به خواسته‌ها بوده است. اردوغان اصرار دارد که معترضان توسط مخالفان جناح چپ تحریک شده‌اند. اما مطالعه انجام‌شده توسط دو پژوهشگر از دانشگاه خصوصی بیلجی در استانبول تصویری متفاوت نشان می‌دهد. این تحقیق نشان می‌دهد بیش از دوسوم معترضان هیچ وابستگی حزبی ندارند، بیش از نیمی از آنان هرگز در تظاهرات عمومی شرکت نداشته‌اند و 9 نفر از هر 10 فرد در نظرسنجی‌ها اعلام کردند سبک حکومت خودکامه اردوغان، خشونت پلیس و محدودسازی حقوق
دموکراتیک، آنها را به خیابان‌ها کشانده است. با وجود این نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد در صورت برگزاری انتخاباتی جدید باز هم اردوغان برنده است چراکه گروه مخالف در وضعیتی آشفته به سر می‌برد. به گفته یک زن آلمانی- ترک 29ساله که در میدان تقسیم در شب‌های اخیر در معرض گاز اشک‌آور قرار گرفته بود حزب جمهوری خلق نمی‌تواند قدرت را به دست گیرد. او امیدوار است اعتراضات به تشکیل حزبی جدید و یا ائتلافی انتخاباتی منجر شود چراکه با داشتن پشتیبانی50درصدی نمی‌توان اوضاع را تغییر داد.
دیدگاه تان را بنویسید