بریده روزنامه‌ها

اصولگرایان رادیکال‌تر می‌شوند؟
نوشت: سوالی که بعد از مشخص شدن نتایج انتخابات تهران در هفتم اسفند سال 1394 ذهن تحلیلگران و ناظران سیاسی را به خود مشغول کرد این مساله‌ بود که بعد از شکست بزرگ اصولگرایان، آینده سیاسی آنها چگونه رقم خواهد خورد؟ تاریخ گواه است که اصولگرایان پس از هر شکست انتخاباتی رادیکالیزه می‌شوند چنان که تجربه دوره‌های سوم و ششم انتخابات مجلس شورای اسلامی و انتخابات هفتم و هشتم ریاست‌جمهوری گویای این واقعیت است. بر همین اساس می‌توان نتیجه گرفت که بعد از مجلس نهم و شکست اصولگرایان، این جریان بازهم رادیکال‌تر شود و به سمت مخالفت با دولت روحانی و نمایندگان طرفدار دولت در مجلس دهم برود. لذا باید منتظر نسل تازه‌ای از اصولگرایان در سپهر سیاست ایران در آینده‌ای نزدیک باشیم.

آزمون صیانت از حق‌الناس، اقدام و عمل
نوشت: تصورش هم بسیار مشکل است پس از رد صلاحیت‌های گسترده صورت‌گرفته، حالا صلاحیت یک کاندیدای دیگر پس از پیروزی در انتخابات با خدشه مواجه شود اما ظاهراً این اتفاق در اصفهان رخ داده و در مورد صلاحیت خانم مینو خالقی حرف و حدیث‌هایی ایجاد شده است... آیا رد صلاحیت هر کاندیدایی که یک هفته پرفشار از نظر روحی، جسمی و مالی را سپری کرده مصداق بارز تضییع حق‌الناس نیست؟ باید جلوی باب ‌شدن رد صلاحیت عقیدتی کاندیدا پس از انتخابات را گرفت. اگر تخلفی در روز اخذ رای رخ داده موضوعش فرق می‌کند اما رای‌دهندگان و حامیان که نباید هزینه تغییر نظر مراجع بررسی‌کننده را بدهند.

آسیب‌شناسی انتخابات دهم
به نقل از جعفر قادری از نمایندگان مجلس نوشت: در مرحله دوم انتخابات نباید فضا به سمت احساسی شدن و سیاه و سفید شدن پیش برود، زیرا در فضای تند، تصمیمات درست گرفته نمی‌شود و هر چه فضا به سمت دوقطبی شدن پیش برود، موجب افراطی شدن فضا خواهد شد. این انتظار وجود داشت که در دوره دهم عقلای دو جریان اصولگرا و اصلاح‌طلب به مجلس راه یابند، اما فضای تند سیاسی و لیستی رای ‌دادن مانع از این اقدام شد. متاسفانه لیست‌هایی که از سوی دو طیف سیاسی ارائه شد هم قوی نیست. اگر دو طیف سیاسی حدود یک ماه قبل از انتخابات لیست خود را ارائه می‌دادند، این لیست‌ها مورد ارزیابی و چکش‌کاری طرفداران دو طیف قرار می‌گرفت و شاید دو طیف به لیست بهتری می‌رسیدند.

تحلیل تحلیل‌های انتخابات 7 اسفند
نوشت: برخی تحلیل‌های مرتبط با نتایج انتخابات سال گذشته در تهران با آنکه بصیرت‌هایی به مخاطب می‌دادند اما یک نقیصه بزرگ داشتند و آن متکی نکردن تحلیل‌ها به «داده‌ها»ست. از این دست تحلیل‌ها می‌توان تحلیل‌های مبتنی بر بروز یک شکاف تمدنی بزرگ یا دگرخواه شدن تهرانی‌ها یا نفس «شکل‌گیری ائتلاف اصولگرایان» را که به دلایل شکست اصولگرایان می‌پردازند مد نظر قرار داد حال آنکه «داده‌های آماری» حقایق دیگری را نیز آشکار می‌کنند مثلاً رتبه سی و دوم آقا‌تهرانی و بالاتر قرار گرفتن او از ابوترابی‌فرد که از حامیان برجام بود یا رشد 40‌درصدی آرای احمد جنتی در انتخابات خبرگان که نشان می‌دهد ظرفیت و استعداد جامعه برای حرف‌های انقلابی کم نیست.