تصمیم محتوم

کارنامه دولت یازدهم در دو سال گذشته حکایت از گام‌های بلند و قابل توجهی در مسیر حرکت کشور داشته است، اگر چه در این بین منتقدان و حامیان دولت اظهارنظرهای متفاوت و متناقضی در این خصوص داشته‌اند. به طور کلی تصور و جمع‌بندی از کابینه دولت دکتر روحانی نه نمره مردود دارد و نه نمره بسیار بالا. با وجود وزرای کارآمدی که در دولت وجود دارند و جهش‌های حوزه‌های زیر نظر آنها به شدت مشهود است، به نظر می‌رسد حضور برخی وزرای دولت که در حوزه کاری خود ناکارآمدی داشته یا به سیاسی‌کاری پرداخته‌اند نیز دیده می‌شود.
بدون شک پیشرفت‌های دولت در زمینه سیاست خارجی، بهداشت و درمان یا برخی مسائل در زمینه مدیریت تورم که حاصل کار همزمان چند وزارتخانه است، اموری نیست که از چشم مجلس پنهان بماند اما واقعیت این است که کاستی‌هایی نیز در دوره کار این دولت به شدت مشهود است.
این کاستی‌ها برای کشور تبعاتی را به دنبال داشته که منجر به افت شاخص‌های مثبت دولت شده است و باید در این خصوص از جانب رئیس‌جمهور در تیم همکارانش بازنگری جدی صورت گیرد. حسن روحانی باید در حوزه امور کاری برخی وزرا به خصوص در زمینه‌های اقتصادی به طور جدی‌تر ورود کرده و نگاه واقع‌بینانه‌ای به کابینه داشته باشد تا از این طریق کارآمدی را از گزند ناکارآمدی اقلیتی دور نگه دارد. ادامه وضعیت فعلی بدون شک نه به صلاح کشور و نه به صلاح خود رئیس‌جمهور و دولت است. به خصوص که نقاط ضعف در زمینه اقتصادی در شرایط امروز کشور به شدت خودنمایی می‌کند. به طور کلی بخش قابل توجهی از نمایندگان کانال اطلاع‌رسانی مناسبی برای رئیس‌جمهور در باب بازتاب تصمیمات و نحوه مدیریتی وزرای او در جای‌جای کشور به شمار می‌روند. این امر هم غیرقابل کتمان است که طی دو سال اخیر سوالات متفاوتی از وزرای دولت یازدهم مطرح شد که بحق برخی از این سوالات خارج از حوزه و حیطه کار وزرا یا با قصد و نیت سیاسی بود. نباید از یاد برد که انتظار می‌رود دولت به برخی دغدغه‌ها در مجلس در باب عملکرد وزرایش بیش از این دقت داشته باشد و به ‌اشتباه هر نقدی از جانب نمایندگان را سیاسی‌کاری تعبیر نکند. دکتر روحانی بدون شک در برهه‌ای از کار دولت خود ملزم به پرداخت هزینه‌های سنگین به دلیل ناکارآمدی برخی از وزرا می‌شود. تعصب و حساسیت رئیس‌جمهور بر روی وزرا البته تا حد و مرزی قابل پسند و تقدیر است اما تجربه خط قرمز کردن وزرا و نزدیکان برای دکتر روحانی تجربه پسندیده‌ای نیست و تاریخ نتیجه آن را برای عبرت ثبت کرده است. من در این نوشتار نمی‌خواهم از نام چهره‌ای خاص نام ببرم اما در حوزه‌های مختلف، اقتصادی، فرهنگی و... ما شاهد کمبودهای زیادی هستیم، که بخش عمده آن ناشی از مدیریت ضعیف برخی از همراهان رئیس‌جمهور است. این چهره‌ها هرچند زیر ذره‌بین مسوولانه نمایندگان مجلس هستند، اما ممکن است در بزنگاهی خاص موجب خسران به کشور، دولت و مردم شوند، در نتیجه نبود آنها بهتر از بودن آنها در تیم دولت یازدهم هستند. به اعتقاد من حذف وزرای ناکارآمد یا در کمترین شرایط ممکن، ورود جدی رئیس‌جمهور به برخی از حوزه‌ها می‌تواند تضمین و بیمه‌ای برای کل کابینه دکتر روحانی باشد. رئیس‌جمهور می‌تواند با تصمیمات به موقع آینده کشور و کابینه خود را در مسیر توفیق تضمین کند. منطقی‌تر است که پیش از ورود نمایندگان به این مسائل شخص رئیس‌جمهور علاج واقعه پیش از وقوع کنند و خیال همه دلسوزان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را در قوه مجریه راحت کنند و در نتیجه با فراغ بال به مسائل اصلی کشور بپردازند.